Dit zal even een uitdaging worden wellicht maar "bear with me"
Vergeet en negeer even de selectiebias/dunning kruger/congitive bias van dit "programma" en het soort kijkers welke het aantrekt.
Als je een schaal hebt waarbij links het spectrum het volgen van de establishment is en rechts het tegen establishment aanschoppen is dan zit de intervierwer en veelal van zijn gasten duidelijk rechts in dat spectrum.
Dat gezegd te hebben vraag ik om de mensen om even in het midden van dat spectrum te gaan zitten en open minded te luisteren naar Willem Engel.
Hij heeft vroeger een studie gedaan en zijn Phd gehaald en heeft met aerosolen gewerkt. Hij is daarna gestopt en is dansleraar geworden. Hij is dus zeker geen vooraanstaande expert maar wel iemand die bovengemiddeld kennis heeft dan bijvoorbeeld een maurice de hond of normale burgers om het zomaar even te zeggen.
Toch vond ik zijn verhaal duidelijk overgebracht en het perspectief wat hij schetst helder en coherent.
Hij vertelt dus vrij duidelijk dat hij vind dat de wetenschappers waar nu naar geluisterd wordt eigenlijk heel slecht omgaan crisissituaties Waardoor automatisch dogmas gaan ontstaan niet door onkunde maar door de rigide opstelling en het negeren van nieuwe informatie.
Waar ik een beetje op stuit op het verhaal van Willem Engel is dat hij eerst een verhaal houd over de rigide wetenschappelijke establishment en dat die eerst alles zeker willen weten en dan na 20 minuten komt hij met een verhaal over wetenschappelijke fabels die juist voortvloeien uit onzorgvuldige aannames en fouten door wetenschappers. Dit spreekt elkaar dus tegen. Wat dus mist in zijn verhaal is dat de angst voor het maken van fouten kan leiden to het negeren van nieuwe feitelijk informatie maar in tegengestelde richting kan het ontbreken van die angst lijden tot roekeloosheid en zorgen voor wetenschappelijke fabels. Het is dus een constant balans tussen te rigide zijn of te soepel.
De vraag is dan wie zijn taak is het om die balans te bewaren ? Die van de wetenschapper die geen fout wil maken en alles dubbel wil checken wat in een crisis waar je midden in zit niet goed mogelijk is, of die van beleidsmakers die wetenschapper onder druk zetten om met conclusies te komen ?