Het probleem is dat traditionele partijen discussies over migratie en integratie ofwel compleet los gelaten hebben of juist zijn gaan hameren op het onderwerp voor gunstige electorale resultaten, maar zonder ook maar iets te doen qua beleid.
Het eerste is een bekende politieke strategie die je veel terug ziet in onze en andere democratische landen, als je op een onderwerp niet kan winnen dan wordt het probleem compleet genegeerd en niet benoemd. Echter, als kiezer het wel een probleem vind worden hun problemen niet opgelost en ze ook minder geneigd zijn op zulke partijen te stemmen.
Het tweede is feitelijk nog problematischer, want het signaleert naar de kiezer dat de beleidsoptie een serieus standpunt is van de partij. En dat als de partij gekozen wordt er ook daadwerkelijk op zal worden geacteerd. De VVD is bijvoorbeeld sinds Bolkestijn zowel migratie als islam kritisch, maar er is nooit serieus beleid uit voort gekomen.
Zie ook:
Migratieoplossingen â of anders radicaal-rechts aan de machtIn ons land is al zeker dertig jaar een fors deel van het electoraat uiterst kritisch over immigratiebeleid. In 2002 mondde een verhit debat hierover uit in een verschuiving naar rechts. Wat leverde die verschuiving op? Verrechtsing op tal van terreinen, terwijl immigratiekwesties bleven liggen.
Zeker aan de rechterkant van het spectrum zou er dan ook een stuk verantwoordelijkheid moeten liggen om op z'n minst eerlijk te zijn tegenover de kiezer. Je ziet echter dat het probleem veelal buiten de eigen politiek invloed wordt neergelegd, wat juist de frustratie bij kiezers doet toenemen en waardoor polarisering tot aan extremisme/radicalisme kan ontstaan.
Want het kernprobleem is dat in onze huidige maatschappij inrichting er eigenlijk geen oplossingen voor asielmigratie en het integratie vraagstuk. Nederland kent geen traditionele politieke stromingen die sociaal maatschappelijk en economisch conservatief zijn, sinds Lubbers is de ideologische afstand tussen CDA en VVD steeds kleiner geworden. Zo zeer zelfs, dat er eigenlijk geen noodzaak meer was voor het CDA, zoals je ook ziet aan de electorale resultaten.
De VVD pakte met migratie/integratie standpunten nog steeds wel de conservatieve kiezer, maar ideologisch gezien was de partij daar nooit serieus in, in tegendeel zelfs.
In dat gat kon juist de PVV en afgeleiden ontstaan, het is interessant hoe Bolkestijn dacht over zijn voornalige fractie medewerker:
Bolkestein noemt Wilders 'kortstondige komeet'. De politiek en maatschappij dachten daarna dat het probleem opgelost was. Een X% van de maatschappij dat het niet eens is met de maatschappij inrichting kan permanent "geparkeerd" worden langs de zijlijn, terwijl de rest van maatschappij en economie doorgaat op dezelfde weg.
Het gevolg is daarvan ook dat juist de mensen die voor de huidige maatschappij inrichting zijn steeds aan de macht konden komen. Hierdoor werd de afstand vanzelf groter. Maar het was natuurlijk een riskante gok, zeker als blijkt dat dat het migratie/integratie vraagstuk zich voordoet als een permanent issue van een X% van de kiezers. Een gok die nu dus verkeerd uit heeft gepakt.
De oorzaak van dit alles is (imho) dat we eigenlijk in Nederland al decennia lang geen echt kwalitatief publiekelijk debat hebben en er ook dus geen goed debat is over hoe we onze samenleving willen inrichten. Zeker op het gebied van migratie en integratie wordt bij tijd en wijle veel "lawaai" gemaakt, maar het is altijd geïsoleerd en heeft geen impact op beleid,
Persoonlijk vind ik de journalistiek aan de rechterkant van het spectrum hier misschien nog wel het meeste in heeft gefaald. Ze zouden vanuit de onafhankelijke houding juist kritisch hebben moeten zijn op de partijen in eigen ideologische hoek, maar die rol meten ze zich helaas zelden aan. Het gevolg is dat ook daar het debat is verschoven naar extreme/radicale media.
"When I am weaker than you I ask you for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you I take away your freedom because that is according to my principles"- Frank Herbert