Je benoemt de actie met de associatie van. Dat is labelen. Prima, ik merk enkel op dat het dusdanig benoemen net zo makkelijk contraproductief effect heeft als wanneer mensen elkaar aanspreken op het stemgedrag in de poging ze te overtuigen of tot nadenken te bewegen maar ze wel eerst in een doosje te zetten en hun perceptie onderuit te halen met associaties van labels.
Verder dat iedereen zo rechts is als jij zegt klopt niet,
Dat zeg ik niet. Integendeel. Ik merk juist op dat er een grote discrepantie is tussen wat mensen volgen in stemgedrag op basis van prikkels en hoe ze buiten politieke momenten zaken beoordelen en beslissingen nemen. Daarbij verwijs ik naar de vele observaties van grote aanwezigheid van componenten van conservatief en conformistisch gedrag binnen de kaders van de samenleving. Dat wil niet zeggen dat mensen enkel maar denken en voelen conform denkbeelden of associaties in de spreekwoordelijk rechtse delen van het politieke spectrum. Integendeel, zoals ik ook opmerk.
"Dat is rechts" is een label wat niet correct is, en niet zonder effect. Op zijn minst zit daar een flink reflexieve associatie.
als je kijkt naar het verkiezingsprogramma van de VVD staat daar niets in over 90% van het beleid wat gevoerd wordt dat ten koste gaat van laag tot modaal inkomens. Als de VVD eerlijk was over het beleid wat ze zouden voeren maar dat zijn ze niet. Tijdens de verkiezingen doet de VVD alsof ze voor werkend nederland zijn maar dat zijn ze niet. Ik kan mij vrij veel zekerheid zeggen dan meer dan 80% van de mensen die VVD hebben gestemd de politiek niet volgen buiten om de verkiezingen heen.
Nou, dat is iets wat mensen best duidelijk kan zijn, als ze het willen weten.
Op het risico af dat ik weer eens als symbool op het schavot gezet ga worden, puur vanuit associatie symbool en de reflex van aanwijzen. Ik ben daar zelf in het verleden behoorlijk open in geweest, op een partijcongres wordt daar ook niet dubbel of moeilijk over gedaan.
offtopic:
Nee, ik ben niet het onderwerp, ik merk het maar op. Hoe menigeen eerder hier omgegaan is met mogelijke uitwisseling en inzichten is de reden waarom ik daar tegenwoordig een harde lijn trek. Persoonlijk aanspreken is prima, maar methodiek van omgang is van belang, en nooit zonder effect. Dit gaat dan ook geen ingang zijn voor herhaling van dat drama.
Even los van alle waardeoordelen en dergelijke, elke machtspolitieke partij - dus ook de VVD - richt zich op koppelingen met selectieve belangen op basis van het zwaarste gewicht daarvan. Pur sang.
Al de rest is marketing. Daar wordt niet moeilijk over gedaan, dat wordt gewoon gezegd. Prima dat mensen daar een mening over of gevoel bij hebben, dat is menselijk. Zo vervelend ook, politieke organisatie ook buiten de school van machtspolitiek worstelt per definitie met die afweging van focus versus vereisten. Ook de school van identiteitspolitiek moet bankieren op selectieve belangen met grootste gewicht.
Het verschil tussen de machtspolitieke en andere scholen zit hem niet daar in. Maar in keuze van onderwerp, keuze van prikkel, keuze van associatie én (daar komt het pijnpunt, denk ik) in methodologie. De politieke school van identiteitspolitiek stelt bijvoorbeeld een andere partij dan de eigen als niets meer of minder dan dit, een andere partij. Machtspolitiek stelt dat alles in de toolbox kan. Het verschil in effect, maar ook in politieke keuzes, laat zich al heel lang blijken. Dit is niet iets nieuw, of van de laatste decennia.
Dit komt neer op het onderscheid tussen behartiging en vertegenwoordiging wat vaak in publieke debatten gemist wordt. De spreekwoordelijke politiek kent haar inherente beperkingen. Organisatie kent vereisten van functionaliteit en continuïteit, afhankelijk van verschillen in overtuigingen wordt daar her en der anders mee omgegaan, maar de volgende complicatie is dat van het perspectief van de burger in het wegen daarvan. Er wordt geen onderscheid gemaakt door de kiezer tussen behartiging en vertegenwoordiging.
Er wordt uitgegaan van een natuurlijke relatie tussen de twee. Terwijl de aanwezigheid van die relatie een afgeleide is van functionaliteit van het volledige bestel. Wat is ook al weer de basis daarvan? De combinatie van consistentie van druk in relatie met continuïteit van participatie. Tja. Geen makkelijke discussie dus.
Selectief belang is het eerste, collectief belang is het tweede. Binnen Nederlandse machtspolitiek worden de relaties daartussen erkend, dat schept enige buffer tegen excessen zoals in het VK of de VS. Maar ze zijn natuurlijk noch vanzelfsprekend of magisch. Die mogelijke relatie is conditioneel.
Ja, als mensen zich wat meer of wat beter zouden informeren, daarbij wat minder op beeld zouden afgaan en wat meer moeite zouden doen, dan zou het politieke spectrum er heel anders uit zien. Niet enkel in de hoek van de machtspolitieke partijen trouwens.
Maar dat is nu eenmaal niet zo.
Daarnaast zijn mensen die rechts stemmen minder geïnteresseerd in de politiek. Als je alleen al kijkt naar de mensen die enige sinds actief zijn in deze politiek topics is er een duidelijke meerderheid eerder links leunend dan recht leunend.
Nou, dat is nogal een uitspraak. Op basis van een behoorlijk beperkt aantal observaties. Misschien dat je voor binnen dit topic observaties zou kunnen maken, maar of dat elders of zelfs maar in algemene zin ook zo is? Ik waag dat te betwijfelen. Ik vraag me af of dat niet veel meer een perspectief is uit connotatie met of beeldvorming van ideaal = activiteit = participatie.
Zeker, interesse in politiek of politieke topics is niet erg hoog. Behalve dan waar en wanneer de prikkel op korte afstand komt, of het beeld aan gevoel raakt. Maar is dat enkel in de electorale segmenten die conservatief annex rechts stemmen in lijdzaamheid? Interesse wanneer die prikkel komt is nog steeds interesse. Interactie ten gevolg van gevoel / beeld is nog steeds interactie. Dit treft mij als iets wat tussen projecteren en wegzetten in zit. Los van waardeoordeel of politieke perspectief, het komt behoorlijk breed voor dat mensen een beslissingen nemen vanuit politieke interesse maar op basis van gewoonweg andere criteria. Er is dan verschil in gedrag ja, maar het is nog steeds hetzelfde gedrag.
Probeer je misschien niet meer te wijzen naar een mogelijke correlatie van keuze in stemgedrag en bereidheid tot toetsing van politiek gedrag?
Daar zou ik in mee kunnen gaan, in dat opzicht dat in verschillende hoeken weliswaar dezelfde prikkels aanwezig zijn, maar dat afstand en beeld heel erg bepalend kunnen zijn, voor de een meer dan de ander. Dat kan inderdaad inwerken op bereidheid tot, of perspectief op, verder kijken dan dat (afstand / beeld).
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.