Ik ga nu iets zeggen wat hard is, ik hoop dat het niet verkeerd overkomt. Zo ja, laat het weten want het is echt niet de bedoeling.Cyberpope schreef op vrijdag 1 oktober 2021 @ 12:24:
[...]
Op meta-niveau en als koude afstandelijke analyse is hier geen spelt tussen te krijgen. Maar of dat besef er binnen de D66 als collectief ook is? Dat betwijfel ik. Ten sterkte. Ik denk dat er echt wel de wil is bij de D66 om een progressieve partij te zijn.
Maar zoals ik weet dat ik dat koekje moet laten liggen om af te vallen (en dat wil ik echt wel), is de verleiding van dat koekje is soms echt te groot. De koude analyse van een afstand kan zijn dat ik niet wil afvallen, maar het feit is eerder dat de omgeving het verrekte moeilijk maakt om af te vallen. En als dan iemand de koekjes en chocolade maar op de tafel blijft zetten, ga ik zeker voor de bijl. Dat terwijl mijn intentie toch echt anders was.
Dus in zoverre geef ik Kaag nog het voordeel van de twijfel en geloof ik niet dat ze ons 6 maanden heeft voorgelogen en voortdurend iets vertelt heeft dat ze eigenlijk niet wil. Maar dat de prijs te hoog zou zijn en haar hele verhaal feitelijk kansloos was, dat was bij voorbaat helder. Voor mij in elk geval, maar ben een beetje cynisch aangelegd.
(En ja, natuurlijk zijn er mensen binnen D66 die dit weten en zien. Zoals ik ook een stemmetje in me heb dat zegt dat ik dat koekje niet moet pakken).
Politiek, machtspolitiek, gaat puur om gedragseffecten. It’s about your behaviour.
De crux is niet dat Kaag voor zit te liegen. Wel dat wij ons zelf voor zitten te liegen. In reactie op. Het is een biasrespons. Niet van het koekje. Wel van de onderbuik die weet dat er geen koekje komt, dan maar de kruimel. Binnen condities van inertie en onzekerheid.
Je kan het niet wegen als separate partijen. Het is één verbinding. Wat was de absolute prioriteit voor VVD/D66/CDA toen al dit begon? Wat stond er op dat papiertje van … Ollongren (!) - hebben zij (!) een verbinding? Hebben de tegenstanders een verbinding. Zoals wij.
“Wij”, versus.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.