Ik denk dat je een beetje in vogelperspectief moet kijken.......als ik dan van binnen naar de opening zou moeten vliegen en mijn veugels of kop stoot tegen de lens dan hou ik het gelijk voor gezien.
Een vogel moet van binnen uit zijn vleugels kunnen strekken om naar dat gat te kunnen vliegen.
Vandaag hier paniek op het terrein bij de buurvrouw.......
De schoonmaakster vond binnen, in een afgesloten tussenruimte tussen deel en boerderij, in een emmer die ze nodig had, een pulletje????
Hoe die daar gekomen is zal altijd een raadsel blijven.
Buiten bleken er nog een paar verdwaald rond te lopen.
Totaal waren het er vijf, twee iets grotere en drie piepkleine met hun eitand nog op het snaveltje.
Dus laten lopen, moeder zal wel zoeken.
Na een uurtje, ze verscholen zich onder een auto, ging ik kijken en zag ik er nog maar 1, op zijn rug naast het wiel spartelend, niet bij machte zich om te keren. Dus pulletje voorzichtig gepakt en gekeken waar de rest was.
Even later twee andere even kleine weer tevoorschijn.
Maar over het grove grind lopen bleek een te grote opgave, even later lag het weer op zijn rug te spartelen.
Overal gezocht naar de twee grotere maar die waren echt foetsie.
Uiteindelijk maar besloten ze op te vangen, zonder moeder zouden ze zeker niet overleven.
En aan iemand gevraagd of zij ze wilde hebben, ze had graag tamme eenden in haar tuin had ze aangegeven.
Even later met zoeken in de sloten onder een boom een moedereend met pulletjes gevonden.
Was nog moeilijk ook want wat ik als eerste zag waren twee pulletjes in wit-zwart of wit-bruin, eigenlijk dacht ik eerst dat er daar elzenkatjes/pluizen in de sloot lagen, die zij ongeveer net zo groot en wit en liggen overal, maar toen ik goed keek bewogen ze en zag ik ook geel-bruine pulletjes, net zo groot als die ik opgevangen had, daarna zag ik de moeder pas.
Dus terwijl ik de emmer met pulletjes ging halen hield iemand in de gaten of de familie niet wegzwom.
Daarna de drie pulletjes daarbij te water gelaten.
Moeder nam gelijk met haar kroost de benen naar de overkant maar één voor één staken twee van de drie de sloot over om zich aan te sluiten bij het gekwakel van de moeder.
De onhandigste deed er wat langer over en in een poging die naar de overkant te bewegen nam deze een halve duikspurt, met het koppie onder water en dan snel zwemmen, alsof het onder wou duiken maar wat niet lukte. Bleef vervolgens in het midden van de sloot zwemmen , om dan weer terug te zwemmen naar de verkeerde kant.
Deze maar even gevolgd want haast verdwaalt tussen het riet.
Inmiddels was moeder ook overgestoken verderop en in een poging haar terug te laten zwemmen zodat ze dat pulletje tegen zou komen liep ik om een boom om haar van de andere kant te benaderen.
Er was één pulletje de kant op gegaan daar en die schrok van mij en nam de benen.........en rende zo het 2x2 cm gaas in, om daar met zijn kop en vleugeltjes doorheen te gaan en dan vast te zitten met het achterlijf. Pfff.........
Dus iemand aan de andere kant van het gaas om het op te vangen en ik heel voorzichtig het achterlijf bewegen/masseren om het langzaam door het gaas te laten gaan. Na 5 minuten succes, pootjes er ook door en ook dit pulletje bij de groep teruggezet.
Uiteindelijk waren ze allemaal samen.
Ik denk zelf dat de moeder-eend twee pulletjes van zichzelf heeft, de wit-zwarte, en de rest geadopteerd heeft.
Ik kon de eendensoort niet thuisbrengen, wie het weet mag het zeggen.
Helaas was het groepje ingezoomd aan de overkant maar op enkele beelden scherp(er) doordat het water de planten reflecteert, alles bewoog, en de camera zich daar moeilijk op scherp kon stellen.
Op één beeldje lijkt de eend een oranje oogrand te hebben, maar ik weet niet zeker of de camera dat deed.
ik kwam niet verder er mee.
Stay away from negative people, they have a problem for every solution.