I know, maar dat valt buiten beeld. Een aantal deelnemers heeft het hier in de topics opgemerkt, daarbuiten? Niets.
Het valt me sowieso op hoe makkelijk men van hoogte verandert tegenwoordig.
"Je moet het grote plaatje zien."
"Je moet het als een losstaand iets beoordelen."
Wanneer een transitie naar normatief stelsel onderweg is volgt verschuiving in gedragslijnen. Hier zit een teken aan de wand bij - want zoiets volgt pas na nestelen van gulzige / perverse prikkels binnen groepsdynamica.
Niets mis met breder blikveld, integendeel (meta -> macro -> micro) maar de factoren sturing en bereik / beheersing narratief is iets om stil bij te staan.
Die hele toeslagaffaire (als voorbeeld) was al iets dat op microniveau, maar zelfs dat wilt men verder verkleinen of vergroten. Het volk heeft nu de keuze tussen "heel de politiek is schuldig" of "de uitvoerende ambtenaar heeft de regels te letterlijk genomen". Alle schalen er tussen worden weggeknipt waardoor er uiteindelijk geen sprake meer is van schuld.
Het was niet zo dat dit automatisch zou volgen. Het is zo gemasseerd geworden. Aan het begin van de affaire was er verkenning met breder blikveld, er waren nota bene zelfs momenten binnen media waarin bijvoorbeeld vragen gesteld werden over eigen rol, Bulgarenaffaire en zo meer. In het politieke speelveld werd gesproken over verkenning aanwezige beleidsfundamenten.
Het heeft veel gekost, maar dat is beperkt geworden. Er ligt een agenda én toepassing daarbij. Als ik journalist was, of redacteur, dan zou ik op mijn achterste benen staan. Maar ja, zie iets verder, intern perspectief media is de afgelopen jaren heel erg veranderd.
Terwijl ik dit schrijf doet het met denken aan de bankencrisis in Amerika (2007), waar men de financiele schuld ook steeds verder versnipperede tot dat alle banken schuld hadden en er geen indiviudele slachtoffers waren. Ik weet niet hoe accuraat die vergelijking is.
Duale focus. Kenmerk machtspolitiek, men heeft een eigen variant van dualisme, eenvoudig gezegd. Al heeft dat niets met macht en tegenmacht te maken, maar alles met gebruik van meer dan één mechanisme. En zoals je weet, bij machtspolitiek is alles gereedschap, ook iedereen, abstract en concreet.
Het draaiboek van reduceren tot detail is één draaiboek. Reduceren op persoon (in deze, alternatieven zijn symbool, associatie e.d.) het andere. De combinatie zorgt voor gezocht effect via consequenties toegepast binnen beperkte arena.
offtopic:
Overigens is de juiste manier van omgaan om het op elk niveau te behandelen. Complexe vraagstukken hebben zelden simpele antwoorden. Er is soms één dader, maar zelden is dat de enige persoon die blaam treft.
Het grote teken aan de wand bij de Toeslagenaffaire zat hem in de opdracht en gekozen vorm voor de enquête. Maar voor wie dan nog zat te slapen was er een volgend punt, en dat was het moment waarop duidelijk was dat men er in geslaagd was om de draaiboeken toe te passen: nee, we gaan geen personen in functie in onderzoek stellen voor mogelijke vervolging.
[...]
Eens, maar dat maakt niet acceptabel. Sterker, de media "zou" een bepaalde functie moeten hebben in het bestel. Ik vraag me soms op recht af in welke functie zij in het bestel hebben. Af en toe lijken ze op het paard dat naar de slacht wordt gebracht.
Media ís een component van bestel. Probleem is dat het daarin gecompromitteerd is. Dat is iets waar we een eigen topic over zouden kunnen maken (al is het een zeer serieuze vraag of daar mensen werkzaam in media wel bereid zouden zijn om daar deel aan te nemen), maar het komt neer op condities. Dit is niet enkel een kwestie van wat nu bekend staat onder de noemer "communicatielegioen", het is veel meer nog een kwestie van verhoudingen en perspectieven binnen condities binnen de groepsdynamica van media, alsmede de condities waarbinnen media zelf opereren.
Hoe dan ook, media zijn component van bestel. Zelfs een forum is dat. Mechanisme publiek debat, rol moderatie, functie aanwezige kaders. Meer algemeen: toetsingsfunctie machtsdynamiek, evaluatiemechanisme publiek debat - zoals ik zal zei, het is iets waar we een heel topic mee kunnen vullen.
Hoe hier naar gekeken wordt is eigenlijk al een vertekend perspectief. Zowel vanuit media als daarbuiten. Ook hier liggen reflexieve aannames t.a.v. hoe het werkt, hoe het hoort te werken, wat de rol is en zo voorts.
Helaas is daar dan kort ophef over wanneer ze weer een stuk vlees missen (zoals een recent voorstel om journalisten bij regulieze bijeenkomsten te verbieden), maar dat verdwijnt na een paar dagen weer in de onderste la.
Incident driven (drives) dependancies. Waarbij langzaam maar zeker een samengestelde prikkel opkomt à la "dat doe ik niet nog een keer want het is nooit goed / het schaadt positie / kosten versus baten".
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.