Helemaal mee eens. Het aanhouden van een cash reserve is naar mijn mening in de meeste gevallen niet nodig en relatief duur. Het merendeel hier werkt in loondienst met een vast contract. De kans dat je zonder maandelijkse inkomsten komt te zitten is verwaarloosbaar. Zelfs in economische slechte tijden zijn bedrijven huiverig personeel te ontslaan en daarnaast is er altijd nog WW voor een flink deel van het salaris.CornermanNL schreef op donderdag 4 april 2024 @ 11:15:
@Rubbergrover1 wellicht ben ik te onduidelijk, maar als je bijvoorbeeld 50% van je vermogen hebt waar je 2% per jaar op verliest, dan moet de andere helft al een stuk meer opbrengen om op nul uit te komen om voor het volgende jaar dezelfde mate van risico te dekken.
Je gaat dus op een gegeven moment moeten bijstorten. De angst voor bijvoorbeeld een teruggang in waarde wordt dan vanzelf bewerkstelligd. Want over tijd verlies je tijd in de markt (opportuniteit kosten) en moet je blijven bijstorten ook als het risico dat je wil dekken zich niet voordoet.
En dan kost dat over die tijd steeds meer, terwijl je met minder dekking uit zou kunnen als je meer rendement haalt en profijt trekt van rente op rente effecten.
Het gaat om de verhoudingen in de portefeuille en de tijd. Hoe groter dat deel van het vermogen is wat geld kost hoe groter het risico over tijd en dus de kosten (premie) die je moet betalen.
Verzekeringsmaatschappij spelen voor jezelf is een delicate balans kunst. En wat ik veel zie is dat de verhouding scheef is om een gevoel te geven wat niet juist is, met name op het gebied van het risico wat je wil afdekken.
De angst aanpakken en werkelijk risico’s over de hele portefeuille in kaart hebben is voor mij althans een stuk beter verlopen, en niet in de laatste plaats toen een risico zich daadwerkelijk voordeed. Dat had ik nooit afdoende afgedekt kunnen hebben, met een groot deel van mijn portefeuille in ‘veilige havens’.
Overigens helemaal eens met de eerste opbouw van buffers om die te richten op bijvoorbeeld werkloosheid en kosten verlagen door versneld aflossen, maar het omslag punt ligt vaak veel eerder dan velen denken. En je introduceert andere risico’s veel sneller dan gedacht.
Daarnaast hebben veel mensen een onnodige aversie tegen het verkopen van een stuk van de belegggingsportefuille voor het doen van een aankoop terwijl het juist wiskundig gezien verstandiger is om deze buffers gewoon te beleggen en op het moment dat je het geld nodig hebt een deel te verkopen, ongeacht de beurskoers van dat moment.
Vaak komen dan dezelfde mentale valkuilen terug die de meesten voor het aankopen reeds overwonnen hebben (ik koop morgen want dan staat de koers misschien hoger, ik wil niet alles in 1x inleggen dus ga met kleine bedragen elke maand instappen). Bij verkopen spelen precies dezelfde mentale problemen met daar nog eens bovenop dat ik vaak zie "ik wil niets uit mijn portefeuille verkopen en hou daarom x-maanden cash buffer aan".
Er zijn natuurlijk uitzonderingen wanneer het wel verstandig is om een cash-buffer te hebben, bijvoorbeeld als je een grote uitgave plant (huis, auto kopen) of op het moment dat je maandelijkse inkomsten niet zo zeker zijn (ZPPer).