Update mbt herstellen enkel
Mijn excuses voor de radiostilte en het niet actief reageren/deel nemen aan de gesprekken. Verblijf op dit moment in Italie (Lazise voor de kenners) en probeer dus vakantie te vieren.
Zoals een paar van jullie misschien nog wel kunnen herinneren ben ik vlak voor mijn vakantie (nu ongeveer 4 weken geleden) door mijn rechterenkel gegaan. Resultaat; enkelbanden opgerekt, 2 weken niet mogen hardlopen, fysio om het herstel te versnellen. Een race tegen de klok met het oog op de halve marathon van Eindhoven (13 oktober) en zeer vervelend omdat het wel erg lekke liep allemaal, tempo's werden gelopen waar ik tot 1 jaar geleden niet aan durfde te denken, balen dus!!
Maar, herstel ging voorspoedig, mocht de donderdag voor mijn vakantie al 2km op een loopband proberen, dat ging eigenlijk zo goed dat de fysio mij met het oog op vakantie aangaf. Je mag weer op de weg proberen, maar op geleide van pijn Ga niet te ver, ga niet onverhard en dan mag je eigenlijk weer alles doen! Een ding mocht ik niet doen, en dat was opnieuw de enkel verzwikken.
En laat dat laatste nu net gebeurd zijn

. Op de 3e training in Lazise, eigenlijk ging alles voorspoedig en merkte ook echt dat de enkel, achillespees en voet met de dag sterker werden. Overdag tijdens wandelen in de bergen deed ik mijn sportschoenen en voor de zekerheid een enkelband om. Tijdens hardlopen bleef ik op bekende wegen waarvan ik wist dat ze goed waren. Op rustige wegen zoveel mogelijk midden op de weg, op drukken gebieden goed vooruit kijken.
Het meest vervelende is nog dat het gebeurde tijdens een snelheidstraining. 15x 1' hard met 1' herstel. Had er al 14 herhalingen opzitten en was bezig met de laatste (!!) passen van de 15e. Het horloge was al aan het piepen (doet ie 5 seconden van te voren) en bij de laatste piep aangekomen. Snelheid zat er, mede doordag het heuvel af ging, goed in (3.25'/km). Bij de laatste piep kijk ik vluchtig over m'n schouder om te zien of er geen fietser achter me zat. Ik kijk weer naar voren, laatste piep op horloge, zet m'n rechtervoet neer, waarschijnlijk een put/gat/steen/ik heb geen idee wat, voel een pijnscheut, hinkel met een snelheid van 16 per uur een paar passen op m'n linkerbeen, dat kan ik niet heel lang volhouden dus eindig op het asfalt.
Om me heen hoor ik allerhande talen door elkaar, waarbij voornamelijk Duits & Italiaans de boventoon voeren. Na ongeveer 1 minuut op adem komen draai ik me op m'n rug en zie tot m'n verbazing dat er zich een hele groep mensen heeft gevormd. (Vreemd genoeg stond niemand met z'n telefoon te filmen

).
Een aardige Italiaan heeft me in zijn auto geladen en naar de camping gebracht, daar met een golfkar naar het huisje gereden en op de strandstoel kwam alle adrenaline vrij. Heb ongeveer 2 uur liggen trillen, voet werd steeds dikker en het besef dat Eindhoven er nu waarschijnlijk niet meer in gaat zitten werd steeds reëler. Gisteren voor de zekerheid naar de EHBO in Verona geweest, na een sessie van 4,5 uur (!!!) het "goede" nieuws dat de enkel niet is gebroken (waar ik even bang voor was omdat de enkel ivm zwakkere enkelbanden geen weerstand meer kon bieden). Minder goede nieuws dat 2 van de 3 banden (rechtsbuiten) zijn ingescheurd. Nu weet ik niet of ik dit de vorige keer ook had, of dat het nu erger is geworden. Ze hebben m'n voet wel mooi ingezwachteld, dat komt met oog op de reis naar huis (morgen) goed uit, iets meer rust en stabiliteit. Nu mooi op krukken door Italie.
Lang verhaal kort, ontzettend balen, van alles schiet door je hoofd. Heb ik dan toch te hard gelopen? te snel van start gegaan? Beter kunnen wachten? Had ik toch maar gelust zoals ik eigenlijk van plan was, had ik dit, had ik dat. Maar daar koop ik nu niets voor! Nu weer werken aan m'n herstel, wellicht verstandig om het iets rustiger aan te gaan doen.
Wat ik wel kan bevestigen is dat de alarmfunctie van de Garmin FR245 goed werkt! Direct nadat ik als een stervende zwaan ter aarde was gestort sprong deze meteen op noodmodus en probeerde m'n vriendin te bereiken. Met de nadruk op probeerde, had m'n Flipbelt (en daarmee ook m'n telefoon) in het huisje laten liggen want "ik blijf toch in de buurt".