@
remzor de 'ellende' met dit soort topics en voorbeelden is, is dat statistiek vaak wordt verward met de realiteit. Daar waar de statistiek stelt dat er een gemiddelde is, is er in de praktijk wellicht maar 1 of zelfs geen enkel iemand die hier aan voldoet. Iemand als @
Metro2002 lijkt dit niet helemaal meer te willen zien vanachter het toetsenbord
Ik herken wat je zegt vwbt mijn ouders; ook niet optimaal kunnen profiteren van de huizenmarkt en ook niet oneindig veel geld kunnen verdienen. Sterker nog: de laatste 20 jaar vast zitten bovenin je salarisschaal wetende dat promotie er niet in zit. Niet iedereen wordt uiteindelijk de baas.
Aan de andere kant zie ik ook dat financieel plannen niet iedereen in het bloed zit, er worden vaak genoeg ook keuzes gemaakt die niet renderen. Ouders van een vriend van me hebben altijd afgelost op hun huis en zo heel lang sober geleefd. Die zijn nu hypotheekvrij en financieel veel mogelijkheden. Anderen hebben aflossingsvrij en zijn afhankelijk van de rentestand bij de volgende verlenging. Keuzes.
Qua sparen kan het soms financieel niet, maar tegelijkertijd wil men soms ook principieel niet. 20% is dood voor het pensioen - dus waarom daarvoor sparen? Lastige kwesties waarbij je verplaatsen in een ander de uitdaging is.
Mbt middeninkomen:
1. Persoon 1 doet niets. Hele leven; niets. Geen werk, geen ambitie. Uitkering, subsidie, toeslag, komt rond maar geen vetpot. Persoon 1 wordt ziek en eindigt in een verzorgingshuis. Betaalt een eigen bijdrage (aan CAK) van niets want krijgt een uitkering.
2. Persoon 2 doet alles. Gestudeerd, ambitie, gewerkt, hypotheek afgelost, alles erop en eraan. En veel gespaard, voor later. Persoon 2 wordt ziek en eindigt in een verzorgingshuis. Betaalt een maximale eigen bijdrage (aan CAK) want heeft vermogen. Na een ziektebed van een paar jaar heeft het CAK alles behalve een klein stukje niet opeisbaar vermogen geconfisqueerd.
Persoon 1 en persoon 2 liggen in een zelfde bed, eten hetzelfde eten en krijgen de zelfde zorg. Is dit nu de zorgstaat zoals we hem bedoeld hebben of is dit oneerlijk? Het zijn twee fictieve uitersten, maar wel een optima forma voorbeeld van hoe het systeem ons in potentie passief, inactief en reactief maakt. Ergens snap ik wel dat veel 'babyboomers' collectief wat gefrustreerd lijken te zijn geraakt - je krijgt dit vroeg of laat door en dan ontdek je dat je er niet aan hebt kunnen ontsnappen en persoon 2 bent die straks naast persoon 1 komt te liggen...