Eens met @Woy . Risico ligt bij werkgever in deze, omdat werknemer niet een verklaring geen privégebruik heeft overlegd. Kan dus nooit nageheven worden van werknemer. Zie o.a. art. 20 lid 2 AWR (naheffingsaanslag wordt opgelegd aan inhoudingsplichtige), juncto art. 13bis LB (privégebruik ter beschikking gestelde auto). Zolang werknemer niet akkoord gaat met het verhaal door de werkgever, is er niets aan de hand. Ze hebben zelf verzuimd om artikel 13bis juist toe te passen.
Indien en voor zover fiscus van mening is dat er sprake is geweest van privégebruik, is dat een aangelegenheid tussen inhoudingsplichtige (werkgever) en fiscus. Indien een correctieverplichting wordt opgelegd, zal dit gebruteerd moeten worden (eindheffingsloon) in jaar van corrigeren.
Niets ondertekenen als werkgever het voor je neus schuift en ook niet akkoord gaan met een looncorrectie, dus. Naheffingstermijn voor de fiscus is overigens slechts vijf jaar (art. 20 lid 3 AWR), dus ook daar rammelt het verhaal.
Indien en voor zover fiscus van mening is dat er sprake is geweest van privégebruik, is dat een aangelegenheid tussen inhoudingsplichtige (werkgever) en fiscus. Indien een correctieverplichting wordt opgelegd, zal dit gebruteerd moeten worden (eindheffingsloon) in jaar van corrigeren.
Niets ondertekenen als werkgever het voor je neus schuift en ook niet akkoord gaan met een looncorrectie, dus. Naheffingstermijn voor de fiscus is overigens slechts vijf jaar (art. 20 lid 3 AWR), dus ook daar rammelt het verhaal.
skoda enyaq 80 | holtkamper aero | fiscalist én techneut