Snow_King schreef op zondag 13 oktober 2024 @ 08:41:
[...]
Ik vind het ook lastig om echt met argumenten de discussie met ze te voeren. Ik ga (en kan!!) deze discussie gewoon met ze voeren, dat doen we vaak genoeg onder het genot van een biertje terwijl we ook gewoon lachen.
Ik ben een Volt stemmer (samen met nog een vriend in de zelfde groep) en dat weten zij ook. Mix van PVV en Volt stemmers dus aan 1 tafel.
De noodwet moet er van de "PVV stemmers" echt komen. Deze is immers met Corona al een keer ingezet en kan nu prima nog een keer worden ingezet voor de crisis die zij ervaren.
Deze ervaring wordt ondersteund door eigen observaties op straat, social media, de reguliere media en daarbij een onderbuikgevoel (angst?).
Klimaat en Milieu vind men ook minder belangrijk, volgens hen zijn er belangrijkere problemen op te lossen: Migratie en Wonen.
Het is gewoon lastig echt op de inhoud te gaan: Het gevoel/emotie overwint omdat er een stuk onvrede zit.
[...]
Klopt. Dat gevoel heb ik ook bij de vrienden (hier boven) die PVV stemmen. De migranten krijgen de zwarte piet (Ja, doe noem ik in deze contenxt zo even!) toegespeeld voor alle problemen:
- Wonen
- Sociale stelsel
- Onderwijs
- Criminaliteit
Het maakt niet uit met hoe veel argumenten je aan komt zetten..
Dit wordt een lang bericht, maar loop er stap voor stap doorheen, want zoals je het nu uitlegt, dat geeft ingangen, en handvaten.
Zijn de argumenten
rationeel, abstract?
Of zijn de argumenten
emotioneel, up close & personal?
Dan dit (en dit ligt gevoelig, maar er zijn goede redenen voor): is er bij de argumenten sprake van een verhaal waar een alternatief (maar terdege reëel)
vijandsbeeld gegeven wordt?
En dan dit: zijn de argumenten emotioneel, up close & personal, met vijandsbeeld van dien aard dat het persoonlijk voelbaar en zichtbaar onderdeel is van iets wat groter is dan zij zelf om aan te
verbinden en aan te
ontlenen?
Nogmaals, dit ligt absoluut gevoelig, want omgang met dit soort dynamiek komt héél dicht in de buurt van didactiek (en technieken) die we geleerd hebben bij omgang met radicaliseren vanuit cultisme. Ja, ik zei het al, gevoelig - het is ook nogal wat om zo op tafel te leggen, maar als we heel nuchter de dynamiek van gedragskaders, geloofsgedrag en met name geloofsvalstrikken op tafel leggen, dan komt het pijnlijk dicht in de buurt van wat we bij cultisme zien.
Met name gevoelig omdat autoritarisme gebruik maakt van geloofsvalstrikken reeds geschapen vanuit geloofsgedrag (en geloofsartikelen) reeds cultureel geïnternaliseerd vanuit machtspolitiek. Dit is waarom die rigiditeit zo fundamenteel is bij het verschuiven naar nihilisme en accelerationisme.
En dat is op zich ook logisch. Historisch ook volstrekt consistent. Het maakt niet uit naar welke cyclus van machtspolitiek naar autoritarisme we kijken, toepassingen geworteld in cultisme zijn consistent integraal én uniform gericht op gedrag als hefboom van normaliseren en gereedschap van verdeel en heers technieken.
Helaas wordt dat bij dergelijke cycli meestal pas duidelijk na het tegen de consequenties aanlopen, en meestal onder condities gevormd door autoritarisme wat toestemming heeft gekregen om volledig los te gaan (saillant, diegenen die de toestemming gegeven hebben zijn altijd, altijd, niets anders dan slachtoffer als al de anderen - zelfs "de ander").
Gelukkig, als we dit zo kunnen stellen want er ligt wel een uitdaging van ons eigen keuzegedrag bij op tafel, kunnen we tegenwoordig niet enkel naar de lessen uit de geschiedenis kijken, maar om ons heen naar exact dezelfde ontwikkelingen elders.
Ontwikkelingen die daar verder op dezelfde lijnen zitten als hier. We kunnen dus niet enkel staven wat de reële consequenties zijn voor zij die toestemming geven, we kunnen daar ook het verhaal van geven, en het persoonlijk maken. Daar komt nog bij dat overal elders waar we de ontwikkelingen zien, we ook de oorzaken en aanjagers kunnen identificeren.
Een van de lessen uit het VK, is dat de hefboom van migratie niet gehanteerd werd door een zogenaamde tegenpolitiek die van de gewone man was. Integendeel. Maar van het lokale oude fenomeen van aristocratie en groot-zakelijk belang met bruin gedachtegoed.
Een van de lessen uit de VS, is dat de hefboom van migratie niet gehanteerd wordt als een zogenaamde stem van het volk wat het zat is om uitgebuit te worden, maar van een historisch cyclisch fenomeen van oligarchie, wat juist in staat is om het volk tegen zich zelf uit te spelen omdat het de condities waarin mensen leven al op veel plaatsen gereduceerd heeft tot feodale omstandigheden en structuren vanuit eerdere en verdere hefbomen die gebruik / misbruik maken van genoemde technieken.
offtopic:
Als terzijde, er ligt hier een patroon, overal bij dit soort ontwikkelingen. Aan de basis ligt een combinatie van type actoren met specifieke predisposities van denken en gedrag die elke ruimte nemen tot verticale mobiliteit op paden van macht waar roofdiergedrag bijzondere prioriteit heeft. Niet enkel politieke actoren, maar ook van economie, politieke economie en geloofsgedrag (ideologie en andere kerken).
De crux is dat in het huidige mondiale bestel de ruimte om te voeden met roofdiergedrag elders langzaam maar zeker afneemt naar mate de wereld in toenemende complexiteit meer verbonden raakt. Aldus die focus van "omg globalism evil" én tegelijkertijd het juist naar binnen richten van het roofdiergedrag. Binnenshuis vreten dus, ongeacht de consequenties. En laten mensen juist aan hun water voelen dat ze op de buffet tafel liggen ...
De bittere waarheid, en dit komt niet enkel uit observatie van en onderzoek naar de tegenwoordige perikelen van oprukkend autoritarisme maar ook uit historische observatie en onderzoek (
het werk van Joost Meerloo is misschien oud, maar juist tegenwoordig pijnlijk van toepassing), is dat
het allemaal neerkomt op een conflict wat juist niet in de realiteit ligt. Maar in het voelen en denken van mensen.
Dat is de arena.
En dat legt een probleem op tafel voor omgang met die uitdaging. Je kan een individu deprogrammeren, maar het is met een buddy dynamiek al moeilijk, eigenlijk vraagt het veel meer dan een dorp (
it takes a village to raise a child, it takes a country to save the adult). De huidige situatie betreft een trends van gedrag binnen én van groepsdynamiek.
Ik leg het maar heel bruut op tafel dan: dit wil zeggen dat je gebruik moet maken van technieken en signaalmechanismen op een wijze die heel dicht in de buurt komt van wat autoritarisme doet. Je moet een verhaal hebben wat als narratief werkt, maar dan in tegenstelling tot autoritarisme het net niet is. Compleet met zorgvuldig gehanteerde kaders van ethiek en moraliteit die bij autoritarisme juist afwezig zijn. En dan nog heb je bij specifieke componenten van samenleving eigen hefbomen nodig: met name in het landschap van signaalmechanismen (media), en politiek (je hebt een politieke actor / entiteit in die arena nodig die het snapt, en die zonder focus op eigen selectief belang zich aan de toepassingen doet verbinden).
Kritieke complicatie hierbij is meteen waarom de machtspolitiek altijd dominant vooraleer het open zetten van de deur voor radicaal en extreem nooit, maar dan ook echt nooit, er gebruik van maakt om autoritarisme een halt toe te roepen.
Het verhaal voor medicijn en immunisatie vereist een vijandsbeeld. En dat vijandsbeeld is nota bene elke keer weer het reële probleem van de daadwerkelijke aanjager van dat waar mensen zuur om zijn op dat instinctieve niveau van het aan hun water voelen van er iets scheef zitten.
Anders gezegd: het vijandsbeeld hoort eigenlijk de aanjager van al het drama te zijn.
In het VK was het relatief eenvoudig om door het vernis van politieke subversie heen te prikken, omdat het probleem al zo oud én
zo gekend was. Toen de arrogantie daarvan niet in staat bleek (duh) om hun narratief waar te maken (de verzuchtingen van Empire en met name het dwingen van een EU), toen viel de bodem er onder uit.
In de VS is het probleem in principe ook gekend, maar het land is al extreem lang gecultiveerd voor een
Cult of Wealth dat de pathologie daarvan (en daarbij) vast zit in een blinde vlek van geloofsvalstrikken en bijbehorende rigiditeit.
Hier in het Nederlandse is dit meer complex, en veel minder duidelijk. Primair vanwege culturele narratieven (waar we ons van alles wijs mee geleerd hebben te maken, zoals de valstrikken van individualisme en zelfredzaamheid), maar kritiek is ook hoe we al een aantal generaties inmiddels een ideologie geïnternaliseerd hebben in ons onderwijs, ons media debat, ons entertainment zelfs, wat oorspronkelijk ontworpen is juist om terug te kunnen gaan naar autoritarisme - The Road to Serfdom.
De grote blinde vlek hier in Nederland is die voor machtspolitiek. Het besef dat al dik veertig jaar lang iets genormaliseerd is geworden wat niet enkel geworteld is in valse voorwendselen, maar ook nog eens in essentie disfunctioneel is voor alles wat mensen er van verwachten. Probleem is wel, dit is een abstract concept, en bij het breed genormaliseerde nihilisme ten aanzien van politiek kijken mensen er enerzijds niet van op, en anderzijds van weg (want we hebben zelf aandeel in dat normaliseren ervan, al die decennia).
Het verhaal zal dan ook een benodigd vijandsbeeld concreet moeten maken - nu zijn die mogelijkheden prima aanwezig, maar op dit punt vraag ik mij heel serieus af of de risico's onder huidige omstandigheden niet te groot zijn voor het verkennen van dergelijke symboliek en dynamiek. Immers, er is op dit moment geen politieke actor of entiteit die - vanuit het leren van de historische en tegenwoordige lessen - de kritieke realiteit erkent.
En zonder dat kan de brave burger wel zijn of haar deel doen. Maar is er geen hefboom voor die burger in politieke arena. En dat maakt het wel mogelijk voor de burger om de bevriende burger te normaliseren, maar het maakt het extreem moeilijk om gebruik te maken van signaalmechanismen voor druk op conforme politiek.
offtopic:
Ook hier ligt flink wat gevoeligheid, de lobby die Timmermans gepositioneerd heeft is wel een punt van studie waardig voor sociale kring, er zit nogal wat met oude worteltjes in die Derde Weg school, en dat is in zijn oorsprong en functioneren een hefboom van rechts/conservatieve machtspolitiek. Zolang Frans het boegbeeld blijft zal links/progressief het onmogelijk gemaakt worden om als vereiste actor / entiteit te kunnen functioneren. Maar goed, dat begrijpt men elders juist heel goed - niet de eerste keer dat met het bijltje gehakt wordt, daarom dus die lobby.
Edit. Kleine toevoeging.
We kunnen heel veel leren voor omgang met autoritarisme vanuit observeren van machtspolitiek. Ontzettend veel, want de gedragskaders zijn fundamenteel dezelfde voor de toolbox.
Hoe deed Mark Rutte (bijna) altijd zaken naar de hand zetten?
Een goed voorbeeld is dat van een basaal stuk machtspolitiek gereedschap in de politieke arena, en dat is iets wat tussen mensen onderling niet anders is, dat zit hem in de menselijke reflex tot puzzelen. Procedure, proces, het is puzzelen. Hoe meer we op detail in gaan, des te minder mentale maar ook emotionele bandbreedte er over blijft voor
The Big Picture. En juist die is up close & personal.
En dat brede blikveld is juist waar het menselijk ligt. Het voelen, het denken.
Dit is een consistente disfunctie in onze pogingen tot omgang met zowel machtspolitiek als autoritarisme, beide zijn in staat om de lijn te zetten vanuit het gebruik maken van onze reflex tot puzzelen. We willen het juiste doen, we willen het plaatje laten werken, maar hoe dieper en meer in detail we gaan des te makkelijk het is voor machtspolitiek en autoritarisme om
The Big Picture te managen. Ze vinden het prima als daarbij controverse ontstaat, is dat er niet dan maken ze het wel. En het maakt echt niets uit als er dan een incompetente actor bij staat, of zwartlakken toegepast moet worden, of wat dan ook. Bandbreedte.
Want alle conforme politiek en al het conforme gedrag is bezig met de puzzel. Terwijl zij zich enkel bezig houden met het eigen narratief om het brede blikveld volledig naar de hand te zetten, voor misbruik van voelen en denken, misbruik van geloofsgedrag, om zo juist elke keer weer het behartigen van het menselijke er uit te halen.
En dan kun je probleemloos de conforme politiek / de conforme actor in gesprek het voor de voeten gooien dat zij gefaald hebben.
[
Voor 16% gewijzigd door
Virtuozzo op 13-10-2024 14:34
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.
/u/284549/crop5c8c1d3ca48d4.png?f=community)
:strip_exif()/u/88107/crop6107159c924f6.gif?f=community)
:strip_exif()/u/69039/MetallicA.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/476627/crop6213603603796_cropped.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/26026/snowrabb.gif?f=community)
:strip_exif()/u/127195/Naamloos-1.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/170876/crop60feac2476182_cropped.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/718411/crop5b6b03255b351_cropped.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/39828/melonhatcat8uy.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/116726/crop5e3ee297a8a03_cropped.jpeg?f=community)
/u/421470/crop5851203431803_cropped.png?f=community)
/u/1906/crop5dfd46928e003.png?f=community)
:strip_exif()/u/48035/crop600e9e6471232.gif?f=community)
/u/19715/crop5c2141d5e6f68.png?f=community)
.
:strip_icc():strip_exif()/u/301255/crop5632215ae014a.jpeg?f=community)
.
/u/255418/usericon.png?f=community)
/u/73249/crop621645f964331.png?f=community)
Dat we de correlaties niet zien, wil niet zeggen dat iets geen waarde heeft of schept. Zeker wanneer het om disciplines van kennis en onderzoek gaat die fundamenteel zijn voor het kunnen begrijpen van menselijke dynamiek, het functioneren daarvan en de invloeden daarop - iets wat aan de basis ligt van elk beleid van gezond verstand /u/127/chimera.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/36378/crop5a3f931ecfec0_cropped.jpeg?f=community)
/u/257315/crop682f06187fef6_cropped.png?f=community)
Dit topic is gesloten.