Ook hier de HM Oostland gedaan, uiteraard met PR op de halve

Korte versie (want bijna tijd om naar huis te gaan): mooie dag, leuk parcours met dorpen, natuur en dergelijke. Niet té massaal zoals ik al gehoopt had.
Eten onderweg ging prima, 1 fruitpakje en 4 dadels meegenomen. Had wel wat meer water kunnen gebruiken.
Eigenlijk vanaf km 1 al duidelijk dat 1:55 of beter er niet inzat, dus geprobeerd zo lang mogelijk de 5:30 vol te houden en dat is aardig gelukt met 1:56:07
Tevreden, leeg na de race en gelúkkig weinig last van de pijntjes die ik twee dagen van tevoren ineens begon te voelen in mijn heup en bovenkant kuit. Die bleven goed zolang ik technisch goed bleef lopen.
EDIT:
Zo, even wat meer tijd nu

Wat een uitdaging was dat zeg afgelopen zondag!
10km-races kan ik nu toch echt wel op gevoel indelen, maar twee keer zo lang lopen is compleet andere koek.
De dames waren weer allebei mee als supporters, hartstikke lief dat ze krap 2 uur wilden wachten om me te zien finishen

Gelukkig was er een speeltuintje in de buurt en wat georganiseerd op het plein bij start/finish, dus de kleinste dame kon zich prima vermaken.
Aangezien het mijn eerste HM ooit zou worden, en ik ook tijdens trainingen nooit zover ben gegaan, was het plan om rustig achteraan te starten. De dag ervoor hadden we een ietwat ongelukkig gepland dagje Apenheul met vrienden die we veel te weinig zien, dus verzetten was niet echt een optie.
Heeft dat invloed gehad? Geen idee. Ik had in ieder geval geen last van mijn voeten of rug zaterdagavond, dus dat is prima.
Lekker achterin het tweede startvak duurde het zo'n 2 minuten voordat we over de start waren - zoals gezegd, zo ontzettend druk was het niet. 554 deelnemers op deze afstand is wat mij betreft een prima aantal

De eerste stukken waren duidelijk inkomen. Iedereen moet na het starten de juiste snelheid vinden en schuift naar voren, achter, links en rechts totdat ze een beetje op de juiste plek zitten. Aangezien het nog ruim 20km door zou gaan besloot ik om niet direct te proberen een lekker tempo te vinden maar heel rustig aan de hartslag op te laten komen en het tempo in kleine stapjes aan te passen tot waar het comfortabel blijft.
Ik kom een bekende tegen en maak lekker een praatje terwijl we zo rond de 5:30-5:40 cruisen. Dat helpt ook om de eerste paar kilometers niet meteen in de reserves te tasten, maar ze gewoon af te lopen zodat de resterende afstand minder wordt

Het weer is ondertussen práchtig. 18-20 graden, af en toe een licht briesje maar de naam wind mag het niet hebben en een niet al te hard brandend zonnetje begeleiden onze optocht, die ondertussen door tuindersgebied heen gaat en langs de Groenzoom naar Berkel en Rodenrijs leidt.
Het heeft wel wat als er speciaal voor jou straten worden afgezet

Of je nu een topatleet bent of een hobbyist, die afzetting is er zodat jíj hier ongestoord kunt hardlopen! Met zo'n afstand als vandaag valt me dat nogal extra op, tenslotte is er in 3 plaatsen (Pijnacker, Berkel en Bergschenhoek) moeite gedaan voor dit parcours! Da's wel even andere koek als een rondje van 2x5km
Door de woonwijken lopen heeft nog een voordeel: er staat zeer regelmatig publiek langs de kant. De aanmoedigingen en high-fives met kinderen zijn altijd leuk. En dan is er nog dat vieze ouwe mannetje dat alleen maar meehelpt om alle dames een high-five te geven... Gelukkig haal ik nét een dame in en doe ik de high-five

"Heb ik hem mooi afgeleid met mijn lange haar!" Dat werd wel gewaardeerd door de dame in kwestie geloof ik
De route is niet verstoken van bruggetjes, tunneltjes en viaducten, dus het blijft opletten geblazen. Hoe makkelijk kun je jezelf opblazen als je op zo'n lange afstand besluit de klimmetjes door te duwen! Niet doen, gewoon blijven lopen met dezelfde inspanning.
Iedere 5km is er een waterpost. Had ik beseft hoe weinig dat was dan had ik wellicht zelf nog een flesje meegenomen. Puur qua vocht had ik het wel gered, maar het leek wel of het eten onderweg het vocht compleet uit mijn lichaam opzoog, dus op sommige momenten was dat erg bikkelen. Wel heel handig waren de kartonnen bekers! Die kun je mooi in een tuitje vouwen zonder dat de boel scheurt.
De bekende heb ik bij kilometer 4 al achter me gelaten. Hij mikte op een 2:00 finish en daar wilde ik toch wel erg graag onder duiken. Ik pak een paar kilometer het tempo op naar 5:25-achtige regionen, maar richting het 10km-punt merk ik wel dat ik dat niet nog eens 10km vol ga houden. Ik neem de waterpost daar als moment om even rustig de bananenprut naar binnen te werken en een volle beker water te drinken, maar ook om mezelf uit het tempo te houden dat ik niet vol kan houden.
Ondanks de intentie floep ik er direct een 5:12 uit. Oeps! Enthousiasme, het gevoel dat je na het wandelen bij moet halen en een beetje vals plat naar beneden zorgen ervoor dat ik toch harder ga dan ik had gewild.
Ik dwing mezelf weer naar 5:25 toe, want ik weet echt zeker dat dit niet te doen is.
We zijn ondertussen opnieuw een flink viaduct over, het klimmen en dalen blijft prima gaan zolang ik geen gekke dingen doe. De heup begint zich ondertussen zo af en toe te laten voelen, maar zakt ook weer weg als ik even goed op de techniek focus. Zolang het niet scherp of heftig wordt ga ik daar geen extra aandacht besteden, ik besluit het te gebruiken als stok achter de deur om technisch netjes te blijven lopen.
Vanaf kilometer 14 mogen we door de Groenzoom! Mooie afwisseling, groen en water om je heen in plaats van huizen en straat. Ik kan gerust zeggen dat het nu toch echt wel zwaar begint te worden. Als dit een 10-mijlsrace was geweest had ik nog wel puur op karakter twee flinke kilometers eruit kunnen persen, maar met nog ruim 7 op de teller is het gewoon tijd om een paar dadels naar binnen te werken en te proberen rond de 5:30 te blijven. Die dadels gaan prima, al heb ik het gevoel dat het niet superveel toevoegt, maar het volhouden van het tempo blijkt het grootste gevecht van de laatste fase.
Het pad gaat over naar halfverhard, nadat de 10km-route afgesplitst is, wat allebei psychologisch even een dingetje is.
Dat stuk is het eerste punt dat ik echt overweeg om de benen stil te houden, maar gelukkig snappen mijn benen dat idee niet en gaan ze gewoon door met wat ze al ruim anderhalf uur aan het doen zijn
Er volgt nog een waterpost op 3km van de finish, die ik eigenlijk niet meer verwacht had. Ik wil eigenlijk in volle vaart een bekertje pakken, maar ik moet in de ankers dus besluit maar een stukje te wandelen en het water rustig (lees: in één keer achterover, maar wel het hele bekertje naar binnen) op te drinken. Wanneer ik verderop weer publiek zie staan motiveert me dat om weer te gaan lopen. Links en rechts loop ik ondertussen wandelende mensen voorbij en dat doet me toch wel erg beseffen dat dit geen kattenpis is!
Voor mezelf stel ik een duidelijke lijn: vanaf 2km voor de finish ga ik proberen wat er nog aan te zetten valt. Geen sprint, het voelt niet alsof er nog explosieve kracht inzit, maar nog éven volhouden, iets hoger tempo en eruit halen wat er nog in zit.
Nog één fietstunneltje, die ga ik dus wél omhoog doordouwen. Ik kom zowaar nog onder de 5:25's! Op souplesse blijven stappen, dan blijven de pijntjes weg. Nog een lange rechte straat die voelt als vals plat, met verschrikkelijk ongelijke klinkers maar een fietsstrook die er een stuk beter bij ligt. Na de laatste bocht is het nog 100m en ik kan nog een héél klein beetje versnellen, omdat ik de finish nu kan zien.
Ik kom nog net op tijd uit mijn focus om mijn dochter een high-five te geven en loop een tiental meters verderop over de streep.
Verrot, leeg, "ik moet eerst drinken", zeg ik tegen mijn vrouw en ik strompel naar de verzorgingspost met water en sportdrank om bij te tanken.
Dat helpt, het extra bakje dadels dat mijn vrouw bij zich heeft helpt nog beter. 21,1km, ik heb het gedaan!
Mijn hoofd krijgt duidelijk weer genoeg binnen, want ik ga al snel van "Dat was echt zwaar!" naar "Dat was leuk!".
Ga ik het nog een keer doen? Wie weet. Het was een mooie uitdaging en een geweldige grens om te doorbreken.
Ga ik ooit een héle marathon doen? Op dit moment zit ik daar echt niet op te wachten.
P.S.: een chocolademilkshake voelt ook als uitstékend hersteldrankje!
[
Voor 84% gewijzigd door
Pathogen op 05-09-2017 11:52
]