@
finsdefis Inderdaad, het is tegenstrijdig met het verlaten van de ratrace als je een andere ervoor in de plaats zet. Al was het in het begin wel een goede motivatie , richting een harde (hetzij redelijk fictieve) deadline werken. Pas toen ik de voordelen begon te voelen, letterlijk in mijn geval ik ervoer steeds minder stress, wordt dat steeds minder belangrijk.
Ik heb het geluk gehad dat ik tijdens mijn revalidatie met een aantal zeer interessante mensen in een praatgroep zat, en die heel tevreden waren met het leven dat ze hadden, maar die het achteraf bekeken , niet goed in balans hadden. En daar gezondheidsproblemen aan over hielden. Het werken was voor het geld niet meer nodig maar er zat een verslavend element in. altijd maar de beste willen zijn en blijven. En dus de leuke privé dingen bleven uitstellen. Met nadruk op privé want het werk vonden ze zo leuk dat 6 dagen prima vol te houden waren. Totdat dat met terugwerkende kracht roofbouw bleek te zijn. Het werk was dus indirect de oorzaak, maar het was te leuk om het niet te doen. De echte oorzaak was het gebrek aan rust.
Het nemen van rust is van essentieel belang om jezelf op de rails te houden. Daarnaast heb ik geleerd dat duidelijke doelen hebben en je werk (of andere activiteiten) leuk vinden belangrijk zijn om het vol te houden. En doordat iets leuk is kan je ongemerkt te ver gaan. Ik heb dat deels ook ervaren. Te ver doorschieten in werk en niet in de gaten hebben dat je jezelf voorbij loopt. Ik had daarbij ook nog eens niet een echt goed doordacht plan.
Het ene jaar was een toekomstig groter huis het doel, een tijdje later de nieuwe hobby auto. Beide niet echt nodig , maar wel leuk om naar toe te werken. Dus stapelde ik werk op werk. En nam ik steeds meer minder leuke klussen aan op basis van beloning. Want ik wilde immers meer verdienen.
Uiteindelijk is balans houden het belangrijkste, en soms lijkt het alsof alles heel goed gaat en ben je ongemerkt bezig jezelf te slopen. Dat voelt niet zo, maar pas op het moment dat je of stopt of je lichaam aan de noodrem trekt dan merk je het pas.
Met ruimte om na te denken en afstand te nemen van de ratrace (al is het maar beschouwend) heb ik duidelijk voor ogen gekregen wat ik wil, en door een paar keer flink mis te zitten in de balans heb ik veel geleerd over hoe ik dat kan voorkomen. Uiteindelijk heb je alleen tijd, en die tijd wil ik zo leuk en gezond mogelijk inrichten.