Het oude samenspannen ter ontwrichting van Europees initiatief, welk dan ook. De VK-NL soft power as gericht op het compromitteren van evolutie van Europese Unie heeft in het verleden al behoorlijke impact gehad, bij Brexit viel veel van de machine weg en stond NL te stuiteren op het continent (in Frankrijk en Duitsland, maar ook elders, valt vaak de opmerking dat NL het nieuwe VK is, als voorpost van corporatistische herordening).
Het VK zet in op messaging van accelerationisme, puur als PR stunt. Ondertussen werkt het hard aan gaten in het sanctiemodel. NL zet zich daarnaast op de bühne met messaging van reductionisme, puur als PR stunt. Ondertussen werkt ook Den Haag hard aan gaten in het sanctiemodel.
Het resultaat is dat op Europees niveau de leden heen en weer getrokken worden tussen twee pseudo-uitersten, waardoor er geen ruimte is voor reflectie of functionele analyse.
Ik besef dat het hard is om het als volgt te stellen, maar effectief opereren de politieke componenten van regeringen van deze twee landen als een verlengstuk van gereedschap van het Kremlin. Het is niet eens relevant of het bewust is (bewust is het terdege, ook al is veel van de focus in lijn met het scheermes van Hanlon een geval van stupiditeit als resultaat van incompetentie en gulzigheid van bestuurscultuur), het effect is er hoe dan ook. En bij effect zijn baten meetbaar. Die baten liggen vrij uniform bij het Kremlin, en bij hier aanwezige relaties / verbindingen / actoren met gedeelde belangen.
Duitsland is in ieder geval meer actief bewust, zo zal men Nordstream 2 opschorten, tevens is men ondanks de pijnlijke vijf fasen van verwerking t.a.v. Ostpolitik wel geëngageerd in inter publiek én politiek debat.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.