Tweakers: 0.0 | IMDb: 5.2 | Genre: Action, Adventure, Family | Runtime: 95 min | MPAA: PG
1995. De sfeer hangt al een tijdje in de lucht? Zou het? Zijn de geruchten echt waar? De vragen die legio’s tieners hadden werden uiteindelijk beantwoord. Ja, er komt een speelfilm van Mighty Morphin’ Power Rangers. 30 Juni was de dag waarop bioscopen het succes van de extreem populaire serie mochten vieren. Maar met de hoge standaarden van de serie is het lastig om dat op het grote scherm te evenaren, laat staan te ontstijgen. Mighty Morphin’ Power Rangers: The Movie had een zware taak voor zich.
De twijfels worden echter al snel weggenomen wanneer we binnen enkele minuten de rangers zien skydiven terwijl Higher Ground van de Red Hot Chili Peppers door de speakers brandt. Ja, dit is de film waar we op gewacht hebben.
Veel series hebben de overstap naar het witte doek gemaakt, met wisselende resultaten. Begrijpelijk, want een programma met een format wat voor 20-30 minuten gemaakt is is niet altijd om te zetten naar een avondvullende film. Niet alleen moet er aan de verhaalstructuur gesleuteld worden, ook dient er een bepaalde urgentie in het verhaal te zitten. Wanneer je immers een serie “gratis” kan kijken dient de klant gelokt te worden om te betalen voor de filmversie.
Hoe pakt MMPR:TM dit aan? Door alles op een nog grotere schaal aan te pakken. De belangen zijn groter, de actie flitsender en nieuwe karakters voegen nét genoeg toe om alles fris maar vertrouwd te maken.
Tour de Force
Een nieuw gevaar wordt al snel ontaardt in de film wanneer Ivan Ooze ten tonele verschijnt. Ivan Ooze is lang opgesloten geweest en is uit op wraak. Wraak op Zordon, de leider van de Power Rangers, die hem 6.000 jaar geleden op wist te sluiten. De Rangers proberen het gevaar in de kiem te smoren maar falen hier helaas in, met ernstige gevolgen. Het hoofdkwartier wordt aangevallen en Zordon…is stervende. De Rangers moeten nu alles op alles zetten om nieuwe krachten te winnen, Ivan te stoppen en Zordon proberen te redden. En daar begint de reis.
En wat een reis is het. De rest van de film is het beste te beschouwen als een mix tussen the Wizard of Oz en de betere Bruce Lee films. Juist dit element van het nieuwe land wat ze moeten ontdekken, onbekend, zonder hun krachten, is wat deze film doet uitstijgen boven de serie en vergelijkbare films. De formule van de serie wordt helemaal ondersteboven gegooid en de Rangers moeten op hun eigen kracht vertrouwen. Interacties met nieuwe karakters en omgevingen geven zowel de Rangers als hun tegenstanders diepe, nieuwe lagen in hun karakter.
De film is het beste van alles. Een tour-de-force van verhaal schrijven. Avontuur, liefde, drama, spanning, humor. Deze film bevat de beste elementen van de klassieke films en is daardoor zelf een klassieker geworden, zonder als een copycat gezien te worden.
Acteer Masterclass
Gelukkig voor ons worden de Rangers gespeeld door dezelfde acteurs als de serie, al is hen slechts “acteurs” noemen een tekortdoening van hun talenten. Onverslagen MMA-vechter, zeer succesvol karate-dojo eigenaar en legendarische ranger Jason David Frank speelt bijvoorbeeld Tommy Oliver, de Witte Ranger. Ja, hij is acteur maar je ziet duidelijk zijn martial arts skills. Het talent spat van het scherm af. Hetzelfde is te zeggen voor Amy Jo Johnson, profilerend actrice uit de jaren ‘90 die recent de stap naar regisseren heeft gezet. Anime fans herkennen Johnny Yong Bosch, die een van de meest populaire stemacteurs in dit genre is. Zij, tesamen met hun andere acteurs laten een masterclass in zowel acteren als martial arts zien, die inspireert tot de dag van vandaag.
Ik hoor het je denken: “Met zoveel talent aan de kant van het goede dient er ook behoorlijk talent aan de slechte kant te zitten.” En dat is waar. Voor de rol van Ivan Ooze heeft Saban niemand minder dan Paul Freeman aangetrokken. “Een van de beste Britse acteurs.” aldus de LA Times. Maar zijn resume spreekt voor zichzelf. Rene Belloq in Raiders of the Lost Ark, een uitgebreide Shakespeariaanse carriere aan de top van het Britse toneel en in 1995 dan de rol van Ivan Ooze. Een rol die zijn Shakespear-werk overstijgt.
Een rol waar hij op het eerste gezicht lastig te herkennen is door de extensieve en prachtige make-up die hij draagt gedurende de film. Deze make-up verbergt veel maar gelukkig niet zijn talent en het plezier wat hij heeft met de rol. Van grappige kwinkslagen naar de Brady Bunch tot een serieuze toon wanneer hij Zordon confronteert na 6.000 jaar, Paul laat zien waarom hij een van de beste acteurs van zijn generatie is. Hij heeft duidelijk veel plezier in zijn rol en dat slaat over op de kijkers.
Er werd al eerder een verwijzing naar Wizard of Oz gemaakt en dit zet zich ook door naar de prachtige kostuums en sets die ingericht zijn. Ivan ziet er zoals gezegd spectaculair uit maar de andere acteurs doen absoluut niet onder qua kostuum. Van de spiksplinternieuwe Ranger-unformen tot de ninja-outfits die de Rangers krijgen, hier is duidelijk immens veel aandacht aan besteedt. Dat is ook zeker terug te zien in de kostuums van Goldar, die glimt als nooit tevoren, en Zordon, die we eindelijk als compleet persoon te zien krijgen. Helaas onder tragische omstandigheden maar zijn kostumering en acteerwerk zijn zo aangrijpend dat het lastig is om de ogen droog te houden in zijn scenes. Het is makkelijk om te zeggen dat dit een lange, duurdere, aflevering van de serie is. Dat doet de filmmakers en kostuumafdeling tekort. Iedere acteur straalt en de prachtige kostuums en diverse sets leveren hier een geweldig aandeel in. Motiverend, inspirerend, aangrijpend.
Tijdcapsule
De film is geweldig, maar het is ook tegelijk een fascinerende tijdscapsule van de tijd waarin het gemaakt is, waardoor het naar mijn mening het label “film” ontstijgt. Van de muziek (Red Hot Chili Peppers, Buckethead, Van Halen) tot het taalgebruik en kleding. De film zegt veel, heel veel, in 96 minuten. Met name interessant is dat deze film in het middelpunt ligt van de migratie van praktische naar digitale effecten. Beiden worden gebruikt. Van het praktische skelet monster op de planeet Phaedos (en uiteraard de moves van de Rangers die ook praktisch zijn) tot de vroege CGI-effecten in de finale. Het is extreem boeiend en mag als filmfan niet gemist worden. Ja, de CGI-effecten zijn niet perfect maar dat maakt het juist boeiend om te bestuderen. De evolutie van CGI. Het is sowieso heel bewonderenswaardig dat de makers de moed hadden om dit te proberen in plaats van dezelfde pakken als in de serie te gebruiken.
Wanneer je kijkt naar vergelijkbare, alhoewel mindere, spektakelfilms van rond die tijd, zoals bijvoorbeeld Jurassic Park, dan merk je toch het verschil. Het is gladjes. Het is té gladjes in de speeltuin van Spielberg. Daardoor verslapt de aandacht. De geliktheid werkt bij die film in het begin maar de fascinatie zakt snel in. Steeds weer hetzelfde. Een val waar veel films helaas in trappen, zelfs nu.
Juist door de mix van elementen, praktisch en vroege CGI weet je bij MMPR:TM nooit wat de film zal brengen en zal je op het puntje van je stoel blijven zitten. Het is niet continue hetzelfde. Het is een reis langs vele mooie, unieke elementen en weerspiegelt op die manier het leven zelf, iets wat weinig films durven en kunnen bereiken.
Conclusie
Mighty Morphin’ Power Rangers: The Movie is meer dan een film alleen. Het is een tijdscapsule, een voorbeeld van een script schrijven op een globaal niveau. Het is aktie, het is passie…en tegelijk waait er een air van bescheidenheid over de film heen. De film weet precies de goede toon aan te nemen qua serieusheid en drama, iets waar Marvel extreem veel moeite mee heeft. Ja, het team en de casting is divers maar daar pronken ze niet mee. Ze weten wat ze doen, ze weten dat ze inspireren. Ze zijn…de Mighty Morpin’ Power Rangers! |