Ik denk eerder dat ze niet weten hoe ze zich moeten richten, en het onderzoeken van dat vraagstuk niet aandurven omdat er geen draagvlak van bewustzijn is (en het dus ook onmogelijk is om reikwijdte te ontwikkelen.defiant schreef op zondag 11 februari 2018 @ 15:22:
Er was een interview in Buitenhof met Alex Brenninkmeijer en Afshin Ellian, hier terug te zien:
Buitenhof 11 februari: Alex Brenninkmeijer
Het ging over het politieke debat en de algemene staat van de democratie, opvallend is dat de opmerkingen die hier ook al vaak zijn langsgekomen in dat interview langskomen.
- De verplaatsing van macht uit Den Haag naar andere gebieden, zoals lokale gemeenten, Europa en buiten democratische invloeden zoals geopolitieke factoren.
- De afname van het vermogen van de 2e kamer om te controleren en wetten te maken, mede door de versplintering van partijen, hoge verloop en een bijna militaire fractiediscipline.
- Politieke partijen kunnen alleen nog scoren in de landelijke media of op sociale media, alle andere vormen van politiek debat zoals de eigen leden en maatschappelijke middenveld zijn verdwenen. Het winstmodel van politieke partijen om te winnen richt zich puur op media aandacht.
- De media zijn steeds meer versmolten met de politieke en veroorzaakt kortdurende hypes terwijl diepgang en onderzoeksjournalistiek steeds meer verdwijnt.
- Als gevolg ervan verdwijnt het algemene belang, het punt van de dividendbelasting kwam langs waarbij breed was gewaarschuwd door ministeries en ambtenaren dat het tegen algemene belang van Nederland is, maar het toch is doorgedrukt vanwege het selectieve partijbelang.
Bij het zien van dit interview kreeg ik vooral het gevoel dat ik zat te kijken naar observatoren van een proces waar ze zelf geen enkele invloed meer op kunnen uitoefenen. Beiden gaan of hebben een bijvoorbeeld boek geschreven, maar ze weten volgens mij niet tegen wie ze zich moeten richten.
Nederland is een zogeheten open samenleving waarvan het bestel gestoeld is op democratische concepten uitgewerkt in mechanismen voor balans tussen vertegenwoordiging en behartiging.
Met andere woorden, de ontwikkeling van Nederland alsmede het zekeren van afhankelijkheden en het voorzien in vereisten is een weegschaal van druk uitgeoefend op afspraken en instellingen waar de druk wordt bepaald door participatie.
Niets meer, niets minder. Ik heb het interview teruggekeken, en inderdaad, ze maken heel goed uitgewerkte observaties. Maar ze beperken zich tot datgene wat wij de politieke arena noemen. En het gedrag van en binnen die arena is een afgeleide van die drukmechanismen.
In de afwezigheid van algemene druk op balansoefeningen wint altijd gerichte druk. Ongeacht van wie of op welke wijze. Willen ze de vraag beantwoorden "tegen wie of wat zouden we ons dan moeten richten", dan hoeven ze enkel het blikveld naar buiten de politieke arena, naar de drukmechanismen te verleggen. Het is in Nederland nog altijd niet moeilijk om de aanwezige puntdruk te herleiden tot oorsprong en gereedschap.
Ja, het debat van de zogeheten vlakdruk, of de algemene druk in die mechanismen is absoluut ook een belangrijk debat. Maar wil je dit voeren dan zit je met uitdagingen van de menselijke aard. Mensen motiveren is jammerlijk genoeg een kwestie van voornamelijk negatieve stimuli. Schoolvoorbeeld, vijandsbeeld. Daar zit een flinke discussie ethiek aan vast, maar goed.
Laat ik het simpel houden. De gemiddelde burger handelt reflexief dan wel vanuit aangeleerde of opgelegde stimuli van conformistisch gedrag. Dit is zo oud als de mensheid zelf. Dat wil echter niet zeggen dat er geen sprake kan zijn van participatie in mechanismen of in patronen van algemene druk. Als je naar de Nederlandse geschiedenis tussen de Tweede Wereldoorlog en zo ongeveer de jaren '80 vorige eeuw kijkt, dan mag best duidelijk zijn dat het prima kan. Maar sinds de jaren '80 zijn de gedragslijnen gaan verschuiven, en is er sprake van een afname van zowel participatie als toepassingen van algemene druk.
Ik begrijp waar ze de vinger op leggen, maar het is prima mogelijk voor hen om hun vraagstuk aan te wijzen. Mijn observatie is echter dat het inmiddels te laat is om daar nog draagvlak voor te scheppen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.