Verwijderd schreef op dinsdag 5 september 2023 @ 18:15:
[...]
Ben je niet bang daar later spijt van te krijgen? Ik speel ook weleens met het idee om deels weg te doen. Om het wat overzichtelijker te maken, maar als ik het later toch terug wil.. de prijs en tijd die daar in gaat zitten
Ik zit hier met hetzelfde dilemma, (ben echt plaats aan het maken in de gamekamer) maar anderzijds vraag ik mij af of al die gesealde consoles die hier nog liggen echt wel hun nut nog hebben. De zoon kijkt er niet naar om of neemt de Pocket vast en mocht hij het wel doen dan zal ik hem waarschijnlijk de gebruikte console geven. Ik denk er dus echt aan om alles weg te doen wat overtallig is. Enkel 1 console houden en 1 back up al dan niet in gesloten verpakken.Tux3.14 schreef op dinsdag 5 september 2023 @ 18:54:
[...]
Dit inderdaad.
.......
Edit: Speciaal voor @Ricepuppet, ik heb nog geen PVM
Wat de games betreft is het makkelijker voor mij persoonlijk. Alles wat dubbel is gaat weg met uitzondering van reeksen die ik echt te belangrijk vind zoals Zelda, Souls games en Final Fantasy games. En zelfs daar ga ik waarschijnlijk van bepaalde titels uitdunnen en enkel die exemplaren houden die de beste performance hebben. Wat de andere games betreft komt het vooral neer op smaak en ze opnieuw spelen. Zo ben ik er nu achter dat ik, met slechts enkele uitzonderingen, alle sport games weg doe. Sommigen zien er echt niet meer uit en de gameplay was in memorie vaak stukken soepeler dan in werkelijkheid.
Idem met de racegames. Ik heb hier echt nog van alles liggen maar eigenlijk, als je de nieuwe racers gewoon bent en als je met een racerig regelmatig een avondje doorbrengt dan zijn die 'simulatie'racegames echt niet meer wat je dacht dat ze waren.
Wat ik wel hou van bovenstaande zijn verschillende arcadetitels, vaak omdat daar een leuke multiplayer optie in zit of omdat die gameplay effectief nog echt dat arcadegevoel kan opwekken.
Wat ik dan niet over mijn hart krijg is het van de hand doen van de oude rpg's, ook daar zitten echt wel zaken bij die niet om aan te zien zijn. Maar dat is voorlopig een stap te ver voor mijzelf.
In ieder geval van de 3200 games die ik hier liggen had zijn er ondertussen een 700 de deur uit en ik vermoed dat er nog een kleine 500 zullen volgen.
Wat spijt betreft; is een ding dat vaak ook in je hoofd zit. Het is een beetje zoals het fomo gevoel. Je wil graag ergens bij zijn/horen maar eigenlijk stellen we dan vaak niet de vraag die er toe doet. Namelijk is er effectief wel een meerwaarde voor jezelf? In mijn geval en mede dankzij het effectief spelen van die titels ondertussen niet meer voor dit type games.
edit: typo