kuusj98 schreef op donderdag 2 februari 2017 @ 14:59:
[...]
Is inderdaad weer een bewogen dag
Wat ik me dan afvraag is hoe een president afgezet kan worden. Buiten impeachment is er namelijk redelijk weinig tegen te doen, en zelfs dan moet de senaat het nog goed/afkeuren. Sprake van criminele activiteiten is op dit moment nog geen bewijs voor (en hoeft er ook niet te zijn, het is niet alsof Trump zijn eigen volk afslacht). Andere opties zijn wachten, aftreden of 'omleggen'; geen van allen (de laatste is dan nog het snelste lijkt me zo) zijn zo geweldig.
Van de andere kant heb ik zoiets van "laat hem maar eens een paar maanden zijn ding doen". Ik denk dat hij nog steeds meent dat hij CEO van Trump enterprise is, vandaar zijn uitval tegen de Australische premier. Hij pakt die dingen verkeerd aan imho.
Probleem is dit: a) hij heeft nog nooit zijn handelswijze aangepast, b) hij heeft nog nooit zijn denken aangepast en c) de consequenties van zowel beeldspraak als handelen van een president zijn altijd reëel, de effecten gaan altijd over het volgende presidentschap heen.
Ik voeg daar aan toe de observatie dat de VS onder normale omstandigheden een prima systeem van checks & balances hebben, om balans te bewaren in de scheiding der machten, maar voor het omgaan met de cyclus van het heen-en-weer gaan tussen de uitwerkingen van beleid in een twee partijen systeem. We ontsnappen echter ook niet aan de observatie dat die omstandigheden er niet langer zijn, het zijn immers enkel afspraken ene tradities die rusten op menselijk gedrag.
Daar zitten zichtbare en fundamentele verschuivingen, belangrijker nog, de ingezette trend is reeds geconsolideerd en wordt stelselmatig verder uitgebouwd. Niet enkel is de Republikeinse Partij dominant, ze is ook plichtig geworden aan Trump & intimi - stiekem vinden ze het eigenlijk wel prima aangezien ze hun stokpaardjes krijgen - én ze hebben reeds de maatregelen doorgevoerd voor het uitgebreide mandaat voor presidentiële volmachten en presidentiële budgettering. Uitermate belangrijk om in de gaten te houden is de collectieve attitude zichtbaar in benoemingen en vervangingen: er wordt letterlijk gezegd dat beroep op de grondwet niet getolereerd wordt, dat er bijgehouden wordt wie meewerkt en wie niet, én dat loyaliteit verplicht is aan de persoon van Trump (niet het kantoor, niet de eed, niet de grondwet).
Ik heb het dan nog niet over het effect op denken en handelen van de VS als geheel, zowel verdeeld als collectief, van de trends van verdeel & heers op media en het er insluipen van beïnvloedingspatronen als alternatieve feiten en zo meer.
Het is iets wat je geen "paar maanden" de tijd zou moeten geven. Maar goed, we moeten eerlijk zijn, het is iets wat minimaal 8 jaar de tijd krijgt - tenzij er een fundamentele interne verschuiving in collectief bewustzijn zou plaatsvinden. Zet dit af tegen het op één dag ondermijnen van - bijvoorbeeld - een Five Eye programma, wat 10 jaar voorbereiding heeft gekost, wat bepalend is voor veiligheidsstructuren voor niet enkel een groot deel van NATO, maar meer nog ten opzichte van terrorisme, wat tevens een enorme factor is voor gedeelde macro-economische stabiliteit - en ook nog eens het grondvest vormt voor (bijvoorbeeld) aandachtsvelden van regionale aard met mondiale impact zoals Trump's eigen focus op China (waarbij Bannon hardop stelt dat ze binnen vijf jaar in oorlog zijn met China).
Weet je, er valt in Internationale Betrekkingen met regelmaat een argument te maken voor het scherp stellen van zaken, hardball spelen voor onderhandelingen en zo meer. Dat is echter altijd afleiding, iets ter dekking van wat elders op tafel ligt. Het is geen effectieve directe instrumentatie. Je behaalt er geen voordeel mee, integendeel, het is uitermate riskant. Hier zit een heel groot probleem, Trump slaagt er niet eens in om met zijn handelen en zijn methodiek op eigen bodem resultaten te bewerkstelligen, waarom zou dat elders ineens wel op magische wijze werken. Het ergste is eigenlijk nog dat hij met zijn methodiek inzicht in zijn kaarten geeft. Dat schept structurele zwaktepunten.
Ja. Daar is eigenlijk geen twijfel over mogelijk. Een goed startpunt is om zijn thuisstaat onder de loep te leggen, zijn beleid en bestuur door de jaren heen, zowel ten opzichte van politieke arena's, maar ook zakelijke.
Pence is een man die heilig gelooft (ik gebruik deze woorden niet zonder reden) in de gerechtigheid van zijn visie en zijn handelen. Er is niets wat hem aan het twijfelen kan brengen, hij heeft nog nooit enig compromis gesloten in deze, hij heeft nog nooit afgezien van gestelde voornemens, hij heeft nog nooit ervan afgezien af te rekenen met mensen die hem in de weg stonden. Of dit nu zakelijk of politiek was. Ondertussen doet hij wat God verboden heeft, maar goed.
Hij is heel gedreven, weet hoe hij geduld moet inzetten om te ondermijnen, zijn beleid is een heel goed voorbeeld van afbraak in dienst van overtuigingen - niet ten gunste van iets. Hij is in heel veel opzichten een product van de religieuze én politieke traditie om te staan op de schouders van wat je hebt tegen- of afgebroken, niet op wat je het opgebouwd of voorgestaan. Heel goed zichtbaar wanneer hij voor commissies of bijeenkomsten staat: het is één litanie van wat hij heeft afgebroken. Niets opgebouwd.
Bijkomend probleem is dat - als ik het zo mag uitdrukken - hij de meest typische Amerikaan in isolationistisch wereldbeeld is die je zou kunnen vinden

Hij heeft geen idee wat waar ligt of van wie het is buiten de VS. Hij heeft ooit gezegd dat handel met andere landen een afleiding van geloof is. Volstrekt serieus daarin.
Hij is heel erg goed in het cultiveren van externe perceptie, bijvoorbeeld van hoe hij gezien wordt. Heeft gedegen psychologisch - instinctief - inzicht in mensen, maar beoordeeld alles op een binaire basis: eens met dan goed, niet eens met dan slecht. Er zijn geen middenwegen.
Waar Trump direct en bot is, Pence is stiekem en geslepen. Waarom denk je dat toen Trump zijn nominatie voor vice-president bekend maakte een behoorlijk deel van de Republikeinse Partij stil werd - ze kennen hem. Maar goed, alles voor de macht om overtuigingen heilig te maken.
Een Republikeinse Partij met Pence als President zou vrij voorspelbaar terugvallen in haar oude kampen. En dan is het een kwestie van welk netwerk, welke lobby, het meest krachtig is. Nu ja, dat is best gekend. En dat is eigenlijk nog enger.
De vraag van problematiek is niet welke persoon erger of minder erg is. De vraag komt neer op welke effecten op termijn van welke persoon het minst pijnlijk en duur zijn - dus hoe veel jaren, energie en geld ze kosten om terug in balans te brengen.
[
Voor 25% gewijzigd door
Virtuozzo op 02-02-2017 15:41
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.