hoevenpe schreef op vrijdag 5 juli 2019 @ 18:09:
[...]
Moet bij dit voorbeeld gelijk aan de wet DBA denken, ben nu zelf al jaren aan het ondernemen zonder regeling terwijl de VAR niet meer geldig is. Niemand weet hoe het zit, bijna iedereen is formeel 'fout' bezig want hoeveel ZZP'ers hebben echt 3 gelijkwaardige opdrachtgevers? Ik niet in ieder geval.
Ja. Met weinig moeite kun je zo tientallen voorbeelden vinden.
Maar uiteindelijk is Brexit heel lomp gesteld een substantieel deel van de bevolking dat bereid is 10% van zijn/haar welvaart op te geven als ze daarmee hun wereldrijk terug krijgen en alle buitenlanders vertrekken. Dat is het 'worst' die men de conservatieve kiezer voorhoudt, het wordt een erg koude douche.
Nou, nee, het is zo simpel niet.
Om te beginnen, er was niet zoiets als een rationele keuze. Brexit is een constructie, een machtstoepassing van buiten hun bestel, gericht op dat bestel. Dat er vanuit alle verschuivingen in denken en gedrag een rijpe voedingsbodem was voor die toepassing, dat is vers twee. Als we een tijdlijn opstellen van de verbindingen op organisatieniveau bij de drivers achter Brexit dan wordt vrij snel duidelijk, de voorbereidingstijd was iets minder dan acht jaar. Je spreek dan over een investering. Pas veel later werden er poppetjes bij ingekocht, foute poppetjes nota bene, die nog steeds prima af te danken zijn. Als zondebokjes, of hoe dan ook.
Wat koude douche aangaat, ja en nee. Vergeet nooit dat de wereld door draait en mensen zich aanpassen. Ook aan schaarste of consequenties daarvan. Dat doet men ook in het VK al veertig jaar. Mensen leven in perceptie, dit is waarom ze daar net als hier geloven in groei terwijl er sprake is van concentratie op vermogensbasis, segregatie op inkomensbasis en structurele toename van armoederisico's tot aan de Britse inkomenslaag van 320k.
Ik leg dat maar even op tafel, hier is het inmiddels tot de 71k doorgestoten. In termen van gedragslijnen van ordening lopen we iets van een decennium achter. Maar, het is geen lineair model. Versnellende curve.
De koude douche is er vooral in de zin van toename van afhankelijkheden en iets wat ik persoonlijk nog het best kan omschrijven als perverse prikkels van slavernij.
Dat klinkt even hard, maar let wel, dit zijn patronen van sociaal-economisch segregerende samenleving. Met andere woorden, ook al wordt de groep buiten de bootjes groter, het is de groep erbinnen die harder meedoet in een poging om er niet ook uit te vallen - ongeacht of dat bewust of blind is. Probleem, hier zit een historische les (meer dan een, maar goed). Bij concentratie op basis van vermogen ontstaan drivers van segregatie, status quo en krimp. Heel lang is die krimp te maskeren, zie concentratie en conditionele (!) herverdeling/toegang welvaart.
Maar, op gegeven moment is de rek er uit. In het VK was dat zichtbaar iets van 8 jaar geleden toen hun oude industrie/multinationals hun werkgeversverbanden over wisten te nemen en (kenmerkend, zie ook de VS) de discussies tussen adviesorganen, overheid en financiële sector zich beperkten tot een vrij kleine selectie aan "wenselijke" onderwerpen én variabelen voor toegepaste modellen van beleid & onderzoek. Zo is het begrip gini-coëfficiënt in het VK een "not done" woord.
Ik leg dit op tafel, omdat precies dezelfde discussie op dit moment ook in Nederland aanwezig is. Opnieuw, door DNB en de planbureau's (minus CPB) op tafel gelegd, maar ook hierin komt een bepaald woordje vaak voor. Onwenselijk.
Laat ik het zo zeggen. Brexit is een hefboom. Het nut ervan is selectief. Het is geen toepassing van uit of binnen hun bestel, het is een toepassing op dat bestel. De doelstellingen bij gebruik van de hefboom zijn divers, zo ook de verbonden belangen, maar de grootste algemene deler is die van onverenigbaarheid met principes achter het Britse bestel.
Je kan Brexit niet los zien van de discussie van Big Tech & Big Data, van privacy, van eigendom van data, van transnationale economische activiteit zonder reële voetafdruk, van platformkapitalisme en van bruine roots. Een FvD in Nederland zit als constructie in dezelfde netwerken, of dat nu met die ronduit gestoorde constructie is van hosting met budget wat door de Voorburgwal draait met de trolkantoren of de pseudo-ngo's die door vrij pijnlijke zuilen van Amerikaanse confessionelen en Europese grijs-groot-zakelijke clubjes gefinancierd worden.
Er is in het VK ondanks alles nog steeds onderzoek naar dit alles. Maar, het is eigenlijk te laat daar. Het departement wat de opdracht heeft is inmiddels tandeloos, het mandaat is onttrokken, politiek kan enkel nog op die zuilen volgen, en het besmette geloofsgedrag maakt een maatschappelijke post-mortem onmogelijk. Er zijn goede redenen waarom voor de EU er twee segmenten zijn van omgang met de consequenties van Brexit, er is het stuk VK, en er is het stuk Brexit. Dat eerste is de facto buitenlands (extern europees) beleid geworden, dat tweede is extern veiligheidsbeleid geworden. Er was een paar maanden geleden een column ergens, als ik het goed herinner was het de Guardian - maar ik kan me vergissen - waar men zich daar wel vragen bij stelde, maar niet door de besmetting van perceptie heen wist te breken.
Het is alsof een aantal segmenten van samenleving - die er eigenlijk inmiddels los van staan, onafhankelijk maar later in verbinding - vrij selectief besloten hebben dat het model van open bestel met democratische grondslag van rechtsstaat en unipolair mondiaal model niet langer garant kan of mag staan voor algemene behartiging van groei dan wel stabiliteit van vermogen en eigendom. Wat al vrij snel na de val van de Muur de kop op stak maar weer wegzakte is met een opvallende rol voor technologie en onderzoek in commercieel domein (dus niet publiek wetenschappelijk) op vrij veel punt met hoge mate van organisatie maar met een nieuwe onsmakelijke kleur terug op het toneel gekomen.
Hefbomen vereisen enkel puntdruk, geen vlakdruk. Brexit is een punt van studie in sociale, economische en politieke kwetsbaarheden van cultuur-historisch (dus over een generatie+ heen) geïnternaliseerde conceptuele kaders die ook kunstmatig ontworpen waren in hun tijd. Er is hier wel vaker gezegd dat Nederland en het VK veel delen in termen van ontwikkeling, en dat klopt ook wel. Ook het VK kende roerige jaren '70 en het compromitteren van sociale mechanismen vereist voor bestendige economische groei en balans tussen inkomen/vermogen.
Ooit al eens van de parade van Pen gehoord? Zoek het op. Moet je eens naast de cijfers van het VK zetten. Slechts procentueel verschil, en kijk dan nog even op een afstandje naar de consequenties daarvan.
Brexit is een spiegel voor Nederland, we volgen op onze wijze (transitie geen escalatie) hun model en hun ontwikkeling van ordening - met dus alle termijneffecten voor burgers & bedrijven, of niet.
Maar goed, ik heb, denk ik, genoeg gezegd tussen de regels.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.