Dat is een van de meest interessante vragen. Trump is cognitief weinig intelligent, zijn overlevingsintelligentie is echter relatief ontwikkeld. Zijn instincten voor het inschatten en coöpteren van mensen zijn goed ontwikkeld. Hij is een narcist, scoort hoog op menige andere schaal. Is gedreven door een opmerkelijk disassociatieve versmelting van identiteit en merk voor zijn stimuli bij vorming van perceptie en is vanuit opvoeding rigide transactioneel, maar ook extreem gulzig in reflexen van overcompenseren. Hij wil zijn wat zijn vader nooit mocht zijn want dat is de enige manier om hem te overtroeven - one of the big boys, sitting at the big boy table.
Het leidt geen twijfel dat Trump gecompromitteerd is. In de klassieke zin van kompromat. Dat is echter al snel een deel van een groter verhaal, de kwestie van transnationale dynamiek georganiseerde misdaad plus Russo-Amerikaanse oligarchie van die pijler. Maar hij lijkt ook de beschikking te hebben over kompromat. Er zijn talloze opmerkelijke momenten waar een tegenstander vijf minuten door hem toegesproken wordt, en vervolgens is het lot van die persoon aan Trump verbonden. Graham is een voorbeeld daarvan. Mensen die niet gemasseerd of gecoöpteerd worden, maar die van haat naar dienstbaarheid gaan. Naar Quisling.
Maar, of Trump echt weet dat hij nooit aan de tafel zal zitten? Ik heb er mijn twijfels bij. Trump heeft blinde vlekken in zijn persona en profiel. Blinde vlekken die heel moeilijk bereikbaar zijn omdat ze zo nauw verbonden zijn aan zijn transactionele focus en drive van overcompensatie.
Mooi voorbeeld, de relatie tussen de ontbijt shows en Trump. Met regelmaat was er een patroon waar vanuit de communicatie tussen Trump en de hosts hij beslissingen nam waar hij later van terug moest komen. Niet omdat ze niet haalbaar waren, maar omdat er conflict lag tussen dat en de agenda. Zo heeft het CNP eens behoorlijk hard moeten werken nadat Trump een zekere Barret onderuit haalde omdat ze op een show voorbij gekomen was in gesprek als wappie - laat ik het zo zeggen. Barret was toen al geïnformeerd geworden over haar selectie door Opus Dei als opvolger voor de te overlijden Ginsberg. Ook op allerlei andere terreinen en onderwerpen ligt er vier jaar aan het aan de oren trekken van Trump als hij weer eens voor ego en overcompensatie met het deze of gene de agenda voorbij gelopen was.
Maar, toch wist Trump een opmerkelijke focus door te drijven. Hij nam mensen mee, hij coopteerde ze, hij wist een extremistische dynamiek vorm te geven. Zeker, met advies en veel masseren, maar waar hij voor hier een trekpop was van een tv host was hij elders degene die de volgende host onderuit haalde als het hem schikte.
Mijn inschatting is dat hij pas de afgelopen weken voor de tweede keer in zijn leven een confrontatie met de realiteit heeft gekregen, een realiteit groter dan hemzelf. Maar anders dan de eerste keer, de affaire van die rechtszaak met Russische investeerders in New York, ligt hier een confrontatie met dat element van identiteit/merk. Dat heeft er ingehakt. Ik sluit mij dan ook aan bij de analyses in Duitse en Franse media, maar ook die van Heather Richardson en Kendzior, dat hier de motivatie ligt voor het doorduwen van de 6 januari actie. Het zoeken naar een manier om relevant te blijven en de identiteit/merk associatie waarde te laten houden. Terwijl dat eigenlijk pur sang tegen eigen belang bij eigen beheersing in gaat. Als Trump gewoon gezegd had, we hebben verloren, volgende keer beter en daarmee aan de slag gegaan was ...
Blijft het punt dat Trump met die actie binnen de agenda kaders van het CNP blijft. Links- of rechtsom, consequence doesn’t matter, it’s all about the effects down the road. Machtspolitiek.
Hij moet extreem dom zijn om zich niet bewust te zijn van de machine, en dat is hij niet, dom. Absoluut niet. Maar wel beperkt en volledig gekend. Daarmee stuurbaar voor richting en effect.
Trump heeft eigenlijk niet veel gedaan. Behoudens afbreken en blokkeren. Dat is niet anders als wat Republikeinen vóór Trump deden. Zijn electorale effect is een stuk minder dan wat al snel gedacht wordt met het vele in beeld zijn van dat Maga ding - waar hij symbool is, maar nooit enig eigen bereik in heeft gehad. Nog steeds niet.
Trump is eigenlijk iets van clown politics. Reagan 2.0 Kijk naar de linkerhand, let verder niet op wat de rechterhand doet. Wanneer hij zelf iets doet is het drama, net als bij Reagan en de traffic controllers. Enorme investeringen vereist voor narratief om dat glad te strijken. Hij functioneert veel meer als hefboom dan als chaos actor.
En daar zit punt van zorg. Het maakt eigenlijk niets uit of Trump erkent dat hij gereedschap is, hij heeft wat macht, hij kan identiteit/merk blijven, en wat hij verder ook doet, het dient in effect de grotere agenda. Hij is er de man niet naar om het op te geven, dan stort hij in. Dan maar blinde vlek, en doorgaan.
Hoe hard ook, dat is menselijk. Dit is immers bias. Net zoals mensen hier voor een onderwerp van politiediensten zich in bochten wringen om het post mortem te vermijden vanuit menselijke perspectieven en posities en zo makkelijk in narratieven terecht komen die eigenlijk niet eens van hen zelf zijn, zo is Trump ook maar een mens. Self programmable. Add direction. Profit from the profiteer.
Edit.
Weet je, Trump is van alles, maar hij is bovenal het product van zijn samenleving. Hij is een culminatie van gedragslijnen die in algemeen collectieve perceptie als dominant en effectief ervaren worden.
Het is hard om dit te zeggen. Maar er ligt een post mortem. De Amerikaanse samenleving is kunstmatig en kreupel, absoluut, maar de burger heeft er keer op keer voor gekozen om een dynamiek te scheppen waarbij Trump een archetype is, een dominant en conform archetype zelfs. Leuke verkenning, America and the phenomenon of the con man entrepreneur.
Zeker, het gros daarvan is het resultaat van beïnvloeding. Maar Amerikanen weten al decennia daarvan. De kennis ligt er. Die lag er al. Men had de ruimte voor correctie. Die heeft men niet genomen. De burger is er zoals altijd zelf bij.
[
Voor 6% gewijzigd door
Virtuozzo op 09-01-2021 18:00
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.