Alpina schreef op maandag 3 januari 2022 @ 14:43:
[...]
Mooie samenvatting bedankt.
Ben benieuwd hoe je de situatie China vs Taiwan ziet. Ik denk dat zowel Rusland als China te veel te verliezen hebben bij een invasie. Zie uiteraard wel een ‘digitale oorlog’ gebeuren. Om toch een beetje ontopic te blijven

Ja, digitale schermutselingen blijven behoorlijk onder de radar, maar daar heb je een goed punt; zowel de Russen als Chinezen zijn daar hard mee bezig, maar je hoort zelden iets over de effecten.
Nou ja, over China en Taiwan wil ik ook best iets zeggen, maar wel met de aantekening dat ik daar danig minder verstand van heb en ook geen Chinees kan lezen.
Ik kan je wel vertellen dat er tot maart sowieso niks zal gebeuren op dit vlak, niemand is zo gek een ander land aan te vallen tijden zijn eigen Olympische Spelen.
Qua militaire kracht is de situatie vergelijkbaar alle bij Rusland en Oekraïne, Taiwan is wel behoorlijk sterker dan Oekraïne, en China iets zwakker dan Rusland, maar op papier is dit een militair winbaar conflict, zolang niemand anders zich er tegenaan bemoeit. Taiwan is trouwens wel lastig qua landschap, met z'n bergen, bijna tropische hitte en het blijft een eiland.
Tel daarbij op dat China Taiwan als integraal onderdeel van China ziet (overigens niet onlogisch) en je zou je afvragen waarom ze dat dan niet doen.
Uiteraard omdat er een gerede kans is dat de VS, buurlanden en Australië dan mee komen vechten. Risico is momenteel veel te groot en ook hier is er niet zo veel te winnen. Los van het gevoel dat het bij China hoort en het daarom terug zou moeten keren, heeft China weinig last van Taiwan, ook ideologisch en economisch is het niet zoals vroeger echt een concurrent. Je ziet in de praktijk ook dat de focus veel meer ligt op het claimen van de Spratly-eilanden en de grondstoffen daaronder door het bouwen van kunstmatige eilanden met militaire bases etc, en het claimen van meer territoriale wateren dan op de casus-Taiwan.
Overigens kunnen die rare acties in de Zuid-Chinese zee wel degelijk per ongeluk tot een militair conflict leiden. China is in het algemeen bezig te kijken hoe ver ze kunnen gaan zonder dat het echt mis gaat, en daar zijn ze vrij bedreven in, maar ergens lijkt het een kwestie van tijd tot het een keer wel tot een serieus conflict leidt, en hoe erg serieus zal blijken weet niemand. Overigens weet ook niemand hoe sterk het Chinese leger is. Op papier hebben we daar een redelijk beeld van, maar ze hebben het nog nooit in de praktijk hoeven brengen. Ze weten het dus zelf ook niet. (Even naar een ander deel van de wereld: het lukt Saoedi-Arabie al een paar jaar niet om van een stel Jemenitische boeren met wat Iraanse wapens te winnen. Sterker, die Jemenieten blazen regelmatig stukken Saoedi-Arabië op.)
In het algemeen kan je zeggen dat een eventueel conflict tussen China en andere partijen in de Zuid of Oost-Chinese zee niet onwaarschijnlijk is, en potentieel erg gevaarlijk, maar veel minder concreet dan wat je nu rond Oekraïne ziet. En het hoeft niet met Taiwan te maken te hebben.
Klein uitstapje naar de Chinese economie en daarmee macht: China is volgens mij nu, of binnen 5 jaar op de top van haar macht. De bevolking krimpt, de beroepsbevolking ook binnen een jaar of 2, de economische sprong is vooral het gevolg van 500 miljoen mensen van het platteland naar de steden brengen, maar dat kan je maar een keer doen, en verder wat economische spionage, waar men nu alerter op is. En het feit dat China de fabriek van de wereld is, maar dat is ook op z'n retour en zeker niet alleen om politieke redenen. Als die fabrieken voor kleding, computeronderdelen, etc, e.d. niet al in de jaren 90 daar gebouwd waren, zouden ze er niet nu alsnog heen worden gebracht. China is allang geen lagelonenland meer. Tijden van jaar op jaar tussen de 10-20% economische groei komen ook nooit meer terug. Wel belangrijk bij een eventuele militaire confrontatie is het feit dat China enorm veel Amerikaans schuldenpapier heeft, waarmee China zich dus enorm in de voet schiet als door hun toedoen de dollar keldert of zijn status als reservemunt plotseling verliest. Of als de VS failliet zou gaan.
Dit alles samen betekent dat we van China niet heel veel meer moeten verwachten dan het nu is, voor ons dan, voor de individuele Chinees zal best uitmaken, maar voor ons blijft het een hele belangrijke regionale macht in Azië, uiteraard echt een land om rekening mee te houden, maar het zal niet de nieuwe VS of USSR in een nieuwe koude oorlog zijn.
En op cryptovlak is China een beetje uitgespeeld. Eerst de miners eruitgewekt, nu het bezit behoorlijk aan banden gelegd, de enige conclusie die je kan trekken is dat ze daar of crypto niet begrijpen, of het inmiddels juist wel begrijpen maar dat het concept ze totaal niet aanstaat en de bevolking iets te veel mogelijkheden biedt. Dat laatste klinkt ergens logischer aangezien ze daar helemaal niet dom zijn en gewoon miljardairs en influencers keihard aanpakken als ze daar zin hebben.
Maar dat maakt dus ook dat ze aan de zijlijn toekijken hoe er een hele nieuwe industrie ontstaat waar zij van zijn uitgesloten. Op termijn zou dat er natuurlijk toe moeten leiden dat wat er in China gebeurt eigenlijk amper effect zou mogen hebben op crypto, voor zover dat gaat om projecten waarin wezenlijk iets gebeurt; een speculatieve store-of-value als BTC is dat natuurlijk anders voor, en zolang er te veel mensen denken dat een hoge btc dominance goed is voor crypto, of dat het logisch is dat BTC de koers van ETH beïnvloedt en niet eerder andersom, zal crypto waarschijnlijk wel blijven reageren op ongerelateerde grote gebeurtenissen waar China bij betrokken is.