Borromini schreef op zondag 17 maart 2019 @ 20:45:
[...]
Zo diplomatiek lijkt het me nu ook weer niet, elke leek kan daar zo doorheen prikken. Het helpt niet om May net op dit moment te vernederen; als je wil dat de Britten die handel tekenen (en er zijn er bij de ERG die het blijkbaar overwegen) dan kan je je verkneukelen aan de zijlijn maar ga je geen extra zout in de wonde strooien.
Kans is reëel dat May sowieso moet vertrekken als pasmunt voor de ratificatie.
Ik zou eerder opmerken dat het best hypocriet is. Maar, dit is een geopolitiek domein, geen nationaal.
Tenslotte volgt Mark uitermate strikt machtspolitiek denken op prioritaire basis van partijpolitiek. Ik merk dit op als VVD lid, dat zeg ik hier bewust bij. Opnieuw, Brexit is voor Nederland een spiegel - tenslotte volgen we voor ordening, inrichting en kaders van politiek gedrag een brede en vergevorderde verschuiving naar het Angelsaksische model.
Daarbij, even alle gekheid op een stokje, Mark werd bij de Kwestie Dividendbelasting - waar partijstructuur opvallend buiten spel stond net als reële politiek - intern ook door menigeen van dezelfde vergelijking voorzien op de dag van dat pijnlijke kamerdebat waar oppositie en zelfs coalitie door de muren van marketing brak en de toolbox bloot deed leggen.
Bot gesteld en zonder pun intended, wil men meer of minder marketing? Brexit en het VK laten zien waar je op uitkomt als je voor meer kiest op basis van huidig politiek gedrag. Politiek gedrag gaat schuiven, de proteststem wordt een hefboom van niet-politieke organisatie en uiteindelijk staat iedereen in loopgraven van emotie en moeheid waar men graag eigenbelang laat varen.
Enfin, je opmerking is terecht, maar let wel, de houdbaarheidsdatum van May is al beperkt geworden in haar overeenkomst binnen partij na die vertrouwenskwestie. Vergeet ook niet dat veel van de stijfheid van DUP / ERP verbinding grote voet heeft in het aanblijven van May als leverancier op partijpolitieke basis. Ik wijs hier op twee drukpunten.
Afhankelijkheidsrelaties zijn ondanks machtsbereik inherent fragiel van aard omdat afhankelijkheden divers en menselijk zijn.
Dat gezegd zijnde, er komt altijd een punt waarop een politiek leider in positie niet langer effectief is. In relaties tussen landen of verdragsstelsels komt zo'n moment sneller dan wanneer het een interne kwestie is, enkel omdat de betrekkingen vele malen complexer en derivaat zijn waarbij veel variabelen niet beheersbaar zijn op dat niveau, maar afhankelijk van interne stabiliteit.
Dat is waarom een politiek instabiel land botweg zwakker staat in welke onderhandeling van IB dan ook, dan een politiek stabiel land. Pijnlijk punt van eerlijkheid, het VK is politiek uitermate instabiel. Dat breekt.
Wanneer een instabiele politieke dynamiek merkt dat men vanuit bij de andere kant aanwezige perceptieproblematiek bij hun leider geschaad kan worden, kunnen er drie dingen gebeuren. Men gaat de markt op van koehandel voor nieuwe leider, men schaart zich achter de leider (ongeacht of dit nu in of buiten beeld is, zie bijvoorbeeld politieke keuzes Labour), of de volledige dynamiek implodeert.
Zie dit niet buiten context van het recente "lek" (wargaming) maar ook niet buiten context van Brits perspectief op persoon daarbij betrokken aan EU zijde.
Maar goed, Mark's uitspraak is diplomatiek, omdat er geen herleidbaar affront geboden wordt, maar wel creatief omdat er beeld / marketing bij gegeven wordt. Dat kan effectief zijn, maar we moeten ook beseffen dat dit een zekere grens opzoekt. Er zitten risico's bij, zeker gezien de voedingsbodems van emotie.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.