Commentaar van NRC:
Het beschamend lage vaccinatietempo kost levens en welzijnBeschamend. Zo kun je de Nederlandse vaccinatiestrategie en uitvoering inmiddels wel noemen. Terwijl dit land langzamer vaccineert dan alle andere westerse landen, zet demissionair minister Hugo de Jonge (Volksgezondheid, CDA) ook nog bij de geringste twijfel het proces stil. Daardoor moeten duizenden vaccinatieafspraken worden afgezegd, en weer opnieuw gemaakt, én haken steeds meer burgers af. Waar het animo voor het Covid-19-vaccin onder zestigplussers heel hoog was een maand geleden – 90 procent – daalt het nu. De Tweede Kamer is zó druk met andere beslommeringen dat de parlementaire druk op de minister nog lichter is dan anders.
Een minister van Volksgezondheid moet de gezondheid van het hele land dienen. De almaar vertraagde uitrol van vaccins kost óók levens. In de ziekenhuizen liggen momenteel weer 750 zestigers en zeventigers met Covid-19 op de intensive care en nog eens 1.600 op de verpleegafdelingen. Waren zij gevaccineerd, dan hadden ze er niet gelegen. Een deel zal sterven. Kijk naar het Verenigd Koninkrijk: daar zijn in 3,5 maanden 31 miljoen volwassenen ingeënt. Vooral ook met het AstraZeneca-vaccin. De ziekenhuisopnames kelderden. In de Nederlandse verpleeghuizen is hetzelfde gebeurd: nu vrijwel iedereen daar is ingeënt, is het aantal besmettingen en ziektegevallen ook hard gedaald. Vaccineren werkt dus.
Nederland is een land dat goed is in logistiek, maar die logistiek faalt in de ergste crisis die we hebben sinds de Tweede Wereldoorlog. Vaccins verspreiden, mensen vlot oproepen en prikken, helder communiceren – het wil maar niet lukken. De deadline van 1 juli, waarop „iedereen die wil, zijn eerste prik kan hebben gehad”, zoals De Jonge het op een persconferentie formuleerde, zal niet worden gehaald.
Het demissionaire kabinet straalt geen urgentie uit, zeiden ziekenhuisdirecteur Ernst Kuipers en voorzitter van de intensivisten Diederik Gommers vorige week in NRC. Het kabinet wacht voortdurend adviezen af van deskundigen maar handelt niet voortvarend. Het overlegt, luistert, wikt en weegt – mooie eigenschappen in rustige tijden. Maar Nederland verkeert in crisis.
Dit is al het probleem sinds het begin, we zijn een land dat geloofd in gedepolitiseerde en decentrale instituten die de gevolgen van beleid ver weg moet houden van de politiek verantwoordelijken in Den Haag. Zoals je o.a. ziet bij de langdurige diepe crisis bij de GGZ en Jeugdzorg. Alleen, we zitten nu in een grote crisis en de gevolgen raken nu zeker de gehele samenleving.
We leven in een land waar weinigen in het centrum van de macht nog in regeren en de daarbij horende centralistische aanpak geloven want dat stelt de politicus en haar beleid centraal in het slagen en falen centraal. Je ziet ook nu dat niemand echt kritiek heeft op de Jonge, het is zoals NRC het goed benoemd iemand die overlegt, luistert, wikt en weegt, maar in een crisis heb je juist besluitvaardigheid en daadkracht nodig.
Je ziet ook dat de gematigde oppositie hierin mee wordt gezogen. Want je ziet hier het ondermijnende en destructieve proces van extremisme. De dreiging van extreme politiek duwt de gematigde oppositie richting het steunen van de status quo, om zogenaamde de stabiliteit te bewaren en niet geassocieerd te willen worden met extreme krachten. Echter op die manier bevestigen en bestendigen ze juist de crisis omdat gefundeerde en opbouwende kritiek hierdoor achterblijft of juist ondergesneeuwd wordt door extreme politici.
"When I am weaker than you I ask you for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you I take away your freedom because that is according to my principles"- Frank Herbert