HEY_DUDE schreef op donderdag 7 januari 2021 @ 19:48:
[...]
Zolang de machine opereert binnen de grenzen van de wet is er geen sprake van terrorisme. Ik bedoel dat ik niet zo snel zie dat de machine hier strafbare feiten pleegt. Verwerpelijk gedrag is in alle krochten van de Amerikaanse samenlevingen doorgedrongen met Trump als een accelerator de afgelopen 4 jaar. Hoewel ik van mening ben dat Trump wel wat strafbare feiten op zijn naam heeft staan heeft de kring om hem zijn / haar potentieel strafblad aardig schoonhouden. Pence is daar wel de exponent van.
Zie jij wel delen van de machine die zich strafbaar gedragen?
Het gaat al decennia over de grenzen van de wet heen. Dat begint al bij de mechanismen van financiering, en het gaat helemaal door tot aan de kaders van ethiek en employment statutes. Het probleem hier is er een van normatieve waarden en het verschil tussen recht zoeken en recht krijgen - op bijzondere wijze loopt de overheid van de VS al heel, heel lang achter in het domein van accountability.
Daarbij, het is even terugzoeken, maar sedition en insurrection zijn meer dan een dingetje, daar liggen artikelen die heel nauw vastgelegd zijn.
Als ik zo vrij mag zijn, ja, ik zie al heel lang zowel grensoverschrijdend als strafbaar gedrag. Citizens United als SC case bijvoorbeeld is een pracht van studie in beide. Compleet met ontslag van rechtsvervolging en door attorney general’s die het opgaven. Bij ontwerpen zoals de registers van benoemingen bij de National Guards vanuit milities rijzen de haren te berge met de blatante overtredingen van wetgeving. Maar ja, Pompeo vulde zijn rol politiek in, Barr deed exact hetzelfde. En inmiddels zweeft dat register nog rond bij journalisten en redacties, maar heeft de overheid zelf het niet meer. Alle wettelijke verplichtingen van dataregistratie zijn klakkeloos maar doelmatig aan de laars gelapt.
Enfin, er is zoveel overtreding van wetten en bepalingen dat je hier hele boeken over kunt schrijven. Dat wordt dan ook gedaan. Het probleem is niet de feiten, het probleem zit hem in de bereidheid om a) te erkennen dat ze er zijn, b) dat ze van relevantie zijn en c) er iets mee te willen doen. Plus grote d) in een positie komen om het ook maar te kunnen.
Mayer heeft bijvoorbeeld twee jaar geleden een dossier gepubliceerd van onderzoek naar de financiering van extreem rechtse organisaties op signaal lijsten van een FBI door de Koch Group. Volledig sluitend dossier. Brute inbreuk op wetgeving, compleet met omkoping en bedreiging van functionarissen, wat ook meteen een dramatisch breken van wetgeving is. Maar, politieke dynamiek, er is niets mee gedaan. Iets vergelijkbaars lag al op tafel bij het ontwerp onder Reagan van de War on Drugs. Hele boeken, talloze dossier van instellingen, talloze pogingen tot vervolging. Maar het werd dusdanig geblokkeerd dat tegenwoordig zich bijna geen mens herinnert wat er überhaupt gedaan werd. Het heeft twintig jaar geduurd nadat mensen het vergeten waren voordat een van de toenmalige kornuiten weer eens uit de school klapte. Voorzien van pardon trouwens.
Er zit teveel complexiteit in dit alles bij de beschikbare, enfin resterende, middelen van overheid. Dit is waarom ik eerder verwees naar Hannah Arendt, zij omschreef een specifiek fenomeen in haar boek de banaliteit van het kwaad. Je kan alles op tafel hebben, maar wanneer iedereen schuldig is - of dit nu direct is of in het weg kijken of het niet weten - ontstaat er een dynamiek waarbij niemand schuldig kan zijn. De mantel gaat er over. Bias wordt toegepast. Redacties stellen prioriteiten. Aanklagers willen een loopbaan, geen struikelen. Et cetera.
Als je puur al kijkt naar het op slot houden van het Trump IRS dossier ligt er een drama van jewelste - want wat er ligt is direct gelieerd aan wat in de FinCEN datalekken naar buiten kwam, en dat is een dossier van transnationale criminele organisatie. Maar hoe raak je daar aan? Een poppetje aanpakken is op teveel plaatsen het fundament onder flinke stukken van economie uit halen. En erger.
Al met al is dit alles een pijnlijk voorbeeld van nutteloosheid van inzet op macro en micro arena’s vanaf een bepaald punt. Wil je zaken oplossen en aanpakken, en je bent voorbij dat punt, dan is de meta arena de enig bepalend, en enig mogelijke. Vanuit overwinning daar kun je door. Maar goed, zo simpel is ook dat niet.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.