BeefHazard schreef op zondag 10 januari 2021 @ 13:27:
[...]
Dat stel je wel erg binair voor iemand die zich uitspreekt tegen binaire stellingen

Zonder dollen, ik geloof dat er meer onderscheid in zit. Deze bellers zijn geen moedwillige 'brand', maar een 'commodity' zou ik meer als passief dan actief zien.
Voorzichtig. Je projecteert nu op mij de daar aanwezige dynamiek. Ik constateer enkel de realiteit van ordening van consumptieve economie in de VS. Die ordening is hun keuze, niet de mijne. Men erkent dat trouwens wel langzaam aan als een probleem, zelfs de Chicago school van politieke economie duikt tegenwoordig in onderzoeken naar de afgeleide fenomenen en effecten van de aanwezige ordening.
De passiviteit van human commodities is trouwens inderdaad een dingetje, op interessante punten. De mobilisatie en het richten van onderbuik in polarisatie rust in hoge mate op het passief zijn in verworden zijn tot commodity. Saillant is dat vanuit de (nog) dominante neo-klassieke perspectieven daar totaal niets mis mee is, eerder een natuurlijk gegeven, zoals Friedman dat ooit omschreef. Voor Buchanan was dit wat hij een energetisch reservoir noemde, een potentiële hefboom voor herordening.
Het is wel iets om bij stil te staan. Immers, dat is precies wat we hebben zien ontstaan.
[...]
Dit is geen experiment meer. Dit is de realiteit waar we in leven. Vele Nederlanders worden dagelijks blootgesteld aan dit soort onzin op Twitter. Heeft ook niks met Stanford te maken (dat ging immers om mensen het idee van macht over anderen geven), hooguit doet het denken aan de Zaanse verhoormethode / Reid Technique. Aanhoudelijke psychologische stress doet mensen breken.
Ja, ik begrijp wat je zegt. Klopt. Toch, ik denk dat Nederlanders heel serieus onderschatten hoe indringend zoiets wordt, en hoe snel dat kan gaan. En ja, ook wat voor effecten dat op hen als vermeend rationeel individu van opbouw en zelfredzaamheid zal hebben.
We zitten nog niet op het punt van Amerikaanse condities. We zitten wel in volledigheid op de lijn daarvan.
Je punt van stress effecten bij illusory truth applications / conditions in sociale en economische groepsdynamica is een punt van zorg, absoluut. Het is echter nog niet gericht zoals in de VS, waar het stimuleren daarvan onderdeel is van beleidsinstrumentatie ten bate van rimpel effecten die als hefboom te gebruiken zijn. Toegegeven, de lijn is er, zie de toeslagenaffaire, maar het is nog niet cultureel geïnternaliseerd.
[...]
Hier heb ik veel over nagedacht. Even een stapje terugnemen van het controleren van de huidige situatie, stél de wereld keert weer een beetje terug naar pre-2016 niveau politiek discours. Hoe handel je preventief om fascisme te voorkomen, zonder verstoring van status quo binnen normale democratische kaders te verstoren?
Bot gezegd, 2016 als doel van de tijdmachine zou al te laat zijn. Als we terug willen naar een punt op de tijdlijn waar correctie voor gedragslijnen en groepsdynamica had kunnen volgen, dan moeten we in de VS terug naar Nixon - Ford. Het pardon voor Nixon was een bepalend punt op het meta niveau. De impact daarvan op perceptie binnen beslissingsdynamiek was er een van gedrag. You can get away with it.
Accountability is een aandachtspunt bij verkenning van preventie. In de VS is goed zichtbaar hoe normatieve waarden en glazen plafonds prikkels leggen voor het oprekken daarvan. Zoals Arendt ooit zei na haar onderzoek naar Eichman, when everyone’s guilty, nobody is.
Hoe een samenleving daar in staat, vanuit eigen normatief, consumptief en individueel gedrag, dat is wat ruimte laat, of niet.
Dat gezegd, het is opmerkelijk hoe moeilijk het tegenwoordig is voor het publiek debat om nog na te denken over realiteit van status quo. Een status quo treedt juist op bij en vanuit verstoringen. Verandering is de constante. Anders gezegd, er is altijd verandering en ontwikkeling, wanneer we gaan vasthouden aan het normaal, zogezegd, en focus gaan leggen op status quo blijkt juist dat we reeds te maken hebben met verstoringen - en bewust of onbewust, actief of passief, bescherming zoeken tegen effecten daarvan. Waarmee we eigenlijk vorm geven aan een contraproductief perspectief, of zelfs ruimte scheppen voor faciliteren van problematiek. Zelfs gebruik van problematiek.
Die verwarring is er eigenlijk een van taal, van psycholinguïstiek effect op perceptie en verwerking van informatie. Engels en Nederlands delen daar een puntje

Conservatief is behartigend, toch? De connotatie ligt in het memetisch effect. Definitie is onderhevig aan boodschap en verpakking.
Enfin, praktisch, misschien nuttig om een voorbeeld van kleine schaal en korte afstand te geven. Een PVV had getoetst moeten worden aan de aanwezige vereisten voor functionaliteit en structuur voor politieke organisatie en deelname politiek proces. Dan was het een partij geweest, conform vereisten van democratisch bestel. Nu is het een eenmanszaak die als hefboom dient voor het prikkelen van progressieve politiek (zoals Wiegel het wenste) en verschuiven van conservatieve politiek (zoals Bolkestein altijd predikte na zijn terugkeer uit de VS, de behoefte aan prikkel om altijd op rechts in te halen). De effecten zijn onderwerp van flink wat studie en onderzoek, maar vanuit het niet toepassen van regels is een normatieve dynamiek ontstaan in die politieke arena waar gedragslijnen zijn gaan verschuiven.
Wil je op bredere schaal kijken, het blijft een kwestie van gedrag en gedragslijnen. De burger is ook een component van en in het bestel. Waar ligt de vorming voor die functie? Nu ja, in het onderwijs. Waar we de keuze maken om steeds minder ruimte te laten voor die functie, ten gunste van een planeconomische herordening van onderwijs naar mechanisme van gespecialiseerde arbeid met prikkels van output financing. Voor een samenleving is dat net zo min constructief als voor een staat. In lijn met functionaliteit van bestel is dat ook niet, maar goed, dat is verklaarbaar, het denken bij deze ordeningsvraagstukken rust op het denken van Hayek. En achter de decennia van marketing daarbij ligt wel een harde realiteit, Hayek’s dethroning politics
Onderwijs dient eerst een mechanisme voor burger, samenleving en bestel te zijn, dan pas een mechanisme voor aanleveren van economische componenten.
Het is een complexe uitdaging waar het preventief voorkomen niet langer mogelijk is, men zit immers op de lijnen reeds in hoge mate beïnvloed door gedachtegoed wat in aard en streven niet conform democratie is.
De vraag is dan misschien beter, hoe kunnen we corrigeren naar voren toe, vooruit, praktisch.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.