DeKever schreef op donderdag 20 juni 2024 @ 08:42:
[...]
Dat koppeling met de bijstand losgelaten worst is nieuw voor mij. De argumenten die ik noem gelden niet daarvoor.
Evengoed, dat de welvaartstaat daarmee is afgebroken zijn grote woorden. De bijstand bestaat nog zou ik zeggen.
"Te duur" is een beetje een versimpeling van de argumentatie. "Ondoelmatig" is het woord wat economen plachten te bezigen, om het maar eens fraai te zeggen.
Tot slot, je kan de koppeling in stand houden via een belastingverhoging bij ouderen. De laaste keer dat Wouter Bos dat probeerde verloor de verkiezingen van de minst charismatische politicus die we ooit gehad hebben. Ergo, het draagvlak daarvoor is nog veel minder gek genoeg.
Voor AOW heb je hetzelfde probleem voor mensen die geen aanvullend pensioen hebben: als je met je 67ste met pensioen gaat, laten we zeggen dat je 85 haalt: je hebt dan 18 jaar AOW zonder inflatie-correctie en mag elk jaar hopen dat men bij wijze van ad hoc beleid een reparatieslag gaat uitvoeren. 18 jaar inflatie heeft een stevige impact op een som geld
Het is toch logischer het gewoon structureel af te tikken.
Voor de bijstand is eenzelfde verhaal op dat vlak en het zal niet lang duren voor men het via toeslagen gaat proberen te repareren vermoedelijk.
Het is dan misschien niet de nagel in de doodskist, het is een verdere versobering op een regeling die vooral heel belangrijk is voor mensen die lagere inkomens hebben (bijstand is geen pretje en absoluut geen vetpot. Veelal heb je ook niet meer veel buffers over om klappen op te vangen) te kunnen voorzien. In het geval van AOW, wat een algemeen recht is, zullen mensen met veel bezit marginaal ervan profiteren, maar daar zijn andere zaken die spelen (bv. hoe we vooral belasting heffen op arbeid, niet bezit).
Als laatste kun je je ook afvragen of, om aan te haken op het woord 'ondoelmatig' (mooi woord): ga je niet je doel missen door net niets te doen aan deze 2 regelingen.
uit
https://nl.wikipedia.org/wiki/ParticipatiewetHet tweede doel van de Participatiewet is zorgen dat iedereen een inkomen heeft, ook mensen die niet in staat zijn in het eigen levensonderhoud te voorzien.
De groep die niet in eigen levensonderhoud kan voorzien is expliciet genoemd als deel van het tweede doel van de participatiewet.
Voor de AOW kun je natuurlijk een soortgelijke argumentatie optuigen.
Het is in the end ronduit een politieke keuze, maar ook hier mis ik vanuit diezelfde politiek een visie, een toekomstbeeld waar men naartoe zou willen gaan en waarom dergelijke keuzes hier bij helpen. We komen veelal niet verder dan 'snijden in kosten'.