brothermaynard schreef op zaterdag 27 april 2024 @ 13:37:
Woning crisis instaat naar mijn mening door combinatie van factoren ( welke vooraf gegaan worden door gebrek aan visie waar ons land heen moet):
1 veranderend verschil in aanbod woningen en behoefte van de samenleving
2. Toenemende populatie (migratie=asiel, studenten, terugkerende expats, arbeidsmigranten)
3. Zeer trage groei nieuwe woningen ( procedures, ge-explodeerde kosten)
4 met daarbij de stikstof regels als extra beperking
Op veel dossiers hebben we ons gecommitteerd aan regels die voor ons land ‘niet handig’ zijn of via een niet praktische manier in een onwerkbare wet en situatie terecht zijn gekomen.
Denk daarbij aan het stikstof dossier ( waar de regels in het buitenland toch echt anders worden geïnterpreteerd), de klimaatdoelen ( het is toch bezopen als je hier het gasgebruk wil minderen terwijl dit elders subsidie krijgt).
Maar nogmaals, bovenal is het gebrek aan visie.
Hard roepen dat iedereen aan allerlei elektrische oplossingen moet om vervolgens erachter te komen dat het net het niet aankan? Of een provincie die juist uitstel moet vragen voor het ‘gesloten woningen’ principe omdat deze anders niet verwarmd kunnen wo4den?
Daarbij hebben we een enorm hoge belastingdruk, een zeer inefficiënt ambtenaren systeem( hoeveel mensen hebben ze ok al weer nodig voor de afwikkeling van de toeslagenaffaire?) en een regering die tot voor kort dacht overal als oplossing een zak met geld ertegen aan te gooien
Het pijnlijke is dat alles wat je noemt samenhangt met dat waarvan politieke marketeers hopen dat je je nooit gaat realiseren. Ik ga toch wat punten noemen.
1. De VVD, geholpen door andere adepten van marktideologie, heeft een bloedhekel aan een overheid met publieke taken en heeft het ministerie van volkshuisvesting opgeblazen.
Dat heeft deels te maken met decennialange zelfbegoocheling, waaronder het idee dat bedrijven inherent efficiënter gerund worden dan overheidsinstellingen. Dat is niet zo, zeker niet als er helemaal geen echte concurrentie georganiseerd kan worden.
Daarbij het idee dat de markt altijd de reddende engel zal zijn. Hier achter zit het idee dat als iedereen zijn eigen belang najaagt, dat het collectieve belang dan gediend gaat worden.
Zet hier nou eens een dikke streep onder: dat is een geloofsartikel.
(Er zitten waardevolle elementen in de vrije markt. Maar zodra het een fanatieke ideologie wordt die bij wijze van spreken een onderwijsmarkt of zorgmarkt verzint, dan zal bij tegenvallende resultaten het nooit liggen aan dat geloof zelf.
Dus zie je ook lichte ontreddering bij onze knoppendraaiers. Ze draaien wel, maar die heftruckchauffeur reageert steeds minder goed op de daarmee geactiveerde financiële prikkels.)
2. Het normaliseren van politiek die zelfbelangen dient in de vorm van gunsten aan het eigen netwerk.
Zie bijvoorbeeld het veestapelbeleid, in een overloop van enkele grote agrarische bedrijven (LTO) en politiek (CDA). Er is een wedstrijd georganiseerd waarbij alleen grote partijen konden winnen, en de kleine partijen het onderspit moeten delven. De verliezers rijden op trekkers rond in grote steden.
Bij elke wedstrijd horen verliezers, middels de opzet waren de winnaars van te voren bekend. We hebben de wedstrijd alleen steeds verlengd ten koste van alles (voorbeeldje: in de provincie Gelderland is de gem. levensverwachting 11 maanden korter door hoge stikstofconcentraties).
3a. Het normaliseren van liegen: letterlijk en via politieke marketing
Nareis op nareis, weet u het nog? Dat was de winst van afgelopen verkiezingen. Dat kon alleen maar omdat voor de media verkiezingen business as usual zijn. Het draait om reclameinkomsten, en het is voor de productiehuizen elke keer weer een kado als, eens in de vier jaar, de politici afreizen om middels gevatte one-liners een spannende show opvoeren.
Die nareis-op-nareistsunami bestond in werkelijkheid uit 200 personen. Ziet u al een politieke afrekening? Media die de hand in eigen boezem steken en zich afvragen hoe het komt dat niet feiten maar spindoctors dikwijls hun programmering bepalen?
Het heeft een zure nasmaak: kiezers worden voorgelogen over de werkelijke oorzaak van de problemen, de problemen worden een politiek verdienmodel (rechts gaat dit nooit willen oplossen), en we vertrouwen politici niet meer omdat er zoveel gelogen wordt. Tegelijkertijd ziet men dat de problemen alleen maar erger lijken te worden.
3b. Politiek = marketing, oplossingen worden buiten bereik gesteld
Partijen die zich richten op het oogsten van electorale woede, hoeven niet veel meer te doen dan te zorgen dat het vuur niet gedoofd wordt. Enig idee waarom de immigratiediensten structureel onderbemand waren en afgeschaald werden?
Rutger Castricum van Powned gaf laatst een inkijkje in wat de IND zelf aangaf: de oplossing is zo dichtbij. Als we maar een noodcapaciteit zouden mogen aanleggen, dan kunnen we schommelingen gewoon opvangen.
Weg drama.
Dat is niet de bedoeling natuurlijk, en daarom wordt de IND juist afgeknepen. Drama = goud als je optimaliseert voor verkiezingsuitslagen.
4. De uitkomst: een land in de knel
Waar dit alles toe leidt kunt u zelf zien: een gigantische, overbemeste landvlakte, gegijzeld door een economisch en milieukundig failliet model.
De gevolgen? Extreme economische schade, Nederland kan zich niet ontwikkelen zoals dat het beste zou zijn. In plaats daarvan zitten we met economische stilstand, electorale scheuren in het land, en hopeloze keuterboeren die helemaal niet mee kunnen komen met de grote jongens van het LTO, maar er wel achteraan rijden op hun trekkers.
Geen enkele regie meer over woningbeleid, ministerie weg, kennis weg. De markt dan toch? U bedoelt speculanten die zo lang mogelijk proberen de grondwaarde te laten groeien voordat men wil oogsten.
Maar zelfs voor hen is dit alles teveel afbraak geweest van publiek belang. Juist deze partijen kunnen niet profiteren van artificiële schaarste, omdat we dankzij lobbynetwerken te lang de oogkleppen ophebben gehad, en de afvalstromen uit de agro-industrie zelfs al onze extra emmers die we in Europa hebben uitgeruild doen overstromen (vraag maar niet of we misschien waardevollere zaken hadden kunnen bedingen dan het recht om bergen mest in de natuur te kieperen). Dus hebben we zelfs de markt succesvol vergast.
Maar oke, even serieus nu, wat moeten we nou met die verdomde asielzoekers?