Luxicon schreef op woensdag 1 februari 2017 @ 02:06:
Nu Europa ook best problemen kent. Interne verdeeldheid, onrust in de wereld... is het niet echt fijn er een president is die EU niet echt ziet zitten blijkbaar. Hoezo Trump dat zo vind, snap ik niet. Heeft iemand daar enig idee van?
Verdeel en heers is inderdaad één van Trump's primaire wapens in zijn arsenaal. Vergeet niet, alles wat hij doet is gebaseerd enerzijds op zijn individuele perceptie, anderzijds op zijn - indrukwekkend - instinctieve begrip van menselijke psychologie.
Trump begrijpt dat mensen geen rationele wezens zijn. Tegelijkertijd begrijpt hij ook heel goed dat we in ons onderbewustzijn dit weten, en dat dit de reden is waarom we altijd streven naar het scheppen van systemen.
Ondermijn systemen, ondermijn het vermogen om systemen te laten functioneren, en je beheerst het vermogen van een tegenstander om boven het irrationele van individu en groep te staan. Bot gezegd,
je maakt het makkelijker om de ander aan te sturen op basis van zijn of haar irrationaliteit in denken. Voor Trump is het essentieel onderdeel van dagdagelijks denken en handelen om manieren te vinden om anderen te ondermijnen. Er is nauwelijks moeite voor nodig om die consistente lijn vanaf jongs af aan terug te vinden.
Dit is iets wat heel goed zichtbaar is in zijn loopbaan. Elke deal, elke voorbereiding ervan, is nauwgezet gericht op het bewerkstelligen van precies dat: de deur open zetten naar emotie. Links- of rechtsom, dwang of verleiding, afleiding of bevel, de methode is niet relevant. Het resultaat is. De lijst van zakenpartners die bij deals super enthousiast waren, die de glorie van Trump zongen, is indrukwekkend - ook al leverden ze er bij in, droegen zij het risico, voorzagen zij in onderpand, en betaalden zij uiteindelijk de rekening. Er is misschien een handvol mensen te vinden die echt iets aan Trump heeft overgehouden in positieve zin. Afgezien van één grote uitzondering, te vinden in de rechtsgangen met Russische partners, de enige escalaties die Trump ooit voor het blok wisten te stellen.
In Trump's denken is er enkel winnen, of verliezen. Het is zwart of wit.
Alles is gebaseerd op zijn perceptie, of die nu reëel is of niet. Dit bepaalt zijn keuzes in toepassing van zijn denken, en dus inzet van middelen. Die biografie van hem, er zitten twee hoofdstukken in waar hij dit tot in het uiterste laat beschrijven.
Europa, eigenlijk alles wat buiten zijn directe perceptie valt, is voor hem net hetzelfde als een grondstof of stuk gereedschap in een zakelijk project. Het is iets anders, van anderen, dus is elke interactie onderhevig aan a)
zijn perceptie en b)
zijn zero-sum denken.
Hij denkt dus niet na over relaties, over afspraken, over gedeelde afhankelijkheden. Het is singulier een kwestie van "
what's in it for me" en "
how will I use this". Niet "
can", maar "
will".
Niets meer, niets minder. De technische term uit culturele antropologie is
amoreel transactionalisme.
Voor Trump bestaan concepten als harmonie of samenwerking niet. Mens en groep zijn grondstoffen in continue concurrentie voor gebruik.
Hij ontkent concepten van waarde maar ook moraliteit ten aanzien van de mogelijkheid dat het een of beiden meer kunnen zijn dat dit, ongeacht of het nu vanuit concurrentie is of samenwerking. Ook iets waar hij in het verleden flink of gespeecht heeft. Conflict is alles. Er bestaat niets anders. Er is geen rationaliteit, er is enkel instinct van emotie.
Frappant is Trump's visie op functionaliteit en rol van mensen in dat beeld. Het is bijna alsof hij de klok wel heeft horen luiden maar weet niet waar de klepel hangt, toch zit er vanuit zijn perceptie een resolute logica in opbouw van zijn strategisch denken in deze. Mensen zijn voor hem grondstof als
rollenspeler, of als
ondernemer, maar
beiden zijn per definitie grondstof en altijd in conflict.
Zijn visie werkt voor hem, omdat hij geen ander belang erkent (of kan erkennen, zo heeft hij zelf meermaals gesteld)
dan het zijne.
Hij kan en zal geen ander belang dienen of erkennen, dit doen is immers je openstellen voor verlies, meedoen in een ander zijn conflict, afzakken naar het niveau van grondstoffen. Een rollenspeler worden die probeert te ondernemen.
Het klinkt in eerste blootstelling misschien vreemd, maar het is navolgbaar. Trump heeft twee niveau's van opereren: strategisch en tactisch. De meeste mensen doen dit. In tegenstelling tot de meeste mensen erkent Trump in deze niet het begrip realiteit. Zoals hij zegt, realiteit is enkel een constructie van anderen die proberen jou in conflict te trekken. Daarom zegt hij ietwat vreemde dingen als "China's reality is a trade war with our workers". Hij ziet het letterlijk zo, als een kunstmatig iets geschapen door China, met als doel handelsoorlog. Zet dit eens af tegen traditioneel denken. Zet het eens af tegen onze bestaande kaders van diplomatie, handel, politiek e.d.
Europese landen zijn voor hem niets anders dan Mexico of een iphone. Het doet wat je wil dat het doet, of niet. Zo ja, dan gebruik je het. Zo nee, dan kijk je of je het tegen iemand anders kan gebruiken. Inderdaad, "tegen", er is immers geen andere staat dan conflict.
Zijn persoonlijke probleem in deze is dat wij niet denken zoals hij op zijn niveau. Dit maakt ons voor hem tot rollenspeler die pretendeert iets anders te zijn. Putin kan hij begrijpen (hij kan hem niet aan, maar dat is een andere verkenning). Putin denkt ook op basis van grondstoffen, gebruik en winnen of verliezen. Er is voor beide geen concept van compromis, geen concept van realiteit. Verschil is wel dat Putin zich niet laat leiden door eigen perceptie. Hij is slimmer, maar hij is dan ook opgeleid in een doctrine van toegepaste wetenschap in zijn sector door iemand die het handboek heeft uitgevonden. Trump niet.
Je ziet bij beiden dezelfde fundamentele reactie ten aanzien van alles wat Europees is. Chaos, vreemd geklets over zelfbeschikking, over rechten, vrijheid, compromis, samenwerken. Trump heeft dezelfde reactie op alles wat op maar enige wijze daar naar ruikt. Dit is ook zijn probleem met NATO.
Merkel krijgt nog een flinke klus met Trump. Het irriteert me soms een beetje, maar als ik kijk naar politici op dit moment van gewicht en expertise binnen Europa, dan is het opnieuw die vrouw die als enige potentieel heeft om het denken van Trump pootje te tillen. Ik vraag me echt af en toe af in hoeverre haar vermogen tot omgang met dit soort figuren niet voortkomt uit een loopbaan van continu knokken tegen glazen plafonds in een mannenwereld. Jammer, in dat opzicht, dat de kans dat ze een volgende termijn zal hebben steeds kleiner aan het worden is, maar goed, ook dat is een andere discussie.
De kern van het verhaal is dit: wij hier denken niet zoals hij. Dat maakt ons tot iets wat je op zijn best gebruikt. Het maakt ons tot iets waar je niets aan hebt, tenzij je het gebruikt. Het gaat niet zozeer om een EU of Europese landen, wij zijn gewoon een pot nat met al de rest.
De vorm van presentatie, de keuze van punt van aandacht, dat is allemaal niet relevant. Voor Trump is dat gewoon onderdeel van dingen die je zegt en doet, manieren die je gebruikt, teneinde arena's van emotie te scheppen waar mensen volgen of wegrennen, ongeacht op basis van welke emotie.
[
Voor 3% gewijzigd door
Virtuozzo op 01-02-2017 03:18
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.