twain4me schreef op donderdag 21 maart 2019 @ 03:24:
[...]
Gebeurd dat echt? Ik heb een heel rondje door het ziekenhuis gemaakt, maar ben gewoon steeds doorverwezen onder het zelfde dak (naja verdeeld over 2 vestigingen dus eigenlijk 2 daken).
N+1 ik weet het, ik verbaas me er gewoon over.
Ja. Heb zelf het vermoeden dat hoe later het in het jaar is, hoe gekker dat wordt.
Met die zorgplafonds is dat helemaal bizar, zie bijvoorbeeld:
https://www.zorgwijzer.nl...kenhuis-door-omzetplafond
Dat is een dingetje waarvan ik hoop dat de politiek daar eens korte metten mee gaat maken, want het is werkelijk te belachelijk voor woorden.
Ervaringen en info uit de praktijk.
Bij een 6e notering is het natuurlijk de vraag hoeveel slechter het zou zijn en waar men naar kijkt.
Stel nou dat het over de gehele linie eigenlijk maar 0,2% slechter is, dan spreek je natuurlijk van een verwaarloosbaar verschil en maakt het voor de zorg zelf misschien niet veel uit, maar kan het op verschillende aspecten/specialismen van de zorg wel beter zijn in het ene of andere land.
Een familielid werd hier in Nederland bij 2 ziekenhuizen afgepoeierd met een soort kapstoksyndroom en “ga maar eens met de psycholoog praten, zal wel tussen je oren zitten”. Jaren gezeik en zware klachten. 2nd opinion in België, gaan meteen uitgebreid onderzoeken en op de zeldzamere tour want “er zou een verklaring moeten zijn”. Paf, autoimmuun ziekte gevonden die bijna alles kan verklaren en gelukkig redelijk te managen is met medicatie. En dan in Nederland eerst heel skeptisch doen (dedain naar de Belgen), met zo’n air van “gut, weer zo een”. Blijkt het inderdaad te kloppen. Geen excuses ofzo, nee dan opeens is het mazzel en is het aan te raden de behandeling in Nederland te doen want ze weten het vaak echt wel beter hoor. Ja, dat blijkt...
Leon Zwiers schreef op donderdag 21 maart 2019 @ 03:14:
Pim Fortuyn was net zo'n populist als Baudet en Wilders. Het verschil is dat de beste man helaas is overleden onder afgrijselijke omstandigheden. Was ie dat niet, was ook hij door het ijs gevallen, want ook hij had geen oplossingen. Ook hij had een partij gevuld met incompetente gekken om zich heen verzameld. Helaas heeft hij dit niet zelf mee mogen maken, en is hij dus een soort heilig verklaard.
Ik deel je mening niet dat hij een populist zou zijn geweest. Eerder een praktische realist. Maar omdat wat hij zei nogal oncomfortabel was en niet in de tijdsgeest zou passen was er selectieve verontwaardiging, een ware verkettering en iedereen moest laten zien vooral anti-Pim te zijn, en dan net doen alsof ze verdrietig waren dat hij werd afgeschoten door een of andere leipe pipo die nog vervroegd is vrijgelaten ook.
Dat zijn partij, zo later bleek, zonder zijn leiderschap degradeerde tot complete chaos doet helemaal niets af aan het verhaal en de instelling van Fortuyn zelf, noch zijn hoogwaardige intelect. Een wetenschapper die wel degelijk z’n standpunten kon onderbouwen. Anderzijds natuurlijk een soort excentrieke relnicht, maar dat was klaarblijkelijk niet slecht voor de show en deed niets af aan zijn kunnen.
Ik verlaar hem zeker niet heilig overigens, maar de suggestie dat hij maar wat riep en niets kon onderbouwen is simpelweg onwaar. Trouwens, moet je eens kijken naar wat Fortuyn schreef en waar iedereen schande van sprak. En dan nu even naar de verkiezingsprogramma’s van de huidige grote partijen kijken. Moet je eens zien hoeveel ze van hem hebben overgenomen, zo wel links als rechts. Kennelijk was ie z’n tijd ver vooruit en verrekte in het centrum van de politiek - maar links vond hem abject en rechts vond hem een bedreiging, dus ging men polariseren en demoniseren. Walgelijke vertoning.
Waar ik me vaak aan stoor is dat men het bij rechtse partijen, zoals FvD en PVV, maar heeft over populisme. Maar als de linkerflank exact hetzelfde doet, maar dat past wel in het straatje: dan is dát opeens geen populisme. Nee, dan zijn het allemaal populisten ook, kom op zeg.

Leon Zwiers schreef op donderdag 21 maart 2019 @ 03:14:
Ik ben het volledig met je eens dat die plafonds van zorgverzekeraars debiel zijn, maar het is helaas een manier om te bezuinigen. Maarja, de mens wordt steeds ouder en dan ben je duur. Zeker in de laatste 2 jaar van je leven.
Ik denk dat men eens de ethische discussie moet aangaan. Niet meer die chemo geven aan Opa van 85 om m nog 7 maanden langer te geven waarvan ie er 6 on het ziekenhuis ligt te creperen van de bijwerkingen of de deur bij de huisarts/HAP/SEH platloopt, de zware, meervoudig lichamelijk en verstandelijk gehandicapte en/of demente
kasplanten mensen iedere keer maar weer op te nemen met longontsteking nr 342 voor wéér een kuur. Dáár bespaar je enorme bedragen mee. De politiek moet een keer durven zulke discussies aan te gaan. Maarja, de NL-er windt zich al enorm op over een dood hert in een of ander natuurgebied, dus dat zal er niet van komen vrees ik.
Goed, voor de zekerheid allereest: triggerwarning.

Dit zijn controversiële onderwerpen, lees vooral niet verder als je bang bent iets te lezen waar je misschien absoluut (emotioneel) niet tegen kan.
Dat zijn ook extreem lastige ethisch problematische zaken, ook op religieus gebied. Het blijven mensen...
Waar je ook vast al meer mee kan winnen is dat voltooid leven verhaal. Tig ouderen die er helemaal geen zin meer in hebben. Zitten hele dagen eenzaam naar de TV te staren, iedereen die ze kenden is dood en langzaamaan merken ze zelf achteruit te gaan en sommigen met dementie weten precies wat ze te wachten staat. Gek doen, incontinentie, eigen kinderen niet meer herkennen, boos doen tegen de verpleegster die je 10x per dag moet vertellen dat je daar woont, om uiteindelijk rochelend aan je einde te komen terwijl je geen flauw benul hebt van wat er aan de hand is. Ja dan snap ik wel dat je de pijp uit wil voor het te laat is.
Ik heb me er ook wel eens over verbaasd. Dan zie je iemand in die situatie. Is echt niet meer dezelfde persoon, weinig van over. Jij kent hen eigenlijk niet meer en zij jou al helemaal niet. In een vlaag herinneren ze zich opeens je gezicht. Ze herkennen je, maar weten nog altijd niet wie je bent. Neem me alsjeblieft weg hier, wordt gevraagd. Maar dat glimlach je weg, want no way dat ze van de afdeling afmogen en 5 minuten later vragen ze je waarschijnlijk wie je bent en waar ze in godsnaam heengaan. Je zegt dat het allemaal wel meevalt, ze lief moeten zijn en je ziet ze morgen wel weer. ... Toen realiseerde ik me het volgende, en schrok er zelf in eerste instantie een beetje van omdat het al moeilijk is maar zeker vertaald naar een mensenleven al helmaal best hard overkomt: als het m’n hond of kat was geweest in die situatie, dan had ik hem allang een spuitje gegeven zonder gewetensbezwaren. (Ik bedoel, ik was voor de gene bij wie ik dit gezien had oprecht blij voor ze toen het voorbij was. Het is dat ze zich situaties niet konden herinneren, maar die had werkelijk oprecht een kut leven op dat punt.) En het erge is, als ze eenmaal zo ver heen zijn dan zijn ze niet meer wilsbekwaam en kan je niets meer beslissen. Zelfs als je eerder al gezegd hebt “fuck it, als ik in die situatie zit: kill me!” en dat hebt vastgelegd: jammer voor je maar helaas. Je moet met pech nog een paar jaar jezelf beschijten. Mensonterend, inhumaan en het kost daarnaast bakken met geld. Ik wil niet zeggen dat je dan hetzelfde moet doen als bij een huisdier (let op dat dit sowieso puur voor de gedachtengang was, niet dat ik iemands oma/opa hier gelijk wil stellen aan een zieke hond - het is puur voor de discussie.), maar nauwelijks tot helemaal geen opties gaat ook nergens over. Doet me ook denken aan dat verhaal van Terri Schiavo.
Dat kost ook miljoenen en ik vind dat eigenlijk juist inhumaan.
Bij verstandelijk gehandicapten die steeds ziek zijn is het nog veel moeilijker. Die zijn vaak erg gelukkig (ouders niet altijd), verdienen die dan geen recht op zorg? Lijkt me wel. Beter zou zijn om dat, al is dat extreem moeilijk als aanstaande ouder, de hele situatie te voorkomen. Maar ook bij ernstige aandoeningen snap ik het soms niet. Een baby met anencefalie een jaar lang in leven proberen te houden terwijl dat nooit en te nimmer zal herstellen. Niets zelfstandig kan en steeds zware astmatische aanvallen heeft. Bypass operaties en voedingssondes en weet ik het allemaal, tonnen en tonnen zorgkosten voor een kind dat geen bewustzijn heeft noch dat ooit zal krijgen. Eigenlijk is het vanuit redelijkheid en heel erg koud bekeken volstrekt belachelijk natuurlijk, je houdt eigenlijk een klompje cellen in leven dat totaal geen bewustzijn heeft. Maar ik snap het wel, want als ouder wil je niet los laten ondanks dat de conditie niet verenigbaar is met het leven (en hoe langer het kind leeft, hoe harder de klap als ze dan toch overleiden) en er eigenlijk geen meerwaarde zit aan het in leven houden behalve het voldoen aan emotionele wensen. Toch blijft het een kind en voor die ouders kan elke dag extra de wereld betekenen, zelfs als het kind je niet eens ooit mama of papa zal noemen... Hoe ga je daar instaan? En hoeveel van die excessen zijn er.
Ethisch gezien zijn dat extreem moeilijke dillema’s waar geheid mega impasses over komen en hoe moet je gaan beslissen wie wel het recht hebben om te leven en wie niet? Een bijna onmogelijke opgave.
Welnu, het bovenstaande kan al als zeer hard en uiterst controversieel opgevat worden door het enkel maar te noemen en te pogen het op afstand te bekijken, terwijl het slechts om een discussie gaat. Laat staan als je zo nog tig onderwerpen en situaties hebt, de een nog lastiger dan de ander en dat dan binnen een landelijk platform wilt gaan bespreken waarmee je tig mensen raakt. En dat terwijl het al een “hard” onderwerp is waar men liever niet over spreekt (en wie t wel doet loopt t risico politiek afgemaakt te worden) en dan komt ook religie nog eens om de hoek.
Ik ben bang dat dit problemen zijn die geen enkel kabinet op korte termijn zal kunnen en durven addresseren. (Al ben ik op de hoogte van D66’ standpunt en initiatief wetten voor waardig levenseinde.) Het is moreel/ethisch/emotioneel uitzonderlijk gevoelig en religieus ook. Zelfs als die discussie er werkelijk komt denk ik niet dat het binnen afzienbare tijd ook maar iets teweeg brengt. We hebben het immers over mensen, niet over honden of herten. (Dat herten verhaal laat ik maar even schieten verder (no pun intended...), voor het heel ver off gaat

)
Even voor de duidelijkheid, het bovenstaande is niet bedoeld als standpunt noch leidraad hoe ik zou willen dat zaken aangepakt worden. Ik ga puur in op de stelling en reageer op de discussie met een aantal overwegingen en voorbeelden.
[
Voor 101% gewijzigd door
WhatsappHack op 21-03-2019 05:35
]
Geen quote of mention @WhatsappHack? Dan niet raar opkijken als je geen reactie krijgt. ;)