Omdat er een prijs is bij negatieve campagnes die aan alles & iedereen raakt. Daarom dat we voorzichtig moeten zijn met perspectief op uitbuiten van zwakheden, een gevalletje situationele ethiek met behoorlijk potentieel aan problematiek.
In theorie is de focus op inhoud. Helaas, machtspolitieke verbinding, inhoud is niet langer relevant, althans niet zolang er hefbomen zijn en de burger daar in meegaat. In reguliere en conforme politiek kan er zeker ook focus op vorm gelegd worden, maar dan wel beperkt tot de arena zelf.
Vergeten we dat, of doen we wat Wilders doet (reductionisme, op de actor), dan is wat volgt a) ten gunste van zij voor wie er geen grenzen aan gedrag zijn en/of b) een zelfversterkend proces waar het louter nog om narratief gaat.
Politiek wordt dan bankieren op negativiteit. Volgt dat, dan ontstaat ruimte voor fenomenen als sadopopulisme, hefbomen e.d., maar ook afbraak van relatie tussen componenten van bestel. Negativiteit wordt de constante. Dit wordt historisch altijd gezocht door varianten van machtspolitiek, omdat mensen dan meer laagdrempelig af te leiden en uit te spelen zijn.
Wie wint bij negativiteit pur sang? Degene voor wie er geen grenzen zijn. Zowel vanuit normaliseren grensoverschrijdend gedrag als vanuit afname participatie door de burger.
Een goed voorbeeld is dat van de VS. Daar kwam op gegeven moment de switch van negative campaigns. Het gevolg (lang verhaal van menselijke psychologie, we zijn opmerkelijke beestjes) was ook dat er niet langer gesproken werd over wat politici voor elkaar gekregen hadden, maar men ging profileren op wat men geblokkeerd had. Met als gevolg een continu tegengestelde dynamiek waar niemand nog kon samenwerken want je kon enkel profileren op hoe goed je de ander onderuit haalde.
Plus, er is een pijnlijke additionele dynamiek. Dat waar we naar kijken is in hoge mate bepalend voor eigen gedrag. Dat is bij kinderen en ouders zo, bij studenten en onderwijzers, die vlieger gaat ook op bij meer samengestelde en grotere dynamiek. Wanneer actoren in perceptie van leiderschap zich negatief of gulzig (!) of toxisch gedragen, dan gaat de rest van samenleving dat ook doen.
We willen dit niet echt weten in ons publiek debat. Het ligt te gevoelig. Helaas is het een meetbare realiteit. Geven we ruimte aan grensoverschrijdend gedrag hier, dan volgt het normaliseren daarvan daar en bij de rest. Dit is bijvoorbeeld waarom de lijn van gulzige bestuurscultuur naar normaliseren van witte boordencriminaliteit en regentisme zo'n gruwelijke correlatie én aanjager is van zowel georganiseerde misdaad als gulzige en toxische groepsdynamica door de maatschappij heen.
Ik denk dat we onderschatten wat dit allemaal echt omvat. We zitten al in hoge mate met negatieve methodologie. Bijvoorbeeld het bewust triggeren van onze predisposities met creatieve verhalen over migratie zus en zo - terwijl ondertussen beleid juist gecompromitteerd wordt om problemen voort te laten duren. Gedragseffecten daarvan zijn behoorlijk breed en diep. En wie heeft er baat bij? Tja. In ieder geval niet de burger.
Ik had graag een samenvatting gezien van leugens van politici, dat geeft een veel beter beeld van wat je gaat krijgen dan nog meer loze beloftes.
Dat is aan de vierde macht functies van media. Het valt op, omdat het afwezig is, en dan gaan we naar de arena kijken waar Media doen het wel, maar niet hapklaar genoeg, niet regelmatig genoeg, zonder te duiden wat gewoon grensoverschrijdend is, en zonder vertaalslag van "dit is deze truc voor dat effect".
Die Vierde Macht is effectief gecompromitteerd, zowel direct als indirect, bewust en onbewust. Het Scheermes van Hanlon is net zo van toepassing als de invloed van narratieven als meritocratie & individualisme, maar samen met fenomenen van directe invloed is er sprake van een disfunctionele vierde macht.
Het zou zo verkeerd niet zijn om berichtgeving over politiek gewoon niet aan politiek toe te staan. Geen zelf uitkiezen voor een langzame nieuwsdag, of het vervelende op de vrijdag wanneer toch niemand oplet. Maar het zou ook niet verkeerd zijn om gewoon op journaal en juist in de talkshow met regelmaat een hapklaar overzicht te geven van wie deed wat voor welk effect.
Dat vraagt echter zelfreflectie van dat medialandschap. Dat als eerste. Maar het vraagt ook wat van de burger. Die zal minder consumptief met informatie & beeldvorming om moeten gaan.
[
Voor 12% gewijzigd door
Virtuozzo op 27-10-2021 22:42
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.