dakka schreef op vrijdag 26 november 2021 @ 14:09:
[...]
Wij zijn als noorderlingen sowieso redelijk afstandelijk naar elkaar (maar ja, ik (buik) merk zeker dat buren uit landen waar er meer communaal gewoond word altijd met goed eten komen, vaak ook gewoon zomaar

)
In het oosten van het land heet zoiets "
noaberschap", zelfs al heb je een wat mindere relatie met je buren dan kan je alsnog in tijden van nood op ze rekenen.
Soort burgerplicht die (daar) heel serieus genomen wordt, dat merk je na een bevalling, bij een overlijden of plotseling ongemak waarbij een helpende hand echt een uitkomst is, zonder opdringerig te worden.
Kan variëren van een keertje boodschappen doen tot de kinderen opvangen, eten maken of een ritje aanbieden als de nood hoog is.
Je kan zeggen over die stugge Tukkers wat je wil maar dit sociale stukje hebben ze prima voor mekaar.
Overigens zal je verbaasd staan hoeveel mensen nog best wel iets voor een ander over hebben wanneer de nood aan de man is, ook onder "Noorderlingen", zelfs in het westen van het land, maarja dan moeten die mensen het wel weten dat er iets aan de hand is.
Spreek je je buren nooit dan reageren ze hooguit op een ambulance of lijkwagen.
(Al zijn mijn goede ervaringen op dit gebied in regio Amsterdam ook met een Turkse buurman, die ook nog kok was, mjammie)
Hier in het trappenhuis merk je dat ook, wanneer iemand iets gebroken heeft wordt er ook spontaan voor gekookt, boodschappen gehaald of iemand even ergens naartoe gereden.
Je hoeft mekaar niet te overlopen maar het is erg fijn om mensen in je nabije omgeving te hebben die ook eens iets spontaan en belangeloos voor een ander over hebben wanneer je plotseling in de shit zit.