daanb14 schreef op dinsdag 22 februari 2022 @ 10:10:
[...]
Het valt mij zojuist op, maar in de comments op die video reageren volgens mij de mensen die het onderwerp zijn van het probleem. Best wel ironisch en eng tegelijk dat het de antivax Qanon-gelovers zijn die denken dat zij degenen zijn die vechten tegen mass psychosis

Dat is een gevolg van organisatie en gericht misbruik. Die overlap van conservatisme en autoritarisme is een machtsdynamiek van grensoverschrijdend gedrag, er is een historisch fundament van gedragsmanipulatie ongeacht welke variante of iteratie van organisatie. Of het nu om geloofsgedrag in confessionele zin gaat, of in ideologische zin. De primaire pijler is altijd geloofsgedrag, de secondaire die van projectie, de derde is wat we accelerationisme noemen - en zo gaat het door helemaal door tot aan pathologie. Lang verhaal kort, een geïntegreerde toolbox voor gebruik van gedrag.
Effectief komt dat er op neer dat men altijd dergelijke netwerkfenomenen (zie netwerk theorie, Barabási) ontwerpt om in te zetten. Qanon's eerste iteratie begon bijvoorbeeld als een mechanisme van zwaar gestoorde personen om zich zelf te beschermen tegen aandacht bij wat ze deden middels het scheppen van een groepsdynamiek waar ze projectie toe deden passen versus anderen. In de tweede iteratie werd dat zo interessant voor georganiseerde misdaad om op die manier juist mensen te verzamelen voor het chantabel zijn. De derde iteratie van overlap naar non-state actor kwam daar het gebruik van volgelingen blij om juist de tegenstanders te achtervolgen met projectie van wat de kerngroep zelf deed.
Het is klassiek, geen nieuw fenomeen. We zien het in elke variante van machtsdynamiek. Erger, dat trekt ook altijd juist pathologie aan omdat het een machtsdynamiek is en kan blijven - want het beheerst menselijk gedrag veel beter dan normale gezonde conforme politieke of andere organisatie.
Cultisme, menticide, het is allemaal zowel uitvloeisel als product als gereedschap.
Door de bank genomen zijn het marginale fenomenen. Pas wanneer het zich richt op bevolkingen als geamalgameerde groep krijg je volumes. Zoals bijvoorbeeld de Komsomol in de Soviet tijd, of een MAGA in de VS, of de Kremlin Jeugd organisaties van nu. En dat kan heel snel uit de klauwen lopen.
Op niveau van samenlevingen in het Westen is het iets waar we krampachtig bias bij toepassen. Voornamelijk om zelfbeeld en reeds genormaliseerde sociaal-economische frames intact te houden. Het idee dat de mens zo kwetsbaar is vanuit wat in principe juist een grote kracht is - patroonherkenning van onze hersenen - is iets wat gevoelig ligt. Voeg daar ideologie aan toe reeds geschapen en genormaliseerd door varianten van die overlap tussen conservatisme en autoritarisme met mindere toepassingen van accelerationisme (denk aan individualisme, exceptionalisme, vrije markt geloof, kleine overheid subversief narratief, neoliberalisme e.d.) dan wordt vrij snel duidelijk hoe gevoelig het ligt.
Binnen context van deze kwestie ligt er wel enige verkenning en in de spiegel kijken. Onze processen van elite capture functioneren vanuit rigide focus op gedragseffecten. En dan staat daar een zelfverklaarde tegenstander die niet enkel veel beter is met dat soort toolboxen, maar ze asymmetrisch toepast met een consistente termijnfocus. Die ook nog eens juist inzet op gebruik van de
actoren van elite capture. Niveaus waar men zich absoluut geen voorstelling kan en wil maken van het zelf beïnvloedbaar zijn.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.