De meeste lidstaten verwachten ondertussen dat Nederland de lijnen van het VK blijft volgen - in elk opzicht. Enkel met grotere focus op PR / messaging.
Dat is dus inclusief Thatcher drama, strong man drama, hefboom drama, austerity drama, sadopulisme drama en zo voorts en zo verder, op een lijn naar autoritarisme gedekt door veneer van gesegregeerde pseudo-democratie.
Om heel eerlijk te zijn, het is inmiddels jaren geleden dat ik in wandelgangen en elders nog andere signalen gekregen heb, waar positief naar Nederland gekeken werd voor ordening, ontwikkeling en model. Tegenwoordig zit het tussen zorgvuldig neutrale respons, wantrouwen en vijandigheid in. Hoe hard ook, ik kan het niemand kwalijk nemen. We maken het er naar en er is de afgelopen jaren heel veel zichtbaar geworden - en dan met name van organisatie, netwerkfenomen en gedragseffecten. De rest van Europa heeft veel breder, en dieper, institutioneel én maatschappelijk historisch geheugen.
Even bloedserieus, het zegt veel wanneer Europese partners protocollen en draaiboeken voor interactie & onderhandeling hanteren die voor het VK ontwikkeld zijn.
We functioneren als Angelsaksische FOB, dat is de term die daadwerkelijk gebruikt wordt binnen circuit van denk tanks & adviesbureaus waar neofeodaal corporatisme leidend is en de predispositie voor autoritarisme groot (als terzijde, kudos voor Omtzigt in deze, die als enige door het masker van dat netwerk prikte - al mist hij nog steeds de confessioneel-conservatieve componenten).
Forward Operating Base. Het is een term om stil bij te staan, puur de selectie zegt iets over mentaliteit, methodologie en doelstellingen.
Ik ben het met je eens dat het voor Nederland destructief is. Probleem is echter dat binnen aanwezige kaders het “never waste a crisis” denken niet enkel dominant is, maar ook nog eens dat er rigide focus is op korte termijn doelstellingen én het daadwerkelijk kunnen voeden met afbraak. Voor wie denkt dat dit overdreven is, kijk eens een keer naar het uitknijpen van familiebedrijven door de grote drie banken, de vastgoedmarkt & huren, de woningmarkt & kredietafhankelijkheid, wetenschappelijk onderwijs & commerciële R&D ecosystemen - de lijst is flink.
Maar de crux is dit: er is louter focus op selectieve belangen van en binnen de discours coalitie van externe consultatie. Land en samenleving zijn enkel relevant binnen doelstellingen van gebruik. Denk eens aan het narratief “kleine overheid”. Dat heeft niets te maken met waar de burger denkt dat het over gaat. Maar alles met het spinnen van het idee van foute, logge, verkwistende overheid voor gedragseffecten- waarmee het mogelijk is om de burger uit te sluiten / weg te leiden van participatie, en zelf sturing te verkrijgen over gebruik van overheid.
Dat is het voeden met collectieve output. En het afwentelen van selectieve lasten.
De Balie zou met dergelijke sessies eens op prime-time TV mogen komen. Misschien dat het dan duidelijker wordt voor de burger. Dat is immers nog steeds het bepalende medium.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.