Verwijderd schreef op dinsdag 29 januari 2019 @ 15:53:
[...]
En wat is daar precies mis mee, als ik vragen mag? Even los van het feit dat het moreel verwerpelijk is en getuigt van handel om de handel... ik geloof niet dat dit een nieuwe koers van den Hollandschen koopmanschgeestes is. Eerlijk gezegd zou ik het toejuichen als deze rol een stuk minder belangrijk gaat worden. Het is omdat de VVD er mordicus op tegen is, want ik durf er vergif op in te nemen dat allerlei fiscale truuks onder een VVD-loze regering gisteren worden afgeknepen. Het AIV-document waaraan je refereert gaat er min of meer vanuit dat het op termijn ook afgelopen is met de pret, puur omdat er geen makkelijke diplomatieke breekijzers meer zijn.
Het is een té beperkt perspectief op behartiging, in een tijdperk waarin a) partijpolitiek dominant is en b) er tussen de machtspolitieke partijen sprake is van directe concurrentie voor toegang tot de groot-zakelijke lobby netwerken en carrousels.
Ik sluit mij in dat opzicht meer aan bij het CSP, er is een reëel risico dat we op die manier voor een of/of deur staan. Collectieve behartiging van praktische en constructieve aard met acceptatie van moeilijkheden tijdens transitie maar ook de ruimte voor overnemen van kansen en het scheppen ervan. Of selectieve behartiging van financieel-economische segmenten met juist afnemende voet in zowel reële economie als overheidsinkomsten waar er niet enkel veel minder ruimte is voor kansen maar er ook nog eens sprake is van een functionele vereiste van verdere inrichting op basis van Angelsaksisch model.
In veel opzichten is het een keuze tussen korte en lange termijn denken, tussen selectieve en collectieve behartiging. Met opvallend veel overeenkomsten met Britse historische gedragslijnen van politieke, bestuurlijke en groot-zakelijke ontwikkelingen.
Dan wijs ik op de drama's in het VK, los van Brexit. Willen we echt op die lijn blijven lopen? Nog los van wat dit gaat betekenen voor het Europese experiment. Willen we echt terug naar condities van ordening naar analoog model van voor het begin daarvan? Ik zie geen gezonde scenario's in deze. Ook al zijn er herleidbare selectieve baten.
[...]
Zijn ze dat? Volgens mij niet. Zeker niet het gros van de backbenchers. Een paar onderhandelaars en dergelijke in het kabinet van May plus een paar civil servants... ander verhaal.
[...]
Ik geloof dat je preciezer moet zijn dan dit. May heeft ook van Rutte diverse keren knoerthard het deksel op haar neus gekregen; en er zijn geen officiële Nederlandse pleidooien voor versoepeling van de termen voor het VK geweest aangaande de WA. 'Nederland' weet ook hoe de vlag er wat dat betreft voor hangt. Wat er ná de WA zou komen, ja, dat is koehandel waar Nederland een belangrijke rol in kan en zal vervullen. Maar daar gaat het vooralsnog helemaal niet om.
Je kan voor de camera een uitspraak doen, maar als je vervolgens zelf communicatiekanalen opent, wat zegt dat over je signaal? Dat het politiek is. Op zijn minst wordt dat door de Britten als opening genomen.
[...]
Als de Engelsen zo realistisch zijn als jij beweert, zijn ze ook zo realistisch om te erkennen dat zonder zichzelf wij dat doel niet gaan bereiken. Je kunt niet je cakeje krijgen en opeten. Engeland is een eigenwijze stokebrand, maar ook een numeriek krachtige stokebrand. Nederland kan dat gewicht niet permanent opbrengen. 'Voldoende ruimte zien' is een heel erg pittige overschatting van wat we voor elkaar kunnen krijgen. Kijk naar hoeveel moeite het kostte om Ruttes Oekraïense geitenpaadje op schrift te krijgen.
Ja. Voor zover wij kunnen zien zijn zij zich terdege bewust van wat ze riskeren. Maar ze weten ook heel goed dat ze al dat riskeren in een tijdperk van transitie tussen cycli. Ongeacht of het nu klopt dat ze daar meer historische ervaringsbasis mee hebben, die grotere transitie geeft hen ook bij scenario's van escalatie om te midden van geopolitieke ontwikkelingen én de nog steeds aanwezige grotere vereisten van collectieve veiligheid puur door het bepalen van tempo en richting (waar, toegegeven, een EU de blik naar binnen heeft en meer passief is in externe actie) de ruimte te nemen voor een Britse toepassing van het oude Amerikaans/Duits/Japanse mechanisme van wederopbouw à la voorlopers van economisch denken culminerend in het model van Ludwig Erhard.
De Britse blik is smal, strikt partijpolitiek perspectief. Maar hun toolbox is die van machtspolitiek waar de wortels niet in interne politiek liggen, maar in geopolitiek.
Nederland navigeert inderdaad. Maar er is een strategisch keuzepunt hier waar velen zich laten misleiden door scheef beeld op correlatie handel/trans-Atlantische focus. Handelscapaciteit voor Nederland is niet gekoppeld aan trans-Atlantische relaties, maar aan gewicht/schaal/toegang vanuit Europese relaties. De trans-Atlantische component is die van collectieve veiligheid, dat is iets heel anders. Onze samengestelde besluitvorming rust meer op geloof en beeld dan op realistisch inzicht, zozeer zelfs dat we heel vaak in de Kwestie Brexit menige rapportage van CPB en SCP links hebben laten liggen vanuit politiek denken op cultuur-historische voet die scheef staat.
De mythes van Gouden Eeuw en VOC zitten diep, maar het is wel precies dat: mythe, afkomstig uit marketing. De realiteit is veel meer complex, en op kritieke punten heel anders dan de overtuiging.
Ik heb Rutte trouwens nog nooit zien inzetten op effectief politiek beleid of diplomatieke kaders voor een Oekraïens geitenpaadje, her en der op lobby? Zeker, maar dat is het. Ik heb Den Haag wel in hoge regelmaat zien lobbyen en consulteren in Visegrad constructies. Ik heb Den Haag ook consistent soepel door een deur zien gaan met Hongarije. Tot aan Brexit altijd gebruikmakend van de soft power instrumentatie van het VK, nu op eigen initiatief en met opbouw van eigen middelen. Ik kan dan ook niet anders concluderen dan menige politieke of economische denktank, de focus van Nederland ligt minder op omgang met de kwestie of de gevolgen, veel meer op het continueren van de lijnen.
Lijnen die nogal wat druk gezet hebben op zowel ontwikkeling als stabiliteit van het Europese experiment.
Marketing/presentatie /= beleid/bestuur. Enfin, in het Politiek NL topic hebben we genoeg voorbeelden van de traditie van die discrepantie voorbij zien komen.
[...]
Ik denk dat je dit even met wat bronnen mag gaan onderbouwen. Betrek ook in je antwoord hoe Nederland dan het vermogen kan opbrengen om de EU26 te laten tekenen bij het kruisje; want zonder die mogelijkheid zijn garanties die Nederland afgeeft gebaseerd op drijfzand. Helemaal gezien de onzekere toon van de AIV-documenten dat we weliswaar richting Duitsland moeten opschuiven, maar voor andere zaken naar 'heel erg sterke' partners als Spanje of de Baltische staten moeten omzien. Merkel en Macron hoeven maar een aai over Ruttes bol te geven en hem te prijzen voor z'n gedurfde maar nog steeds adolescente gedrag en Rutte kan afdruipen. Misschien dat 'ie nog een leuk EU-baantje krijgt, maar dat is het dan wel.
Die zijn al een aantal malen gegeven. Als je wil, kijk eens terug naar de stellingen van prioriteit die Rutte consistent gegeven heeft.
Macron heeft zijn bord vol, net als Frankrijk. Duitsland wil geen leider zijn. Ook dat is hier de revue gepasseerd. Waarom denk je dat het voor Nederland überhaupt mogelijk is gebleken om coalitielobby op te zetten. Natuur, vacuüm, altijd een strijd om de ventielen.
Ik kan dezelfde verkenning en toetsing van Europese geopolitieke complexiteit en dynamiek herhalen als eerder, maar dat waren al flinke stukken tekst die eigenlijk ook meer op hun plek waren in het EU topic.
[...]
Niet verwonderlijk als je 'collectief belang' uitlegt in termen van 'Wij worden van dit spel op dit moment beter'. Het levert ook een miljard of 4 op, als ik me goed herinner. Dat landen er collectief tientallen miljarden belasting door mislopen is een cijfer dat op een andere pagina van de boekhouding staat en dus niet belangrijk is. In de woorden van Sir Humphrey in de beruchte BZ-is-eigenlijk-anti-EU tirade: 'Why change now, when it's worked so well?'. Ik zeg niet dat ik het een fraaie attitude vind, of dat ik het met dit beleid eens ben. Maar ik begrijp de poging tot volhouden ervan wel degelijk. En jij ook, volgens mij.
Zeker, ik kan het prima begrijpen. Ik merk wel op dat het een altijd veranderende wereld is. Change is the only constant, no matter how much one might like a certain gain at the moment.
[...]
Natuurlijk. Ik zou niet anders doen. Brexit is een gegeven. Er zijn vijf of zes mogelijkheden die het VK kan kiezen. Verdulleme: kies, stelletje inteelt-Vikingen, dan kunnen we tenminste gaan praten over zaken die belangrijk zijn en écht geld kosten (of opleveren). Oerhollandsche nuchtere niet lullen, maar vullen-mentaliteit. Niks bijzonders aan.
Brexit is geen gegeven. Het is een amalgaam van keuzes. De Britten kiezen consistent. Maar, niet conform proces, verwachting of perspectief zoals aanwezig hier.
Zeker, niet lullen maar vullen, maar het lullen dekt wel wat men echt wil vullen.
[...]
En het heeft nul komma nul effect, omdat simpelweg Nederland op dit moment nog niks klaar kan spelen, dus is het einde oefening. Als Nederland een partner van formaat-Duitsland of Frankrijk of Italië was, dan lagen de kaarten anders. Dan zat de EU ook heel anders in elkaar. Maar Nederland is maar wat het is: een klein landje, met af en toe best een grote bek die soms zelfs effectief blijkt. In deze ben ik echt van mening dat je Nederland teveel gewicht toekent.
Denk je dat echt? Fiscale creativiteit is al heel lange verspillend duur en algemeen contraproductief. Toch heeft Nederland via achterdeuren de initiatieven om daar mee af te rekenen tegengehouden. Om maar een voorbeeld te noemen. Onderschat ook nooit het gewicht van de voortrekker, dat heeft menige mandaat voor veto in Instellingen opgeleverd. Men hoeft het niet eens in te zetten, slechts te "verduidelijken" waar men het heeft.
(Trouwens, als de Engelse belangen zo goed gediend waren met een Nederlandse schaduw, dan zijn de Engelsen dubbel zo stom om die productieve band door te snijden. Maar dat is een ander verhaal.)
Doen ze dat ook echt? Dat is maar de vraag. NL en VK zijn ook buiten Europese verbanden verbonden, en niet enkel via andere supranationale stelsels. Ook via bilaterale verdragen, van handelsposten tot fiscale samenwerking tot defensie en zo voorts.
Geopolitiek perspectief van chantagepolitiek: waar ze iets moet bereiken is intern. Extern is louter bonus. Cyclische visie van geopolitieke realpolitik.
Hier zit gewoon een fundamenteel verschil in algemene mentaliteit tussen het VK en het continent.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.