koppie schreef op dinsdag 22 februari 2022 @ 17:51:
na heel veel gezoek in oa dit topic
Wat ik nog steeds niet begrijp is waarom Putin heeft gewacht op dit moment en niet heeft toegeslagen tijdens het bewind van Trump? Ik denk dat eventuele sancties veel moeilijker te regelen waren tijdens Trump, en de samenhang binnen de NAVO nog veel slechter waren... Biden is van oudsher een buitenlandkenner en volgens mij zijn zijn standpunten veel helderder, en ligt hij echt stukken beter bij zijn Europese collega's.
Tijdens de periode Trump was hij bezig met positioneren terwijl een VS daar niet tegen in konden gaan. Immers, Trump blokkeerde alles. Dat leverde voldoende dekking op om in de schaduw middelen en mechanismen bij elkaar te brengen, alsmede vanuit groeiende inzichten uit penetraties (zie bijvoorbeeld SolarWinds, maar ook de rol van Flynn et alii) in / dankzij de periode Trump spanningsvelden en gedragslijnen in kaart te brengen.
Wat we vaak vergeten is dat ongeacht wat in het Kremlin zit, men het moet doen met wat Rusland heeft. En dat is puin. BNP van een Benelux is voor een dergelijk land dramatisch. Productie is rampzalig, grondstoffeneconomie is wat men heeft. Gigantisch veel van middelen e.d. staan niet ter beschikking van het land, maar zijn ten gunste van de gesegregeerde economie van oligarchie.
Kort gezegd: men is veroordeeld door eigen mentaliteit tot asymmetrische oorlogsvoering. Daar is men heel goed in geworden, maar dit heeft wel flinke vereisten t.a.v. planning en afhankelijkheden.
Er is in de meeste analyses een acceptatie dat het Kremlin gedacht had dat de periode Trump het einde van de VS als primus inter pares binnen mondiale orde zou zijn, maar met planning voor wanneer dat niet het geval zou zijn en men verder zou moeten werken met gedragseffecten vanuit een periode Trump. Iets wat heel evident is, dat is dat het Kremlin uitging van een tweede termijn Trump.
Nu zijn condities in de VS uiterst precair, er is reële kans dat het land vervalt tot kleptocratie zoals in het Rusland van Jeltsin - effectief zijn de VS reeds in staat van anocratie. Maar, ondanks de gruwelijke impact van de periode Trump én de vele actieve rimpeleffecten zijn er ook signalen dat de VS het om kunnen buigen. Er zijn zelfs een aantal scenario’s waarin dat ombuigen een nieuwe renaissance van demos cratos en correcties op parasitair kapitalisme zou kunnen bewerkstelligen.
Het Kremlin, maar ook oligarchie mondiaal in het algemeen, wenst dat risico niet te nemen. Het kan zich dat niet veroorloven.
Enkel al vanuit dit aspect van het mondiale conflict lag er dus een noodzaak voor het Kremlin om escalaties te instigeren. Drivers of chaos, zoals dat heet.
Zo zijn er meer vectoren / situaties en trends. Ondanks Lukashenko’s struikelen en doorslaan was een Belarus aan het versnellen in heroriëntatie richting Europese economie, weg van de Russische. Oekraïne’s heroriëntatie maakte enorme versnelling door. In de grensgebieden begonnen processen van informatie overdracht t.a.v. economische ontwikkeling en democratisering zich te nestelen. En ondertussen begon duidelijk te worden binnen oligarchie dat de taart thuis wel zo’n beetje op is. Men moet steeds meer buiten de deur vreten.
Bijzonder punt van aandacht is Biden. Er valt van alles te zeggen, en er zijn vragen t.a.v. waar Biden’s geostrategische Beleidsfundamenten vandaan komen (de traditionele advieskringen en circuits zijn onder Trump vernietigd), maar hoe het ook moge zijn Biden heeft een opmerkelijk effectieve weerstand ten toon gespreid versus wat in het Kremlin zit.
Ondanks alle winsten voor het Kremlin, de destabilisatie, SolarWinds en de enorme kompromat van zakelijk Amerika daardoor, toch blijkt Biden en zijn administratie diepgaand inzage te hebben in het reilen en zeilen van het Kremlin. Over vele niveaus heen. Erger nog, men heeft blijk gegeven van communicatiestrategie waar het Kremlin niet enkel niet aan gewend is, maar ook moeite mee heeft. En er zijn zelfs signalen dat op niveaus van inlichtingenoperaties de VS en een aantal bondgenoten de kleine kring van oligarchie hebben weten te raken.
Al met al was het Kremlin rustig bezig met lange termijn visie en het toepassen van planning, maar al dat begon minder effectief en soms zelfs contraproductief te worden. Het is eigenlijk een goed voorbeeld van hoe dominante mentaliteit zelfs bij lange termijnvisie zich zelf kan compromitteren in verwachtingen.
Het enige wat machtspolitiek kan wanneer het met hybride middelen geen resultaat conform agenda weet te bereiken is escaleren middels crises. Never waste a crisis. If there is one, make it worse. If there isn’t one, make one.
Er voila, de versnelling van timing. De besluiten lagen er al lang.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.