Highland schreef op zondag 26 mei 2024 @ 14:55:
[...]
Heb het gesprek wat doorgescrolled. Als je vader 62 is, dan ben jij ergens halverwege 30. Met 3 kinderen en een partner die een niet-voltijds baan heeft en een startend bedrijf (kost voor de baat).
Dan kunnen we het wel hebben over de prijs van pianoles, salaris of rentestand, maar dan zit je gewoon in je spitsuur-jaren. Volgens mij had ik in die jaren een redelijk vergelijkbaar inkomen en gezinssamenstelling. Daar konden we van rond komen en wat sparen, maar niks spectaculairs. Door gestaag juiste financiële keuzes te maken (kosten wegschaven en geld wat over was investeren) hebben we langzaam maar zeker meer ruimte gekregen. Op dit moment heb ik studerende kinderen die ook niet echt gratis zijn en flinke onderhouds-/verduurzamingskosten. Maar wanneer dat eenmaal achter de rug is, dan, dan... nog even drie kinderen aan een huis helpen en dan... moet ik met pensioen.
Kortom: laat je niet bedotten door situaties/verhalen van anderen die een short-cut heben gevonden. Sommigen verdienen nu eenmaal meer doordat ze meer gevraagde vaardigheden hebben of in een andere industrie werken. Of mazzel hadden of meer risico lopen. Gewoon regelmatig je eigen situatie evalueren, kiezen wat bij je past en van de reis genieten. Want die reis is het doel!.
Klopt, we waren er vroeg bij. Dat vergeet ik nog wel eens. Mijn peers zijn vaak ook 5-10 jaar ouder dan ik ben, ben op mijn werk ook meestal de jongste in een team.
Je hebt een punt over dat het nu een drukke periode is, zo ervaren wij dat ook wel. Noem het naïeviteit, maar ik had ergens gewoon gehoopt dat er wat meer ruimte voor mij en voor FO over zou blijven. Soms voelt het gewoon niet zo in verhouding, de hoeveelheid die je werkt en wat je er voor terugkrijgt, maar misschien is het makkelijk om dat wat je wel hebt als vanzelfsprekend te zien of als niet bijzonder of als niet luxe maar weloverwogen en praktisch. Die dingen hoeven elkaar niet per se uit te sluiten. We proberen er in ieder geval bewust mee om te gaan, dat wel.
Sissors schreef op zondag 26 mei 2024 @ 14:56:
[...]
Dat kan ook, maar nu zoals eerder hier besproken zijn er wel qua arbeidsmarkt slechtere tijden geweest, maar alsnog als ik snel in onze CAO kijk, is het startsalaris bij een WO technische functie bij ons voor iemand net van de uni, minstens 20% boven modaal (dat is simpelweg waar die schaal begint).
[...]
Gezin achter te laten? Als je gewoon een fatsoenlijke werkgever zoekt, dan ga je iig niet erop achteruit, en hoef je niet 70 uur per week met werk bezig te zijn, waardoor je juist tijd hebt voor je gezin. Ik krijg toch erg het idee dat je of werk doet wat behoorlijk onder het niveau ligt van de gemiddelde student met technische master die cum laude is afgestudeerd, of dat je werkgever gewoon echt heel erg slecht betaald. En dat ze een non-profit zijn is leuk, dat het salaris iets lager daardoor is, prima. Maar gebaseerd op je posts wordt je gewoon echt heel slecht betaald voor iemand met jouw achtergrond.
Dus om het toch nog een klein beetje over FO te houden

. Voordeel van besparen is dat het altijd blijft doorwerken (je houdt nu meer geld over, en je hebt later ook minder geld nodig). Maar dat veranderd niet dat je inkomsten verhogen ook positief is voor je spaarquota natuurlijk.
Ja, dat is hier anders denk ik. De schaal waar bij ons universitairen instromen begint op zo'n 3200 bruto/maand. Als ik 40k pak als modaal en deel door 12 is dat zo'n 3300 bruto/maand. HR laat af en toe salarisvergelijkingen uitvoeren door derde partijen en die komen natuurlijk altijd neutraal of positief terug, de OR moet daar dan maar genoegen mee nemen. Ik ben wat kritischer maar er is een wat vreemde constructie dat alleen de OR mag onderhandelen over salaris uit naam van de medewerkers ook al is er geen CAO en heeft iedereen gewoon een individueel contract met de werkgever (ja begin er maar niet over, god mag weten hoeveel discussie ik hier over gevoerd heb).
CornermanNL schreef op zondag 26 mei 2024 @ 15:07:
Muziek les was vroeger ook verdeeld in luxe, de ‘sjieke’ muziekschool in de stad en de vrijwilligers die les gaven in het buurthuis. Daar deden veel kinderen aan mee geen feeling hadden met sport of er niet aan mee konden doen vanwege een fysieke beperking.
Althans bij ons, het buurthuis en dus ook de goedkope muziekles is op een gegeven moment wegbezuinigd. De subsidie op de voetbalvelden is wel gebleven.
Als je het hebt over brede toegankelijkheid en het leren kennen wat je als kind leuk vind is goedkope toegang tot muziek, kunst, cultuur en sport essentieel. Het een is geen vervanging van het ander. Het liefst heb je dat ieder kind met van alles in aanraking komt.
Voor wat betreft FO als ik straks toch RE ga doen zou ik ook graag genieten van een paar nieuwe kunstenaars muzikanten en andere creatieven.
Dus dat mag voor mij best wat belastinggeld nu kosten. Anders zit ik straks in een woestijn qua creativiteit en vernieuwing op die gebieden en hoe leuk van Gogh ook is, dat heb je echt wel een keer gezien.
Niet iedereen hoeft dan overigens kunstacademie te doen of aanverwante opleiding maar het kunnen proberen is zo belangrijk voor kinderen. Buiten de setting waarin ouders dit proberen te doen.
Bovendien is kunst vaak een spiegel voor de samenleving, protest begint vaak met kunst, in wat voor vorm dan ook.
Ik heb echt geen trek in een samenleving waarin we een soort eenheidsworst zijn geworden omdat dat nu eenmaal zo lekker goedkoop is.
Ja, ik vind dit best lastig eigenlijk. Vanuit een utilitair oogpunt heb ik liever eten, kleding en een dak boven mijn hoofd als ik voor die keuze zou staan, maar ik kan ook erg genieten van een muziekstuk en ergens voelt het wel als een gemis als we dat als mensheid niet meer zouden doen. Vandaar ook onze keuze om daar toch energie en geld in te stoppen om in ieder geval die kans te bieden (jammer dat het zo duur is haha).
GioStyle schreef op zondag 26 mei 2024 @ 16:24:
[...]
Jouw reactie onderstreept precies dat de eisen voor levenskwaliteit hoger worden, maar helaas zitten daar zitten ook kosten aan.
Ik zie dat bepaalde reacties flink op je los gaan. Wil ik niet (meer) doen en sommige reacties zijn ook niet echt fair. Ik snap best dat jij je gezin alle luxe wil geven waarvan jij denkt dat ze nodig hebben. Ik denk ook dat het heel gezond en motiverend is om je kinderen meer te geven dan jezelf hebt gehad, maar luxe komt wel met een prijs.
Ik hoop dat je op één of ander manier een grotere buffer kan creëren om financiële tegenslagen beter te kunnen opvangen.
Ach, ik roep het over mijzelf uit. Schop wel vaker tegen heilige huisjes, soms moet een ander de mening een beetje bijstellen, soms ik, vaak beiden. Met de belastingteruggave en het vakantiegeld is mijn buffer weer een beetje gevuld. We moeten er gewoon heel scherp op blijven dat die in stand blijft.
Kinderen kun je niet weg doen, mijn loondienst hebben we op dit moment hard nodig om te overleven, relatie wegdoen kan in theorie, maar eerlijk gezegd denk ik eigenlijk dat dat duurder is dan hem voortzetten, zelfs als het enkel een financiële beslissing zou zijn. Bedrijf zou je kunnen zien als sunk cost en stoppen. Ik zou dan meer tijd over houden, mijn vrouw zou dan denk ik in een burn-out belanden (want daar haalt ze juist de energie uit). Opzich vind ik die 70 uur niet zo'n probleem. Het is vooral die laatste 30 aan intensieve zorg voor kinderen die mij (ons) erg opbreekt. Stel je voor dat je thuis komt in een omgeving waar drie kinderen constant ruzie aan het maken zijn, tegen elkaar schreeuwen, met dingen gooien, dingen kapot maken, constant tegen je praten en dingen van je vragen, op de gekste plekken gaan tekenen, poepen, niet kunnen slapen, constant of onderprikkeld of overprikkeld zijn. Je kunt ze gewoon niet alleen laten, je moet constant alert zijn en de-escaleren en de boel opruimen. Oppas lukt niet om duidelijke redenen, de laatste is letterlijk huilend weggegaan een paar jaar geleden, dus je hebt geen moment voor jezelf of voor elkaar. Op school worden ze niet uitgedaagd, zo'n beetje alles is te makkelijk of saai, dus probeer je ze thuis nog een beetje uit te dagen met die sporten en muzieklessen en nog zoveel meer (we hadden vorig jaar een museumkaart, we gaan naar een coder dojo in de buurt, puur om ze nog een beetje het gevoel te geven dat ze nog iets kunnen leren of ontdekken). We merken het in de vakanties meteen, dan komen ze tot rust omdat ze op hun niveau bezig kunnen zijn, zodra ze dan weer naar school gaan zijn we weer terug bij af. Sorry voor de rant, maar er zit dus nog wat meer achter ook.
JURIST schreef op zondag 26 mei 2024 @ 17:12:
Ik kan me de frustratie van @Shapeshifter wel voorstellen, hij post hier al lange tijd, dus de FO-gedachte speelt ook al lang. En dan is het lastig als je (voor je gevoel) niet echt vooruit komt.
Zelf ken ik ook de financiële uitdagingen van een gezin met kinderen en een partner die soms andere prioriteiten heeft, dat kan lastig zijn als je het een beetje gezellig wil houden. Ik zou zeggen, probeer meevallers zoals vakantiegeld zo veel mogelijk weg te zetten en volgens mij kan er ook nog wel inkomensgroei inzitten. Verder is een eigen woning die geruime tijd geleden is aankocht en vast al deels is afgelost ook al een belangrijke goede zet voor vermogensopbouw.
Ja, ik ben iemand die zich zolang als ik me kan herinneren nog nooit verveeld heeft en ik betwijfel of ik dat ooit zal hebben. Er zijn zoveel interessante dingen om te doen. Werken is opzich niet verschrikkelijk maar het kost gewoon erg veel tijd. Ondanks alles lig ik eigenlijk nog best wel redelijk op een lijn met mijn partner. Toegegeven zij geeft makkelijker geld uit, maar ik kan haar niet betichten van extreme uitspattingen. Zij draagt in effort ook haar steentje bij, dan is het wel heel makkelijk om haar op resultaat (alsin haar lagere inkomen) af te rekenen en haar alles te ontzeggen, dat lijkt me ook niet heel gezond in een relatie. Die eigen woning hebben we gelukkig wel weten te bemachtigen dat moet ik ook niet bagatelliseren.
Rubbergrover1 schreef op zondag 26 mei 2024 @ 17:33:
[...]
Maar waarschijnlijk weet je niet of hij niet ook ontzettend veel zorgen heeft gehad of alles wel goed zou komen en of hij niet ook ieder dubbeltje drie keer heeft moeten omkeren. De meeste ouders zullen liever hun tong afbijten dan dat ze de kinderen confronteren met de financiële zorgen waar ze mee zitten. Waarschijnlijk hebben ze ook bepaalde keuzes in hun uitgaven moeten maken.
We hebben verder een prima relatie denk ik, ook al zien we elkaar niet elke dag. Soms hebben we het erover en er zijn zeker momenten geweest dat ze het moeilijk hebben gehad, ook in hun relatie. Maar daar bovenop voelt hij zich vooral schuldig over dat hij meer met zijn kinderen had kunnen doen, zeker als hij ziet waar wij mee geconfronteerd worden en hoe we dat dan aanvliegen. De reactie binnen de familie is dan wel dat er meteen nagedacht wordt over hoe er geholpen kan worden, dus dat is wel heel fijn.
R.van.M schreef op maandag 27 mei 2024 @ 10:00:
[...]
Modaal geeft juist aan dat ongeveer de helft minder verdiend, dus niet iedereen kan boven modaal verdienen want dan veranderd het modaal inkomen.
Daarnaast, meer vakantiedagen is uiteraard fijn maar over het algemeen ook duur omdat je iets op die dagen wil doen

Nee, ja, niet helemaal. In de statistiek heeft de modus een duidelijke definitie (de waarde die het frequenst voorkomt), maar in Nederland is het modaal inkomen een geprikt bedrag en je kunt dus niet zeggen dat de meeste mensen dat inkomen hebben.
Oh trouwens, ik werk nu een jaar of 10 voor deze werkgever en ben 35 mocht iemand dat interesseren

Moet ik geljk erbij zeggen dat ik 36 uur werk omdat we anders thuis niet uitkomen met kinderen heen en weer rijden. Over 2023 staat er op mijn jaaropgaaf een bruto inkomen van 60k, dus dat is ongeveer die anderhalf modaal. Als ik 40 uur per week zou werken ga ik richting 5800/maand, maar met 36 uur is het nu iets van 5200/maand. Ik twijfel nu wel, want zelfs ik kan 13*5000*1,08 doen en zien dat dat bijna 70k moet zijn en niet 60k...
HP ZBook Studio G3 - Hyundai Ioniq EV Classic - Opel Vivaro-e 75kWh - 22x Prusa i3 MK3S - 8x Prusa MINI+ - Ooznest Workbee 1,5m x 1,5m