LZ86 schreef op woensdag 18 december 2024 @ 11:40:
[...]
https://www.ad.nl/politie...oldoende-bewijs~ab45fa7f/
Het AD bericht er ook over, wel achter betaalmuur, maar het staat wel op de de website redelijk hoog. Dus daar berichtten ze gelukkig wel over.
Valt me steeds meer op dat media zoals het AD, die normaal gesproken toch niet echt aan kwaliteit doen en vrij rechts georiënteerd lijken (niet zo erg als telegraaf, maar toch) vrij kritisch beginnen te worden.
Ook de commentaren onder die artikelen zijn steeds negatiever, waar het eerst een jubel en juichstemming was nadat de PVV de grootste was.
De PVV levert niet, dat valt op en gelukkig steeds meer "media" die daar kritisch over zijn. Dan volgt het
*knip* over het algemeen ook nog wel.
Zijn ze kritisch ... of verhogen ze de druk bij specifieke Target Audience Assessments ... en misschien meer bepalend, wat zijn de gedragseffecten van het verhogen van druk bij segmenten die reeds verbinding hebben (waar geloofsvalstrikken dus dominant zijn) ...
Een van de meest interessante ontwikkelingen in de VS was bijvoorbeeld te vinden bij de kranten en andere media met traditioneel rechts-conservatieve focus/wortels, met stevige tot extreme voetafdruk in het
verkopen van ijs (de content productie valstrik) met prikkels. Toen daar een mate aan kritiek vandaan kwam, gericht op Republikeinen, was de algemene verwachting dat zich dat ook zou vertalen bij consumenten van die kritiek in een heroriëntatie ten aanzien van hun eigen verbinding met Republikeinen.
We zagen juist het tegendeel. Op wijzen die niet onvergelijkbaar waren als reeds geobserveerd bij de media capture processen in Hongarije.
De doelgroepen die reeds verbinding hadden gaven juist bij kritiek steeds ruimer mandaat aan dat waar ze vanuit geloofsgedrag al verbinding mee hadden. Het leek ontzettend op een variant van buyer's remorse, en het opvallende was dat de TAA's niet enkel het patroon in stand hielden bij passieve consumptie, men ging zelf actief propageren.
En dan komen we toch weer uit bij wat Arendt, Meerloo, Stenner et alii al in onderzoek door de decennia heen hebben opgemerkt, de regels voor weerstand vanuit publiek debat zijn bij aanwezigheid van geloofsvalstrikken fundamenteel anders dan wanneer er nog sprake is van louter geloofsgedrag.
Geloofsgedrag -> potentieel tot correctie
Geloofsvalstrik -> versterkend effect
Kritieke variabele hierbij ligt echter niet binnen het ageren / niet ageren / fout ageren van het rechts-conservatieve cluster. Het ligt juist bij signalen van het wel of niet meedoen met / volgen in perceptie van dominantie daarvan.
Anders gezegd: doet "de rest" van "de politiek" mee in het proces van (dramatisch) "bestuur en beleid", dan volgt versterkend effect. Past men de Tolerantie Paradox toe, dan volgt potentieel tot correctie.
Ik besef dat dit voor velen waarschijnlijk vreemd overkomt, maar of we nu naar een Hongarije kijken, een VK of een VS, de aanwezigheid van kritiek op rechts-conservatief vanuit media rechts-conservatief gelieerd had niet de verwachte effecten - voornamelijk omdat de verwachtingen daarbij niet conformeerden aan de realiteit van gedragskaders. Bijzondere aandacht hierbij gaat uit naar het VK, daar braken rechts-conservatief gelieerde media met de aanwezige lijnen van kritiek, men schakelde over naar narratieven van vijandsbeeld (zie BJ en de Oligarchen). En dat had nogal behoorlijk breed effecten die van relevantie waren bij de recente val van de Tories.
Niet kritiek bij perceptie van conformiteit. Maar big picture perspectief bij realiteit.
Hier ligt wel een ander momentje van achter de oren krabben voor media in algemene zin.
Politici durven niet zomaar tegen dominante narratieven in te gaan, ook al is het verstandig of zelfs noodzakelijk. Wie herinnert zich nog hoe consistent en hard een GL afgemaakt werd in media debat toen men na verkiezing weigerde om in een proces te stappen waar men (in navolging van Derde Weg school toepassingen zoals bij de PvdA) zich medeschuldig zou moeten maken aan beleid waar we tegenwoordig van kunnen zien hoe kritiek onproductief het was, maar ook hoe kritiek vereist om de deuren voor radicaal en extreem open te kunnen zetten.
Er is best besef dat men bij zorg en onderwijs "debat" beter het kabinet aan eigen lot eerst (!) over moet laten, en niet moet faciliteren, zich niet medeschuldig maken, zich niet laten misbruiken tot gereedschap om perceptie in stand te houden dat de "politiek" van dit "kabinet" op welke wijze dan ook maar conform is.
Maar het besef dat men overgeleverd is aan een media debat wat in algemene zin veel te laagdrempelig volgt op het dominante rechts-conservatieve cluster weegt zwaarder. Immers, hoe kun je een best harde beslissing à la die tolerantie paradox uitleggen aan je achterban en de kiezer bij een media traditie van afsabelen van "wat niet verantwoordelijkheid neemt voor bestuur en beleid".
Nu ja, er zijn partijen die ogenschijnlijk niet in het cluster zitten, zoals een CDA. Daar heeft men zich zelf al lang en breed verkocht - men is de facto onderdeel van het cluster. De echte "rest" is dan wel misschien in termen van geodemografische sentimenten stukken groter, maar in termen van politieke vertegenwoordiging is het in electorale zin van mindere cohesie en aldus kleiner. Maar het is wel het segment van politiek wat het cluster van autoritarisme moet bewerken voor processen van toestemming.
[
Voor 0% gewijzigd door
NMH op 18-12-2024 18:29
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.