rube schreef op zondag 20 augustus 2017 @ 14:28:
[...]
Er zijn uiteraard meerdere factoren die meespelen, o.a. of dat de spullen in absolute zin veel waard zijn en/of dat het voor de persoon zelf veel waarde heeft (emotioneel of tov zijn/haar vermogen) en hoe hem/haar dat beinvloed als er iets mee gebeurd.
Maar in het algemeen: een verzekering neemt risico weg van de verzekeringnemer. De incentive om voorzichtig te zijn is daardoor gedeeltelijk of grotendeels weggenomen. En in bepaalde situaties worden daardoor, al dan niet bewust, meer risicovolle beslissingen genomen als wanneer er geen verzekering zou zijn.
Dit is uitgelegd in dit boek als "Moral hazard".
"If you take out an insurance policy, you may be less carefull.....the existence of the insurance policy has alterered you behaviour. You take more risk...."
Zie voor meer details pagina 284 van "Economics" via google books
En het boek zelf via
Amazon
Dit staat beter bekend als "risk compensation" en colloquiaal als het Peltzmann effect. Gewoon de verwachtingswaarde berekenen met goede priors (zodat je geen last hebt van base rate neglect) lijkt me een prima route.
Pater schreef op maandag 21 augustus 2017 @ 09:17:
Iemand het boek "Thinking Slow, Thinking Fast" van Daniel Kahneman gelezen? Gaat over hoe mensen denken (Snel: primair, reactief, lizard brain, Slow: rationeel, creatief). Je krijgt een aardig inzage in het menselijk denken.
Komt erop neer dat de gemiddelde persoon gevoeliger is voor verlies dan voor winst. Als je dus voor een klein verlies een veel groter verlies kan voorkomen, dan doet de gemiddelde mens dat.
Maar er schijnt veel verschil tussen de risicoperceptie van mensen te zijn. Mensen die een groter verlies veel gemakkelijker psychologisch aan kunnen dan anderen.
Het heeft weinig zin om rationeel mensen te overtuigen, omdat het te maken heeft met het snel denken (je lizard brain).
Volgens mij bedoel je: "Thinking, Fast and Slow", maar leuk boek om te lezen inderdaad (hoewel ik een zwak voor sociale en cognitieve psychologie heb, dus eigenlijk biased ben

). Ik had zelf wel de indruk dat, ondanks dat Kahneman aardig wat dingen noemt, het toch nog maar het topje van de ijsberg weergeeft op het vlak van cognitieve biassen. Op dat vlak kan ik "Predictably Irrational: The Hidden Forces That Shape Our Decisions" van Dan Ariely als aanvulling aanraden en "
Rationality: From AI to Zombies" van Eliezer Yudkowsky als algeheel overzicht van van alles en nog wat (kun je gratis downloaden als e-book)
Volgens mij probeer je loss aversion te beschrijven, het idee daarvan is meer dat je liever een potentieel verlies uit de weg gaat dan een potentiële winst te pakken. Het effect zou zelfs ongeveer een factor 2 zijn, dus mensen zijn over het algemeen genomen geneigd een winst van 2 te laten liggen als ze een verlies van 1 kunnen voorkomen. Wiskundig gezien natuurlijk niet slim. Deze neiging heeft nog meer gevolgen zoals het endowment effect waarin je dingen die je bezit waardevoller vind dan precies dezelfde dingen die je niet bezit. Het is overigens wel zo dat deze zaken voortdurend onder discussie staan, maar ik vind het zelf ontzettend leuk om me erin te verdiepen.
Verlies is vaak ook een kwestie van framen en er zijn
zoveel biassen omtrent het maken van beslissingen dat het misschien maar beter is dat maar heel weinig mensen daarbij stil staan, anders zou er niets meer gebeuren uit angst iets niet goed te doen

CornermanNL schreef op maandag 21 augustus 2017 @ 11:58:
[...]
Kinderopvang is heel duur, noodzakelijk vanwege het hele 2 werkende ouders model, dat weer nodig is om die hypotheek te kunnen krijgen. Het is een beetje een lapmiddel, ik denk persoonlijk dat er heel wat ouders zijn die best thuis voor de kinderen willen zorgen als ze financieel de kans hebben, zowel mannen als vrouwen overigens. In mijn omgeving zijn dat er best veel. Zeker als je een beetje doorvraagt over het onderwerp.
Overigens hoeft dit niet eens de vrouw te zijn, veel mannen staan er ook voor open. Echter door de druk op een goed inkomen ivm de lasten en de angst een gat op de CV te hebben komt het er niet van. Dus gewoon doorgaan, tot het mannetje met de hamer komt. En die zie ik steeds vaker voorbij komen. Jarenlang op je tenen lopen is niet goed voor de mens. Ergens moet je een keer je rust nemen. En door de huidige inrichting van de samenleving en het "alles moet doorgaan en kunnen principe" wordt het steeds lastiger een andere koers te varen.
Volgens mij is bij ons de kinderopvang bruto inmiddels een hoger bedrag dan de hypotheek bruto. Samen zijn deze ongeveer de helft van onze uitgaven. In principe zou mijn vrouw niet hoeven te werken, maar ze wil dit graag omdat ze het heel erg leuk vindt en zo niet haar studie weggooit (plus de sociale contacten). Dit respecteer ik, ook al zou ik nooit voor haar salaris haar werk willen doen (basisschooljuf).
Eigenlijk zijn we best traditioneel in dat ik meer focus op carriere en zij meer op zorg voor kinderen, maar dit is voor ons allebei wenselijk. Heb afgelopen week door omstandigheden de zorg op me gehad en wel weer genezen van het idee van een papadag. Mijn kinderen zijn hartstikke leuk, maar als ze mijn leven zouden definieren zou ik diep ongelukkig worden, dat is voor mijn vrouw omgekeerd. Ik probeer gewoon op gezette momenten vakantiedagen te nemen en dan dingen voor mijzelf te doen. Ondanks aardig wat stressvolle zaken afgelopen jaren nog geen dag uitgevallen
[
Voor 20% gewijzigd door
Shapeshifter op 21-08-2017 14:09
]
HP ZBook Studio G3 - Hyundai Ioniq EV Classic - Opel Vivaro-e 75kWh - 22x Prusa i3 MK3S - 8x Prusa MINI+ - Ooznest Workbee 1,5m x 1,5m