Men had wakker moeten worden bij kwetsbaarheden vanuit eigen subculturele kenmerken, verschuivingen en problematiek in sociale geografie en zwaktepunten van interne organisatie. Plus, bewustzijn ontwikkelen t.a.v. rol van Big Finance, Big Tech en neo-oligarchie & gerelateerde toolboxen.
De GOP heeft in 2008 en 2012 ook wat post-Mortem gedaan en ontdekt dat er een demografische ontwikkeling gaan de is naar multi-culturen. De conclusie was dat de GOP ook naar andere kiezers op zoek moest gaan om in de toekomst relevant te blijven. En nu, in 2020 is het een volmaakt Witte partij waar niet alleen racisme genormaliseerd is, maar ook de vrouw het aanrecht mag opzoeken. Dat was niet de conclusie van het post-mortem.
Dus de vraag is dan wel wat je met je zelfstudie precies aanmoet.
Voorzichtig, dat was geen post-mortem, én de Republikeinen waren toen al geen zelfstandige partij meer. Meer hierover beneden.
[...]
Of Biden of Trump wint, het signaal van de VS blijft dezelfde en voor Europa dat we aanzienlijk meer op eigen benen moeten staan met eigen techontwikkelingen. Het zou voor de hele wereld beter als dat typische Amerikaanse exceptionlisme buiten de deur gehouden kan worden, voor Europa in het bijzonder. Dat dankzij Covid de grens sowieso al dicht moest laat al goed zien welk volk je beter niet op de wereld kan loslaten. Op digitaal vlak is dat de Facebook en google waar het ene bedrijfsgeheim na de andere verdwijnt. De Chinezen zijn met hun Great Firewall zeker niet gek (die hebben weer wat anders).
Hard om zo publiek te zeggen, maar zelfs een fascistisch corporatistisch Amerika is te verkiezen als onvermijdelijke handelsrelatie boven China. Dit is een gevoelige uitspraak, dat besef ik, maar China is een genocidaal beest waar zelfs het denken een killing field zal zijn. Er is geen normalisatie van China via welke weg dan ook, er is geen scenario van herstel, voor China is het hun weg of geen weg. Maar dat is een ander topic.
Plasma_Wolf schreef op zondag 16 augustus 2020 @ 22:20:
Het post-mortem van de GOP ging in die zin ook uit naar verbreding ipv puntdruk. Een van de dingen die toendertijd niet bekend was bij de Republikeinen die de analyses deden, was dat racisme een grote aanjager is, en dat ze daarmee kiezers konden activeren die normaliter niet stemmen. De Republikeinen van toen (en de vraag is hoeveel er daarvan in een invloedrijke positie zijn gebleven nu Trump is gekomen) trappen daarmee eigenlijk in dezelfde val als de democraten in 2016 deden (en ook nu doen).
Het team van Trump wist dat wel. het team van Trump wist ook hoe sterk ze het spelen spelen met sociale media, waar fact-checking niet bestaat.
Het komt niet overeen met de conclusies van het post-mortem, maar dat betekent niet dat het een onjuiste actie is.
Overigens was het bijna wél de verkeerde aanpak van team Trump. Als de democraten toen wisten wat ze nu nog niet begrijpen, dan hadden ze harder in kunnen zetten op Pennsylvania, Wisconsin en Florida. Het is achteraf, maar mocht het zo zijn gegaan dat Trump 2016 verloren zou hebben omdat de Dems de juiste focus op de juiste staten hadden ipv popular vote, dan zou de eerste zin zijn "Zie je wel GOP, je moet andere kiezers aanspreken en diverser worden".
Alternate universe. Trump won met opzweping van zijn achterban, de meme van 'own the libs' en de gedachte dat racisme acceptabel is. Daarbovenop invloed via sociale media en het gebruik van sociale media als meetinstrument. Voor het onderwerp sociale media, kijk (misschien nogmaals) naar 'The Great Hack' op Netflix. zeer informatief, en een belangrijke en beangstigende waarschuwing.
De Republikeinen hebben een moment gehad waar ze zelf een post-mortem hadden moeten uitvoeren, en dat zat in de periode Reagan. Beter gezegd, toen duidelijk werd dat alle externe verbindingen die men gemaakt had voor macht en bereik zelfstandig invloed uitoefenden op politiek als actoren. In beperkte mate, maar met stevige consequenties.
Dat heeft men niet gedaan, daarmee is men in een valstrik gelopen van machtspolitiek. Hoe meer externe verbindingen je maakt voor bereik, pad en pluche des te meer stimuli je schept voor verzelfstandiging van de netwerken die je daarmee schept. Er is dan altijd een onvermijdelijk punt waarop dat verzelfstandigen volgt. En dat is ook een teken aan de wand voor conservatief-rechtse middenpartijen in het Europese. Er is geen uitzondering op deze regel. Ook niet in parlementaire systemen van meerdere partijen. Hefbomen worden geschapen en toegepast.
De Republikeinen verwerden tot een uitvoerende organisatie. Daarmee verloor men de focus op core compentencies voor bestuur en beleid, met werd afhankelijk voor pad en bereik van externe actoren en sloeg daarmee door in focus op competentie voor positioneren en spelen. Dat werkte voor al die individuele machtspunten van Republikeinse organisatie. Hun zelfstandigheid ging echter het riool in.
En toen kwam een tweede punt van post-mortem, helaas lag de blik van machtspolitiek in de partij inmiddels naar binnen gericht. Het signaleren van aankomende kredietcrisis vanuit Big Finance werd in de VS volledig genegeerd, want er was strijd over wie wat kreeg van dat netwerk. En dat netwerk deed verdeel en heers spelen. Dat was een teken aan de wand, maar het werd genegeerd.
Na de kredietcrisis waren de Republikeinen nog steeds druk bezig met de oorspronkelijke agenda van gerrymandering en revisies (afbraak) onderwijs e.d., confessionele netwerken en de toepassingen van de federalist society hadden enorme impact. Het valt ook niet te ontkennen dat al die zaken een belangrijke rol gaan spelen bij de komende verkiezingen, maar dit was een investering. Men stond er niet bij stil, men deed het als werk.
De introductie van Trump als actor sloeg bij de Republikeinen niet eens in als een bom. Men slikte het vanuit uitvoerende positie in verbinding met externe actoren. Zelfs toen het duidelijk werd dat het een serieuze bedreiging zou vormen voor de Republikeinse traditionele financieringsnetwerken (een bedreiging die ook uitgekomen is) werd men nog niet wakker.
De crux is dat met het toenmalige falen in controle van "is het slim dat we ons zo in de verkoop zetten en overal als behartiger willen optreden" de Republikeinen zich hebben laten kapen. Historisch niet uitzonderlijk, integendeel, maar de consequenties liggen er. En daarmee zijn al die voedingssystemen in dienst gekomen van wat in essentie oligarchie is (zowel sociaal geografisch als corporatistisch, in de zin van historisch Spaans corporatisme à la periode Franco maar dan verzelfstandigd) op voedingsbodems geschapen door diezelfde actoren voor doelstellingen bepaald door die actoren.
En geen van die doelstellingen of zelfs methodologie heeft enige match met demos cratos. Integendeel, of het nu vanuit mentaliteit, gedachtegoed, modus operandi of aangeleerd gedrag is, alles is gericht op optimalisatie, maximalisatie en beheersing. Democratie is daarbij op zijn best inefficiënt, in de praktijk iets in aansluiting op Amerikaanse culturele kenmerken een bedreiging.
Plutocratie. Even een leestip, de moeite waard om eens rustig in te duiken voor verdere verkenning:
https://www.wbur.org/onpo...merican-or-the-super-rich
De Republikeinen hadden niet door dat populisme en racisme electorale instrumentatie waren, Degenen die dat wel doorhadden, zoals Lee Atwater waar ik in een ander topic over geschreven heb (geadopteerd in de Heritage Foundation én het Medaillon Fund - iets om even op te zoeken die laatste) werden gecoöpteerd door externe actoren. In die periode nog Big Finance, maar al snel rolden ze Big Tech in toen dat opkwam. De daaruit resulterende hefbomen, door oligarchie ontworpen, werden met Trump geïnjecteerd (met blijde begeleiding trouwens van de confessionelen, ook iets om over na te denken) in de Republikeinse voedingssystemen. De Tea Party, ook een vanuit externe consultatie geschapen subnetwerk wat dominant werd (zie voor ander toepassingen van dat draaiboek in het VK een ERG of in het Nederlandse een FvD) was de grote werkvoorbereider.
Links- of rechtsom, de Republikeinen zijn geen partij meer. Ze zijn een toolbox. Maar, in dat fenomeen ligt veel van de verklaring voor het falen van de Democraten in het starten van hun post-mortem. Amerikanen die in frustratie zeggen dat het allemaal niets meer uitmaakt wie er in de stoel zit hebben een punt. De Democraten zijn weliswaar niet zo gemasseerd door verzelfstandigde netwerken en externe actoren van oligarchie (voor verklaarbare redenen, competency pathways zijn bij de Democraten wel nog aanwezig) maar ze zijn afhankelijk geworden in gefossiliseerde structuren van interne promotie en selectie voor buying agenda van groot-zakelijke netwerken. Ze zitten in de val wat dat aangaat, zie bijvoorbeeld de enorme interne strijd tijdens de periode van kandidaatsstellingen voor nominatie, het partijbureau wrong zich in de meest gruwelijke bochten en klopte consistent aan bij externe partners om problematische mogelijke selecties buiten de deuren te houden.
En naar ik begrijp van kennissen uit de VS ligt daar ook de enorme weerstand tot discussie over post-mortem. De Democraten lopen grote kans om de verkiezingsstrijd aan te gaan met een hand achter de rug gebonden en de blik op de grond, en niet op de grond én de horizon.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.