Tribits schreef op vrijdag 11 januari 2019 @ 12:29:
[...]
Ja, daar ben ik mij van bewust. Alleen wie gaat het besluit nemen dat te doen? Theoretisch kan alles, maar praktisch gezien zie ik het gewoon niet gebeuren in het huidige klimaat van totale besluiteloosheid.
De grootste belemmering is eigenlijk niet eens de problematiek van Britse besluiteloosheid of gebrek aan initiatief tot handelen bij de Britse regering.
Waar schoen wringt, en ik besef dat het volgende wrang kan overkomen, naarmate er hier meer inzicht gekomen is in
a) ontstaan van condities voor
b) opkomst van prikkels voor
c) gebruik daarvan voor een
d) subversief brexit initiatief wat
e) gedreven werd voor manipulatie door
f) partijen (politiek en non-gouvernementeel zoals commercieel i.p.v. conform bestel)
g) met strikte blik op eigen baat met een verloop van
h) consistent zero-sum denken en
i) bewust spelen op schadelast
is er een enorme frustratie ontstaan die aan de ene kant zich bewust is van de noodzaak tot het aanpakken van uitdagingen van zowel oorsprong als verloop compleet met toetsingen van gevestigde perceptie en eigen denken, aan de andere kant zich is beginnen om te vormen in wantrouwen jegens de Britten dan wel gebrek aan vertrouwen in hun vermogens.
Heel bot gesteld: een vraag voor uitstel is niet enkel procedureel een heel grote vraag om te stellen (vanuit Europees perspectief, voor de Britten kan het ook nog wel eens een vraag/brug te ver zijn), het vraagt ons een munt van vertrouwen uit te geven die zo ongeveer doormaakt van de Duitse Mark tijdens de Weimar Republiek doormaakte. Enfin, misschien meer constructieve vergelijking, gevalletje Zimbabwaanse dollar als munt van vertrouwen.
En dan moet je dus 27 neuzen van nationale politiek dezelfde kant uit krijgen, om vervolgens 27 handjes in 27 buideltjes te laten tasten voor genoeg van die muntjes.
Nu is dit mogelijk, er zijn goede redenen voor aan te voeren, maar ... het is echt behoorlijk wat om te vragen. In termen van diplomatie, politiek, geopolitiek kan daar niet anders dan een prijs aan zitten, en dat is waar het vooralsnog breekt: in al hun stuntelen, stunten, draaien en ondermijnen laten de Britten zien geen prijs te willen betalen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.