hoevenpe schreef op donderdag 17 mei 2018 @ 00:45:
[...]
Je overschat echt de invloed van de landelijke politiek, alsof Nederland uniek is in deze problematiek. Integendeel zou ik bijna zeggen, wij hebben onze zaakjes nog relatief goed voor elkaar als je het vergelijkt met landen om ons heen. Alsof de VVD de wereldwijde trend zou kunnen keren, dream on...
Ik weet niet waar je je nu op aan het blindstaren bent, maar het aandachtspunt was heel gewoon Nederland en interne ordening & inrichting.
We vinden elkaar gelijk als het over de nadruk op het MKB ten koste van de multinationals gaat. Mijn beeld is echter dat je het systeem niet gaat veranderen vanuit ons land, als de multinationals en het kapitaal wegtrekt als gevolg van landelijk beleid heb je helemaal niets meer.
Dat is een mooi verhaal, maar het is niets meer dan dat. Een verhaal. Als je eens goed zou kijken naar de discrepanties tussen de stellingen in het verhaal rondom multinationals en de daadwerkelijke realiteit van vestigingsklimaat, stimuli, voetafdruk en verwevenheid dan ziet het er al heel snel heel anders uit.
Om te beginnen is het verhaal multinationals besmet door de perceptie van Nederlandse multinationals, historie en trickle-down-economics. Nu ja, wat is er tegenwoordig nog van oude vaandels en vlaggen als die? Bar weinig. Zelfs in R&D zijn de impulsen en effecten van innovatie en productie niet te herleiden tot die oude bolwerken. Wat reservoirs van fiscale vermogens en reserves aangaat is het al helemaal grappig, ja we romen wat af op wat via ons land stroomt, maar zelfs daar leggen we als collectieve economie vaker op toe dan dat we er echt iets uithalen.
En laten we dan eerlijk zijn, van al die oude Nederlandse multinationals uit de glorievolle geschiedenis is überhaupt weinig voetafdruk binnen reële economie van over. Als ik dan kijk naar de verhoudingen tussen wat binnen en door die reële economie geschapen wordt aan kapitaalstromen en daadwerkelijk herleidbare economische interactie dan staan die grote jongens als een schamel oud 2CV'tje tussen een wagenpark van BMW's en Maybachs.
Het motorblok van MKB levert Nederland veel en veel meer op dan die oude vlaggen die consistent hun voetafdruk minimaliseren - of dat al gedaan hebben. Willen we het dan gaan hebben over het geklets van vestigingsklimaat, prima, dan is het opnieuw dat MKB en het gegenereerde potentieel wat in omgang met vereisten en effecten dat klimaat en alle condities doet scheppen. Niet die oude grote jongens waar we zogenaamd zo afhankelijk van zouden zijn.
Het wordt nog bruter als je gaat kijken naar aanwezige correlaties (spinoff, aanbestedingen e.d.) tussen groot-zakelijke activiteiten & organisatie en multinationals. Dan zie je zonder al te veel moeite heel veel gezonde interactie en verwevenheid met aanwezigheid van niet-(oud-)Nederlandse multinationals maar opnieuw een economisch beeld van economische activiteit wat zich doet vestigen en vermengen met geo-economisch geconcentreerde verwante MKB activiteiten.
In technisch-economisch denken zoals al dertig jaar aangeleerd wordt door ons niet nagedacht over een simpele fundamentele maar ideologisch geïnspireerde conditionele aanname, terug te vinden in elk rekenmodel wat gebruikt wordt. Het idee (!) dat groei een variabele van resultaat is in en door interacties van activiteiten en effecten van boven naar beneden.
Dat is heel leuk, maar de afgelopen paar duizend jaar tonen vrij consistent aan dat het andersom is. Maar het idee beheerst het denken. Als ik je reacties inzake multinationals en economische effecten en afhankelijkheden op een rij zet, dan merk ik op dat je misschien toch eens daar over na zou moeten denken. Misschien een interessant startpunt voor verkenning, de correlaties tussen economische activiteit, onderzoek & innovatie en reeds aanwezig potentieel van productie en logistiek. Geen kip versus ei. Geen haantjes. Staan op schouders van.
Maar goed, inderdaad, rol noch effect van MKB wordt in ons denken erkend. We kunnen ons dan blijven blindstaren op mooie verhalen die bij de meest eenvoudige toepassing van cui bono als een kaartenhuis in beeld komen, of we toetsen eens onze indrukken en al die verhalen aan die realiteit die we wel kennen, maar vanwege de verhalen niet erkennen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.