DaniëlWW2 schreef op dinsdag 14 februari 2017 @ 16:09:
[...]
Statistisch gezien zouden er dus nu miljoenen medelanders zijn die financieel zo in het nou gedreven zijn, zulk wantrouwen in de politiek koesteren of een combinatie van beiden dat de PVV een serieuze optie is geworden. Wat heb je dan gefaald als politiek.
Alleen is dit dus niet waar. 1. er is geen positie waarin je financieel zo in het nauw gedreven bent dat de PVV een optie is geworden, omdat de PVV nou juist niet veel te maken heeft met werkelijke economische positie, alleen maar met rare verwrongen werkelijkheidsbeelden over die positie.
Je ziet de verdediging van de PVV dan ook steeds stuivertje wisselen: de ene keer gaat het om de 'arme boze burger die de verliezer is van de globalisering': dat zijn dus vooral de mensen met
lage inkomens, die van flex naar flex worden geschoven en gezien worden als commodity, te gebruiken en weer weg te werpen als het zo uitkomt. Dan heb je het ook over probleembuurten, slecht onderhoud aan huurhuizen, grote financiele problemen door de ingewikkeldheid van constructies, etc.
Terechte bezwaren voor een deel van Nederland, maar
1. de PVV gaat ze niet oplossen
2. de mensen die het zoveel hebben over hoe groot die problemen zijn,
hebben er meestal niks mee te maken. ZELF zijn dat namelijk voor een aanzienlijk deel mensen uit een heel andere groep, namelijk
- de groep met een best behoorlijke baan, of een redelijk pensioen, vaak helemaal niet in de probleembuurten of grote steden, die eigenlijk een heel beschermd leven hebben waar niet zo gek veel mis mee is. Maar die wel dagelijks de Telegraaf lezen, of geenstijl, en bovendien hun beeld daarna ook steeds bevestigd zien in het NOS-journaal: namelijk dat de hele wereld erop uit is om hun, helemaal niet gekke, inkomen af te pakken, en dat er een hele horde moslims voor de deur staat om Nederland te islamiseren, en dat Nederland hartstikke crimineel is, zelfs al hebben ze er zelf eigenlijk nauwelijks iets mee te maken. (Juist omdat ze er niets mee te maken hebben wellicht. Dat was toch in dit topic dat iemand een angstaanval kreeg omdat de huisartsassistente een hoofddoekje droeg?)
Men weet daarbij heel best dat het eigenlijk niet helemaal in de haak is, dat het niet heel sportief is om te willen dat hun inkomen beschermd wordt ten koste van mensen met lage inkomens, dat hun leven op materieel vlak helemaal niet zo erg is (emotioneel is wellicht een ander verhaal), en dat het vijandsbeeld van hordes bedreigende moslims toch wel een klein beetje een verdachte kant op helt - en juist daarom zie je allerlei mensen snel weer stuivertje wisselen naar het eerste punt, waarbij ze doen alsof ze voor de zwakkeren van de samenleving opkomen.
(Datzelfde instrumentele gebruik van andermans belangen zie je trouwens steeds. De rechten van vrouwen en homo's liggen klaar om gebruikt te worden tegen de moslims, maar niet om voor op te komen omdat ze intrinsiek belangrijk zijn: dan is duidelijk dat het Wilders niet interesseert.
Ik neem het de gewone burger ook niet kwalijk als Wilders wint. Ik neem het de politiek kwalijk dat ze gefaald hebben in het vertegenwoordigen van de maatschappij en het correct informeren van deze maatschappij en dat ze het makkelijker vonden om een toneelstukje op te voeren voor de camera dan je taak als volksvertegenwoordiger grondig uit te voeren naar eer en geweten.
Ik neem het de burger wel kwalijk. Want die burger heeft al jaren verzuimd om consequenties aan dat gedrag te verbinden, terwijl dat toch echt is wat je kunt en moet doen als kiezer.
Ik neem het de media kwalijk, die zelf hun keuzes maken in wat ze tonen en wat niet, en daarin niet hebben gestreefd om een evenwichtig beeld te scheppen of zich te wapenen tegen manipulatieve trucs. (En dat is hun onafhankelijke taak, dat is
niet iets wat bij de overheid ligt, juist niet.)
Ik neem het ook de politiek kwalijk, zeker. Maar ze zijn slechts een deel van het geheel.
Het is een privilege om volksvertegenwoordiger te zijn, geen recht en geen tussenstap naar een verder carrière. Zijn dat je motiveringen dan hoor je niet thuis in de Tweede Kamer, klaar.
En als we zulke mensen met zulke motieven niet in de Kamer willen hebben dan moeten
wij als kiezer dat soort motivaties herkennen en ontmoedigen. Via de democratische organen binnen de partijen, en bij de verkiezingen, en in allerlei andere dingen, en steeds weer.
Wij zijn de controlerende macht.