tweaker2010 schreef op maandag 23 januari 2017 @ 19:23:
[...]
Als de NOS dan gaat snotteren op het journaal dat Trump gewonnen heeft en dat ze daar eigenlijk niet zo op gehoopt hadden, dan laat je richting het publiek wel zien dat je niet onafhankelijk het nieuws verslaat. En in maart loopt men weer de kans dat het zelfde gaat gebeuren. De onvrede is er nu eenmaal, ook hier in NL.

Tja, je hebt nu van verschillende kanten uit je stellingname weerlegd zien worden. Ben je nu een vent, of niet.
A propos, onvrede is er altijd. Welkom bij de mensheid. Verwar echter nooit jouw kick van eigen frustratie (of gebrek aan bevestiging) met onvrede of zelfs maar emotie van anderen. Ga er niet vanuit dat het op basis van dezelfde omstandigheden, of zelfs maar hetzelfde gevoel is. Ik vraag me serieus af of je überhaupt wel wil weten hoe welke vork waar in welke steel zit. Het is prima als je dat niet wil, maar sta er niet van verbaasd dat mensen jouw overtuigingen daarom wegzetten als surrealistisch of subversief.
Neem het niet persoonlijk, maar ik vraag me af of je nujij niet mist? Elke lijn van reactie is er een om wat rond te zaaien, gevolgd door wat pek en veren, dan weer een halfslachtige poging om met wat knipwerk van informatie te komen, vervolgens komt er wat afleiding met wat vingertjes - en om de andere cyclus van dat drama zit er een sneer tussen die veel te dicht in de buurt komt van "we mogen fout zijn jongens". Ik ga er maar even van uit dat je weet welk connotatie het woord "fout" hier heeft.
Heel serieus, wat wil je nou? Het ene moment is het alsof je deel wil nemen aan een discussie. Prima, ongeacht mening of optiek, daar is deze plek voor. Krijg je dan iets op tafel wat je niet uitkomt, dan is het drama, rennen, wijzen en er een paar anderen bijhalen om met vingertjes te wijzen. Doet iemand de moeite om op detail of bron in te gaan, negeer je het.
Wil je echt een discussie, of is het alleen maar kunnen kicken op schoppen en met het vingertje wijzen? Is het eerste het geval, prima, doe dan ook de moeite - en meet niet met twee maten.Miki schreef op maandag 23 januari 2017 @ 20:03:
[...]
Heeft de US zich überhaupt wel teruggetrokken? Het lijkt me eerder weer een prima staaltje media bewerken. Immers was TTP nog niet geratificeerd in het (republikeinse)congres. Dus ja de media trapt er weer eens in, tenminste ik had zelf even een hele andere kop verzonnen.
Maar goed, China lacht ligt momenteel helemaal slap en de arme amerikaan krijgt straks lelijk de rekening. De prijzen zullen in o.a. de Walmart vanzelf stijgen, immers kan in de US ongeacht ze het zelf gaan maken niet zo goedkoop produceren. Uiteraard zijn er weer deplorables die feest vieren maar ik vraag me af of ze dat na 4 jaar nog gaan doen

Vooralsnog niet. Het proces van het verdrag is überhaupt zover niet, er uit stappen als proces ook niet. Laat ik het zo zeggen, het is niet zo simpel als iets zeggen of zelfs maar een handtekening ergens zetten. Het zijn behoorlijke procedures. Gaat jaren overheen.
Vergeet niet dat zowel internationaal recht als handelsverdragen zelf behoorlijk wat bepalingen kennen voor gevallen van "wat als". Dan hebben we het nog niet over de daadwerkelijke situatie van het proces TTP, wat überhaupt nog een drama zowel in commissies als het Huis is.
noguru schreef op maandag 23 januari 2017 @ 20:00:
[...]
Tja, als je alleen maar "beroepspolitici" hebt is het ook niet goed. Dan hebben ze weer geen voeling met de samenleving.
En wat je ook van Trump denkt, hij staat best zijn mannetje en heeft ook best veel bereikt in zijn leven. Ronald Reagan werd ook verguist als toen hij het van cowboy acteur in B-films schopte tot president. Uiteindelijk heeft hij het niet zo slecht gedaan en heeft hij een einde gemaakt aan de kernwapenwedloop. Politieke ervaring maakt je niet noodzakelijkerwijs een goede president of een goede leider.
Altijd door de mythe heenprikken
Reagan was een zetbaas zonder eigen inhoud. Ja, ik besef dat dit heel bruut klinkt, maar we mogen best eerlijk zijn. De onderhandelingen in Reykjavik waren dermate pijnlijk omdat Reagan op geen enkel punt wist waar zijn gesprekspartner het over had - die moest toestaan dat er inbreuk gemaakt werd op protocol zodat er een speciale adviseur van Reagan bij kon komen

Thatcher liet zich ooit ontvallen in het Hogerhuis bij een klein akkefietje dat ze prima met hem door een deur kon, en dat men zoveel visie deelde, maar dat ze er moe van werd dat alles zo traag ging omdat er altijd iemand bij moest komen om te zeggen wat gedaan moest worden. Dit was ook het kenmerk van de Reagan periode. Hij was een perfecte frontman, hij had charme, élan, inzicht in mensen, geloof in concepten van partij en bestuur - hij was perfect voor de kring van leiders van de partij om in te zetten voor partijlijn, visie en beleid.
Toen men afstand nam van Reagan duurde het ook niet lang voordat het daarmee mis ging. Om van die situatie af te komen heeft men toen besloten er een goed stuk marketing op los te laten. Mooi voorbeeld van partij-politieke instrumentatie die je overal kan zien. Gewoon een beetje doorgeslagen.
En ja, ik moet eerlijk zijn: we betalen de prijs van Reaganism nog steeds. Het heeft trends in gedrag richting gegeven die ons via doorslaan in ideologie en denken de excessen van neo-liberalisme en zichzelf sturende kapitaalstromen hebben gegeven. Als iemand nu nog boos is op de kredietcrisis, dan moet hij eigenlijk ook naar de oorsprong van de gedragsveranderingen kijken. Ook al ligt dit moeilijk, en komt het politiek gezien niet echt uit.
Trump is ook 99% marketing. Los van de persoon, dit staat los daarvan. Alles is perceptie, we zien het beeld maar zijn er zelden echt bij. Hoe iemand is, staat los van hoe het er uit ziet. En een mens zal zich altijd beter presenteren dan hij echt is. Dat begint al met 's ochtends opstaan en er zorg voor dragen dat je met goed voorkomen op je werk komt. Klinkt misschien vreemd, maar dit is menselijk gedrag.
Trump heeft veel gedaan, dat klopt wel. Hij is ook vaak genoeg op zijn gezicht gegaan. De waarheid is dat we geen idee hebben wat hij echt waard is, en veel van de informatie die we hebben en kunnen controleren duidt niet op een onafhankelijke miljardair - maar iemand die status heeft op basis van grootschalige schuld. Of dat nu bij die ene Duitse bank is naar rato van 300 miljoen, die Taiwanese bank naar rato van hetzelfde, die Russische banken naar rato van in der tijd 900 miljoen - waar we echter niets verder van weten na het stoppen van alle procesgangen na een private overeenkomst tussen de gedaagde Trump en zijn schuldeisende financiers ... Je ziet, het is zo vanzelfsprekend niet, dat beeld.
We kunnen eigenlijk zoals altijd enkel kijken naar effecten. Naar de rimpels in het water die mensen nalaten als ze er door heen lopen of er stenen in gooien. Bij Trump zijn die rimpels niet mooi. Zelfs als zou hij meervoudig miljardair zijn, dan nog heeft dat een uitermate hoge prijs gehad. Belangrijker nog, iets wat we wel kunnen vaststellen is dat het patroon van Trump altijd hetzelfde is geweest: een bijna obsessieve - op het narcistische af - focus op het controleren van hoe hij gezien wordt, zonder oog voor kosten, en te vaak volledig zonder oog voor winsten. Dit is niet het teken van een ondernemer,
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.