Helixes schreef op woensdag 22 september 2021 @ 12:33:
[...]
Van wat ik er van begrijp maakt een constitutioneel hof de Eerste Kamer overbodig. De hoofdtaak van een constitutioneel hof is toetsing van wetten aan de grondwet. Dat is op dit moment van beide kamers - maar in de praktijk vooral de Eerste. Neem dat weg, en het fundament ontbreekt voor de Eerste Kamerleden, die dergelijke wetgeving (en grondwetswijzigingen) zal moeten goedkeuren. Dat is consistent niet gebeurd.
Het is een debat wat nog lang niet af is. Het zou kunnen werken, er zijn ook andere varianten. Veelal met flinke varianten in rol binnen bestel, rol binnen scheiding der machten en zo meer.
Lang verhaal kort, het publieke debat heeft de discussie niet en dus is er ook weinig tot geen idee van concepten die spelen of van toepassing kunnen zijn.
Een Eerste Kamer hoeft niet buiten spel gezet te worden, het zou wel kunnen. In principe is het een controlerende functie van de wetgevende macht. In de praktijk, tja, dat is een kwestie van "wat doen we er mee, welke invulling geven we het".
In veel opzichten volgt de discussie rondom constitutioneel hof uit het politiseren van mandaat én opdracht van een Eerste Kamer. De afgelopen acht jaar is dat verscherpt ten gevolge van aanwezigheid en consolidatie van een toxische bestuurscultuur die zich botweg niet langer doet houden aan scheiding der machten.
[...]
De enige die ik opmerkingen heb horen maken in die richting is Thierry Baudet (hoewel - ook niet direct). Hoe goed is dit gedocumenteerd? Welke bronnen zijn er om dit narratief te onderbouwen? Ik ben erg geïnteresseerd in richtingenkampen binnen de politiek, en politieke partijen. Maar, ik ben niet bekend met deze.
Het is een onderwerp van discours, van wat binnen politieke organisatie besproken wordt. Het proefballonnetje, het onderzoek, de coryfee die komt vertellen bij de regionale vereniging, de spreker die verhaalt over de beperkingen van een constitutioneel hof én de dreiging van verzanden in (!) Amerikaanse toestanden à la elke ondernemer kwetsbaar voor barrages van rechtsvervolging - en zo meer en zo door.
Inmiddels is het idee van een constitutioneel hof iets wat verder gaat als concept van "ongewenst" bij de meer historische perspectieven op rechtsstaat binnen conservatisme en corporatisme. Een leuke toetssteen om verspreiding van de narratieven meer inzichtelijk te krijgen is hoe tegenwoordig gedacht wordt over het concept "de vervuiler betaalt". Lippendienst, maar het is "schadelijk" voor < vul maar in: groei / stabiliteit / et cetera >.
Zo langzamerhand begint het als onderwerp een punt van studie te worden binnen kringen van adviesbureaus en denktanks. Dat is zoals altijd signaal dat een toxisch concept genormaliseerd is geworden om geïntroduceerd te worden als nominaal / normaal concept. Wat verkocht kan worden.
Het is van belang om goed zicht te krijgen op hoe gedacht wordt, het slachtofferperspectief zit diep zo langzamerhand. Wanneer daar ook nog eens perspectief bij komt van minderheid en verlies aan macht, dan ligt er een gevaarlijke combinatie binnen landen waar conservatisme een cultuur-historische basis van ongelijkheid in confessionele wortels heeft. Het Nederlandse is in deze exact hetzelfde als het VK of een VS.
Omtzigt zit in een richting van iets anders te denken, binnen progressieve partijen is dat ook aanwezig, en dat komt neer op een voorzichtig pad richting iets wat op een constitutioneel hof lijkt - echter niet zoals we dat ooit aan post-Nazi Duitsland opgelegd hebben. Er ligt een debat wat gewoon nog niet klaar is.
Binnen een CDA is het inmiddels wel à la SGP. Ieder zijn eigen ding / bastion / e.d. En dus is het hebben van "goede mensen" op "goede plekken" iets waar niet verder bij nagedacht wordt. Een constitutioneel hof is niet compatibel daarmee. Wegen tot blokkeren en bepalen wel.
Het probleem met dit soort zaken is dat het publieke debat pas er mee in aanraking komt wanneer het narratief reeds genormaliseerd is binnen politieke organisatie én het voorbereidend werk voor verpakken & verkopen reeds gedaan is. Hier zit een zeer serieus falen van zowel de burger (kijk naar de krimp van deelname in politieke organisaties) én de vierde macht (welke journalist gaat nog praten op een congres, in plaats van luisteren en bankieren op wat aan marketing losgelaten wordt).
Het geluk wil dat we tegenwoordig redelijk inzicht hebben / mogelijk is in een buurland waar exact dezelfde ontwikkelingen en narratieven reeds impact hebben weten te ontwikkelen. Het is een waarschuwing t.a.v. het bovenstaande. Er zijn inmiddels her en der journalisten die niet langer passief zijn bij verkenning van politieke organisaties en gelieerde netwerken, helaas is de focus daarvan nog steeds dominant op datgene wat buiten de Tolerantie Paradox valt. En niet op wat - ondanks de confrontaties van de afgelopen jaren - nog steeds gezien wordt als "normale" politiek(e organisaties).
Een andere factor is het overlijden van Hans de Boer. Heel hard om zo op te merken, maar hij was een uiterst drijvende kracht achter de stringente focus binnen kringen van externe consultatie op herordening middels de machtspolitieke partijen. Het wegvallen van Hans is niet zonder impact. Waaronder de rigide focus op 1-op-1 overnemen van alles Angelsaksisch.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.