Voor de mensen die tussen de 24K en 42K verdienen is het natuurlijk al een probleem. Maar nog krommer wordt het dus ook als je gaat kijken naar de groep die op 21K zit met groeipotentie. Op dit punt kun je er net zo goed voor kiezen om parttime te gaan werken namelijk, veel vrije tijd voor terug te krijgen en financieel gezien op een nagenoeg gelijk niveau te blijven. Uiteraard te absurd voor woorden.chrisborst schreef op donderdag 19 september 2019 @ 08:02:
Het punt wat ik nog niet voorbij het horen komen is of mensen het uitzicht hebben om ooit meer te gaan verdienen. Een gemiddelde HBO starter verdiend 2500 bruto per maand. Dat is circa 32K per jaar. Dus hij zal binnen een paar jaar op die 42K zitten. Ik geloof niet dat dat soort mensen een probleem hebben met het onbestaan van het middeninkomen. Er moet vooral gekeken worden naar de mensen die heel hun leven waarschijnlijk tussen de 24K en 42K blijven zitten. Voor die mensen moet het lonen om van 24K naar 42K op te klimmen. Voor die mensen is elke euro een wezenlijk verschil en wordt maatschappelijk gezien nuttiger besteed. Iemand met een salaris van zeg 68K gaat 100 euro in de maand echt niet merken. De kans dat het op de bank terecht komt is vele malen groter dan dat het in de reële economie terecht gaat komen.
Soortgelijke problemen zie je ook terug bij gezinnen die een scheef inkomen hebben. Mijn eigen bruto salaris op jaarbasis is inmiddels de 42K gepasseerd. Mijn vriendin zit op een bruto jaarsalaris van onder de 24K. Krijg je dan te maken met de kinderdagverblijf kosten en de toeslag die je hiervoor krijgt, dan zijn de werkzaamheden van mijn partner goed voor een netto 7k per jaar.
En op zich natuurlijk niets mis met het feit dat er voor het KDV betaald moet worden. En ook te begrijpen dat toeslagen voor hoge inkomens minder zijn dan voor lage inkomens. Maar het absolute kromme is dat indien ik zou zeggen, ik ga 80% of zelfs 60% werken ik financieel gezien er vrijwel niet op achteruit ga doordat de toeslag aanzienlijk stijgt. Primair de kosten van het KDV met 1 of 2 dagen wordt bespaard. En de reductie in mijn salaris netto gezien relatief beperkt is. Sterker nog, al zou ik een tweede kind hebben, dan zou ik er onder de streep financieel zelfs op vooruit gaan door minder te gaan werken.
Idem dito voor toen ik nog als eenverdiener werkte, tussen de 24K - 42K schaal. Ook toen was de optie om parttime te gaan werken en financieel op een gelijk niveau te blijven

Het is dat ik mijn werk leuk vind om te doen. Maar het is natuurlijk van de zotte dat het in Nederland loont om zo min mogelijk te werken, of eigenlijk omgekeerd, dat het niet loont om te werken. En dit probleem betrekt zich tot breder dan het middeninkomen alleen.
En ik kan mij toch echt niet voorstellen dat de maatschappij er in bredere zin bij gebaat is is dat mensen minder i.p.v. meer gaan werken.