Helixes schreef op maandag 14 september 2020 @ 13:37:
[...]
Het artikel steekt een beetje een thermometer in, nu ja, de Verenigde Staten. De manier om dat te doen is een opiniepeiling. Het stuk heeft een beetje een anecdote-zweem over zich. Ik wil niet af doen aan het stuk, maar ik weet niet zeker of we er te harde conclusies aan moeten verbinden.
Ik begrijp je reactie, maar laat ik het even praktisch benaderen.
Bij de vorige verkiezingen was het blikveld traditioneel, in die zin, er werd gekeken naar selectief beeld, snapshots, polling, statistiek, specifieke datasets - vanuit normatief perspectief van verslaggeving met verwerking voor opinie.
Er werd toen gewezen op iets wat in het post-mortem van de verkiezingen significant bleek. Ik zeg "bleek", we wisten dit al, maar het decennium daarvoor hebben we dat soort instrumentatie langzaam losgelaten.
Er is een verschil tussen opiniepeiling en embedded reporting. Dat verschil zit hem in het opinie scheppen en verhaal observeren. Dit is niet intuïtief. Wij zien perceptie als een beetje een vreemd ding. Als we naar onze geschiedenis kijken dan blijkt helaas dat perceptie meer bepalend is dan reële omstandigheid. En daar begint de schoen te wringen.
Wij zijn dieren van verhalen. Het zijn de verhalen die de prikkels geven voor de vormingsdynamiek van groepsfuncties. Anders gezegd, als je er op uit gaat om naar de aanwezige verhalen te luisteren, ze in kaart te brengen, ze uit te werken voor classificaties van prikkels, drivers, frames en memes kun je veel meer praktisch inzicht krijgen in de aanwezige trends, ontwikkelingen en verschuivingen voor gedragslijnen.
Vanuit ons technocratisch denken zijn we vergeten dat dit soort zaken ook doodgewoon meetbaar zijn. Maar, het is een segment van journalistiek wat onder invloed van veranderingen in curricula en andere kaders voor toewijzing van middelen buiten beeld gevallen is. Waar ik werk was 9 maanden voor de toenmalige verkiezingen pijnlijk evident dat Trump zou winnen, puur vanuit meting en analyse van wat we al iets meer dan een decennium vrij makkelijk omschrijven als de temperatuur meten van de onderbuik - terwijl het veel meer behelst.
Het in kaart brengen van perceptie, narrative et alii is geen opiniepeiling. Toegegeven, het is voor journalistieke media een beetje een herontdekking annex inhaalslag, maar dit soort onderzoek is een vereiste naast de spreadsheets van electorale datasets en polling. Het is geen langslopen voor temperatuurmeting, het is een ander spreadsheet.
En daar komt de crux. Ons moderne traditionele perspectief is geworteld in ons moderne denken. Probleem is helaas dat het individu daar een veel en veel mindere component in is dan we graag zouden willen. Zelfs de technische meting van geamalgeerde datasets loopt tegen een lamp wanneer we de groepsfuncties en mechanismen in een blinde vlek laten. We zouden die les moeten kennen, immers, zonder toegepaste instrumentatie van actoren als Mercer, CA et alii - die stuk voor stuk wel de eigen culturele perceptie corrigeren voor analyse - waren de vorige verkiezingen heel anders gegaan. Trump was niet eens kandidaat geweest.
Ik ben het volledig met je eens dat bij opinie meer dan een valstrik zit. Daar ligt echter de scope niet. Die zit wel in het erkennen van de correlaties groep / individu en de mechanismen die onze gedragslijnen richting geven.
[...]
Sorry, maar dit riekt naar een vooroordeel. Er zijn meer dan 300 miljoen individuen die samen de bevolking van de Verenigde Staten maken. Ik denk dat ze in recenter jaren hebben aangetoond dat ze juist zeer divers zijn, en soms weinig met elkaar gemeen hebben.
Er zullen allicht mensen zijn in de VS zoals je ze beschrijft. Toch denk ik dat je hier de gemiddelde, of mediane Amerikaan niet te pakken hebt....
Leef er eens een jaar, puur als experiment. De culturele kenmerken zijn uniform. Bij al die kenmerken is geloofsgedrag het fundament. Er is zelfs niets reëel aan wat van sociaal-economische symbolen geleerd wordt in onderwijs. Alles is een constructie, alles is een verhaal voor doelstelling. Anders, duik hun curricula eens in. Heel oprecht, het maakt niets uit of je een State College binnenloopt of een MIT - alles anders dan technische scope is bijzonder frappant. Sales culture. En waar drijft dat op? Marketing. En dat is vrij bot toegepast geloofsgedrag.
Nu is dit op zich niet opmerkelijk, het is menselijk. Leg je echter Amerikaanse ordeningsvraagstukken naast de aanwezige culturele kenmerken dan begint de overlap vrij snel op te vallen. Het is heel serieus de moeite waard om er eens in te duiken.
Er is een subtiel maar kritiek verschil tussen overdracht van verhaal en verandering van het verhaal versus institutionele en culturele mechanismen voor overdracht van constructie van verhaal.
Begin eens met de basale symbolen en triggers van Amerikaanse cultuur, welke hebben die gevormd, welke events, welke actoren. Pak bijvoorbeeld eens een Alamo mythos. Want dat is wat het is, men heeft geen eigen geschiedenis, het is een gemaakt en heel jong land, en dan is het redelijk vanzelfsprekend dat constructie van shared myths & symbols de de factor standaard is. Leg er dan het geschiedenisboek naast.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.