Sorry, maar dat is het niet.
Dus omdat je tegen een harde cap bent om hoeveel geld iemand mag hebben, is het enige alternatief onbeperkt conglomeratie vorming? Daar moet je dan met argumenten voor komen, dat er geen enkele andere optie is.
Er zijn meerdere middelen, buiten hard-cap. Daar heb ik echter verder niets over gezegd, dus waar pluk je dit allemaal vandaan?
En als dat zo is, dan komen we er toch weer op uit dat de kans dat je wereldwijd een vermogenscap kan invoeren die gehandhaafd overal wordt absoluut nul is, dus tja, zijn er geen andere opties, dan plutocratie it is.
Je kunt zelf de tabellen erbij pakken: vermogensongelijkheid neemt toe. Ook pogingen dat (en de redenen ervan) te consolideren. Hoe noem jij dit dan?
[...]
En waarom denk je dat die middenklasse bij de Walmart winkelt? (Waarbij overigens zelfs in heel dunbevolkt gebied ik iig nooit honderden kilometers heb gezien met enkel Walmarts). Omdat de prijzen en het aanbod zoveel beter zijn dan bij de lokale ondernemer.
Ja, ik schreef dan ook niet dat het enkel ellende was. Misschien moet je iets beter lezen?
En ja dat is kut voor de lokale ondernemer, maar hoeveel moet de rest van de middenklasse meer betalen zodat diegene met veel minder efficiente bedrijven kunnen blijven?
Efficient voor wie? De middenklasse is er kwa koopkracht op achteruit gegaan, niet vooruit. In dollars zijn de prijzen misschien gezakt (en dat is juist lang niet altijd het geval), zo zakten vermogens (voor gewone mensen meestal het huis) en inkomens harder.
Je kunt hier ook veel onderzoek over vinden.
En hoeveel fabrikanten zouden er uberhaupt zijn met die maximale caps op vermogen? En nogmaals, je ondersteund nu mijn punt: Er gaat nu veel geld naar de VS, en de oplossing is het verbieden dat in Europa concurrerende bedrijven worden opgericht? Enige winnaar hier is de VS, met Europa als verliezer!
Flauw om de onmogelijkheid van het direct opknippen van bedrijven buiten de jurisdictie als struikelblok te nemen. Net zoals er bergen andere regels zijn voor tenders e.d., zou je hier ze ook virtueel, zonder dat er (voorlopig) een daadwerkelijkheid beperking in het buitenland is opgelegd, kunnen handhaven. Bijvoorbeeld: minstens x procent Europees UBI. De reeds genoemde verplichting tot data-portering. Een mate van diversiteit in tenders die redelijkerwijs ook niet door 1 zo'n partij onder een drempel geleverd zou kunnen worden (conglomeraat van minstens N bedrijven oid). Ik ben geen jurist, maar als Europa iets goed kan is zulke oplossingen verzinnen.