Meer luxe betekent dat je meer inkomen nodig hebt dus de spaarquota blijft van kracht, alleen maak je het jezelf een stuk moeilijker. Meer inkomen genereren is vaak moeilijker dan (onnodige) uitgaven reducerenVerwijderd schreef op vrijdag 28 april 2017 @ 11:26:
Overigens zal ik me even voorstellen: Ik ben Moshi, 33 jaar oud, lees al jaren mee en streef al een jaar of 6 naar Financiële Onafhankelijkheid, maar ben er nu een jaar of 3 echt mee bezig.
Om maar met de deur in huis te vallen: zelf geloof ik niet in de spaarquote. Rekentechnisch klopt deze theorie helemaal, maar het is mijns inziens teveel gericht op het minimaliseren van de uitgaven in plaats van het generen van extra actief en passief inkomen.
Maar misschien komt dit wel voort uit het feit dat ik wel gelukkig wordt van luxe waardoor het automatisch noodzaak is meer te verdienen. Daarom ben ik dus voornamelijk op gericht hoe er extra inkomen gegenereerd kan worden om deze te gebruiken voor nieuwe investeringen.
Ik leef ook echt niet op water en brood maar heb het toch voor elkaar weten te krijgen dat ik ál mijn vaste lasten nog steeds van een minimumloon zou kunnen betalen. Dat betekent verzekeringen bij de best bang for the buck onderbrengen, geen absurd duur huis kopen, een relatief nieuwe auto hebben maar geen BMW of ster op de voorkant (wel weer allrisk verzekerd), energielasten laag door ooit te hebben geinvesteerds in energiezuinige apparatuur en 's avonds en als ik naar het werk ben netjes alle 24/7 verbruikers uit etc.
Allemaal geen zaken die inleveren op luxe imho maar er wel voor zorgen dat ik geen last krijg van levensstijl inflatie
Maar de definitie van luxe is voor iedereen anders. Ik vind dat ik behoorlijk luxe leef eigenlijk
Ik geef namelijk best wel eens geld uit (er ligt hier ook een bijna nieuwe ultrabook, er staat een redelijke desktop computer, ik heb gewoon een tv , stereo etc) maar bij mij draait álles om de maandlasten. Die mogen echt niet of nauwelijks omhoog
[ Voor 6% gewijzigd door Metro2002 op 29-04-2017 11:41 ]