Blurgh, momenteel is mijn hardlopen geveld door bijholteontsteking. Ik probeer motivatie te putten uit het bedenken van plannen voor het nieuwe jaar.
Sowieso wil ik (na een kleine opbouw) weer standaard 3x in de week gaan trainen, maar ik ben nu vooral op zoek naar hóe ik wil gaan trainen.
Enkel relaxed rondjes draaien is natuurlijk het makkelijkst vol te houden, minst gevoelig voor blessures, maar geeft daarbij wel de minste resultaten.
En blijkbaar is het wel iets dat me dwarszit, het feit dat ik de afgelopen anderhalf jaar niet in de buurt van mijn topsnelheid ben gekomen. Ik mis daarbij ook het gevoel écht fit te zijn, in plaats van alleen in staat zijn een paar keer per week een rondje te lopen.
Natuurlijk - die ontsteking moet er eerst weer eens goed uit. Ik kwakkel alweer een tijdje, iedereen thuis eigenlijk wel, dus een workout op snelheid zit er nog even niet in. Maar áls het straks weer kan, dan wil ik wel graag weer eens wat meer uit mijn training halen!
Iets met een eeuwige obsessie voor efficiëntie en een neiging tot overcompenseren in plaats van een goede middenweg zoeken.
Het punt waar ik nu een paar keer wat over gelezen heb, en me dus van afvraag of het zou werken, is het nut van periodisering, in cycli trainen op verschillende punten.
In macro-perspectief zie ik dit bijvoorbeeld bij @
kenneth absoluut terugkomen. Een tijd de focus op volume-opbouw, dan weer een fase met veel snelheidswerk, etc.
Maar, @
kenneth loopt dan ook véle kilometers voor op mijn niveau, en deze fasering wordt waarschijnlijk gebruikt om elk aspect een tijdlang tot het randje te kunnen trainen en de resultaten daarvan goed te kunnen monitoren/isoleren.
Op micro-niveau wordt het zo ongeveer door de hele wereld en hun moeder voorgeschreven: Gij zult één temporun, één Long Slow Distance run en éénmaal Intervallen lopen per week.
Maar daartussen zie ik, voor hardlopers dan, praktisch niks bestaan. Wel in krachttraining en crossfit.
Voor iemand die alweer een tijdje praktisch stilstaat wordt hier, en terecht, vaak kortweg gezegd: "ga eerst maar weer eens kilometers maken, maakt niet uit hoe." En voor het trainingseffect zal het ook echt niet heel veel uitmaken met een
low mileage als die van mij momenteel.
Waarom denk ik dan toch aan periodisering?
1. omdat ik niet het gevoel heb dat 1x30min per week op snelheid trainen veel snelheid toevoegt
2. omdat die ene snelheidstraining er nog wel eens bij inschiet
3. omdat ik denk dat elke week een ander doel hebben zeer motiverend kan werken
4. omdat ik graag zowel op afstand als snelheid als tempohardheid wil kunnen trainen, maar alledrie tegelijk me contraproductief lijkt én
5. het me minder blessuregevoelig lijkt ten opzichte van het trainen van zoveel mogelijk aspecten in één week
Wat heb ik dan in mijn hoofd zitten? Ik denk aan een cyclus van 3 weken:
Week 1: afstandsweek. Relaxed lopen en kilometers maken. Af en toe een tandje aanzetten tussendoor kan best, maar dit is niet de week om zwaar bezweet thuis te komen.
Week 2: snelheidsweek: Intervals. Niet allemaal hetzelfde natuurlijk, dan trek je je spieren snel kapot. 1x langere intervals, 1x korte intervals, 1x langere intervals lijkt me een leuk uitgangspunt, of juist andersom als de benen het prima lijken te trekken
Week 3: tempohardheid: een temporun, 1000's of 2000's, progressief opbouwende run, zaken die richting wedstrijdsimulatie gaan.
Ik heb ook ooit ergens gelezen (Magness? kan het niet terugvinden) dat het
volledige effect van een training pas na een week of 3 in je lichaam verwerkt is. Dan lijkt een 3 (of 4) weekse cyclus me een mooie grootte om je voortgang goed te kunnen zien. Misschien is er ook nog wel een mooi thema voor een vierde week?
Wat vinden jullie? Snijdt dit hout? Sla ik één of meerdere planken compleet mis?
Ja, ik wéét dat de deur uitgaan en hardlopen het belangrijkst is, maar ik ben op zoek naar motivatie en doelen om de sport
leuk te houden. Puur op discipline de deur uitgaan en door de regen lopen is natuurlijk mooi, maar als je het alléén doet omdat je vindt dat het moet, en niet omdat je het gevoel hebt dat je er iets mee bereikt, dan haal je er nog niks uit. Ik niet iig. Na een tijdje lopen-om-het-lopen blijk ik ook dat gewoon zat te worden.