defiant schreef op zondag 17 juni 2018 @ 00:35:
[...]
Maar met stellen dat mensen hun verantwoordelijkheid moeten nemen doe je of de aanname dat ze zich al bewust zijn van die verantwoordelijk of dat ze dat op een of andere manier moet worden bijgebracht. Ik denk niet dat de meeste mensen zich bewust verantwoordelijk voelen zoals het hier gesteld wordt, dus dan zal dat op een of andere manier moeten worden bijgebracht en op zo'n grote schaal dat 't ook effect heeft op de koers en richting van onze samenleving.
En die discussie is al heel vaak gevoerd hier, maar strand ook weer heel vaak bij de observatie waar het argument wordt ingebracht dat mensen verantwoordelijk zijn, de discussie komt hierdoor in een cirkel terrecht.
De kernvraag voor deze discussie zou dan ook moeten zijn of mensen zich daadwerkelijk bewust zijn van hun verantwoordelijkheid. Onbewuste verantwoordelijkheid is imho alleen nuttig in filosofische context (bijv ook al beseffen mensen niet bewust van hun impact op het klimaat, ze zijn toch verantwoordelijk), maar in de praktijk is het concept onbruikbaar omdat je er niets mee bereikt qua sturing en daadwerkelijke verandering van de samenleving.
daar heb je terecht een punt. mijn reactie kwam voort uit mijn idealistische inslag gepaard met het feit dat ik zie dat het water zijn kookpunt al aan het naderen is, maar er zitten nog heel veel kikkers in, zogezegd.
misschien is dat misplaatst, maar ik hou (hield) van het politieke en bestuurlijke niveau, onze levensstandaard en onze tolerante inslag. maar zoals ik al zei, dat is heel erg fragiel. vergeet niet dat hoe west-europa tegenwoordig eruit ziet qua welzijn, mate van vrijheid en democratische mogelijkheden, en welvaart, dit echt, echt, echt een uitzondering is. heel erg zeldzaam, de geschiedenis is er een van grote ongelijkheden en onvrijheden. wat we nog steeds zien in bijna de rest van de wereld.
maar dat moet onderhouden worden. dat moet kritisch bekeken worden. daar draagt iedereen (bestuur, burger & bedrijf) een verantwoordelijkheid in. maar mijn mening(!) is dat ik vind dat er nog maar een relatief (heel) kleine groep bestaat die die verantwoordelijkheid voelt en uitdraagt. de rest probeert er alle voordelen uit te halen en alle nadelen af te schuiven. en zo werkt het gewoon niet. je kunt een samenleving zo niet in stand houden en op dit niveau handhaven.
als ik dit vertaal naar nederland, dan zie ik dat de verdeel-en-heers tactiek gehanteerd wordt wegens eigen/selectieve belangen, met als oorsprong de neoklassieke doctrine gestoeld op kapitalisme. met als gevolg dat:
- het ministerie van justitie een puinhoop is
- het ministerie van defensie een puinhoop is
- de belastingdienst een puinhoop is
- we liegende bewindslieden hebben
- enkele grootbedrijven en lobbyclubs meer macht hebben dan miljoenen stemgerechtigde mensen
- onze privacy massaal geschonden wordt
- ons rechtssysteem minder toegankelijk is
- de solidariteit aan het afnemen is
- het sociaal stelsel aan het verdwijnen is
- we lopen gigantisch achter op verduurzaming en vergroening
- de publieke media is minder kritisch geworden
- de ongelijkheid op diverse vlakken nog steeds groeit
- onderwijs, zorg, en rechtshandhaving het moeilijk hebben
dan ben ik er vast nog wel een aantal vergeten.
je kunt mij echt niet wijsmaken dat er in die lijst niet één of wellicht wel meerdere zaken tussen staan die je niet op een of andere manier hebt meegekregen. zoals @
Cyberpope & @
RobinHood al aangaven, geïnformeerd zijn is tegenwoordig, met alle nieuwe media die ten alle tijden beschikbaar zijn, eigenlijk meer een keuze dan een kwestie van onwetendheid of onkunde.
en natuurlijk, een ieder mag de keuze maken die hij of zij wilt.
maar het enige wat ik zeg is dat ik vind, als we dit niveau, deze standaard, willen blijven houden, we mensen best aan mogen spreken, misschien wel moeten, als dreigt dat er keer op keer slechte of verkeerde keuzes gemaakt worden die een negatief raakvlak hebben in relatie tot dat hoge niveau.
of we doen niks, blijven allemaal voor onszelf stemmen en voor onze portemonnee, of althans, die illusie hebben we, en dan kookt het water op een gegeven moment echt. en dan? ik vrees dat er dan geen weg meer terug is. dat kun je doemdenken noemen, maar daarom noem ik het ook specifiek kikker in de pan; zolang er telkens geleidelijk aan kleine stapjes worden gezet een bepaalde richting uit, merken we dat over het algemeen niet meer. wat 10 jaar geleden taboe was is over 10 jaar normaal. dat kan goed zijn maar zeer zeker ook slecht.
het is dan leuk om te vervallen in allerlei analyses over hoe dan, wat dan, wie dan en wanneer dan? over de psychologische processen die hieraan aan grondslag liggen. hoe menselijk gedrag zich uit in groepen, etc. maar eerlijk? mij boeit dat echt niet. dat vreet tijd die we niet hebben, dergelijke analyses, en daarnaast bestaat er ook het gevaar dat we oeverloos aan het lullen blijven, want je kunt er eindeloos bomen over opzetten natuurlijk; het is geen exacte wetenschap. maar, we weten vanuit de wetenschap wél hoe we de huidige standaard kunnen behouden, ook met het oog op duurzaamheid, of een alternatief voor de neoklassieke doctrine, ook zonder groei. niets groeit eeuwig ook, zo stompzinnig dat we daar nog steeds zo krampachtig aan vasthouden. daarom dat ik ook vaak gehamerd heb op het in acht nemen van die feiten. en niet enkel wanneer het uitkomt; waar de traditionele partijen (allemaal!) op pvdd na zich schuldig aan maken.